Πόσο πιθανό είναι να πιέσει το κουμπί ο Βλαδίμηρος;

Μετά την στρατιωτική εισβολή που εξαπέλυσε στην Ουκρανία, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πυροδότησε ακόμη περισσότερες παγκόσμιες ανησυχίες, θέτοντας τις πυρηνικές του δυνάμεις σε κατάσταση συναγερμού. 

Το ερώτημα που πλέον απασχολεί τη διεθνή κοινή γνώμη είναι το αν θα περάσει στην πράξη, αν θα κάνει δηλαδή χρήση πυρηνικών όπλων που έχει στη διάθεσή του. Ενώ η πιθανότητα δεν φαίνεται να είναι υψηλή, δεν μπορεί να θεωρηθεί και ως μηδενική. Η απειλή πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου οι Αμερικανοί γενικά πιστεύουν ότι τα πυρηνικά όπλα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ποτέ, η Ρωσία ενσωματώνει πυρηνικά όπλα στο δόγμα της πολεμικής μάχης. Η Ρωσική Ομοσπονδία διαθέτει πάνω από 2.000 πυρηνικά όπλα χαμηλής απόδοσης, μη στρατηγικά —γνωστά και ως πεδίο μάχης— που η Ρωσία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει σε μια συμβατική σύγκρουση στην Ευρώπη για να αναγκάσει τον εχθρό να υποχωρήσει.

Εάν η Ρωσία συνεχίσει να αποτυγχάνει στις συμβατικές στρατιωτικές προσπάθειές της να καταλάβει τις ουκρανικές πόλεις και να ανατρέψει την ουκρανική κυβέρνηση, ο Πούτιν μπορεί να δει την έκρηξη ενός πυρηνικού όπλου στην Ουκρανία ή στη θάλασσα ως τον καλύτερο τρόπο για να υποχρεώσει τους Ουκρανούς να παραδοθούν – ή να αποτρέψει άλλους εξωτερικούς παρέμβαση. Αλλά ο Πούτιν πρέπει να γνωρίζει ότι η χρήση πυρηνικών όπλων θα σπάσει ένα ταμπού 75 ετών που έχει καθιερώσει ο κόσμος ενάντια στη χρήση τέτοιων όπλων. 

Βέβαια, κάτι τέτοιο θα προκαλούσε σίγουρα στον Πούτιν και τη Ρωσία περισσότερο κακό παρά καλό. Μια πυρηνική επίθεση στην Ουκρανία, πέρα ​​από τις πιθανές ζημιές στην ουκρανική ύπαιθρο και στον λαό, θα ενίσχυε πάρα πολύ τη διεθνή απάντηση, υπονομεύοντας βαθιά τις προσπάθειες της Ρωσίας να υποτάξει τη γείτονά της.

Βέβαια, λιγότερο πιθανή είναι μια πυρηνική επίθεση σε ένα κράτος του δυτικού κόσμου, επειδή ο Πούτιν γνωρίζει καλά ότι μπορεί να περιμένει μια άμεση πυρηνική απάντηση στο ρωσικό έδαφος. Αλλά το σημαντικό μήνυμα εδώ είναι ότι μέσα στην ομίχλη του πολέμου -ειδικά ενάντια σε έναν επιθετικό αυταρχικό-, η Δύση και οι διάφορες υπερεθνικές και διεθνείς θεσμικές της εκφράσεις (ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση) θα πρέπει να είναι προετοιμασμένες για οτιδήποτε. Ακόμη και για αυτό το ενδεχόμενο, που συγκεντρώνει πολύ λίγες πιθανότητες.