Για τις τεχνικές της haute joallerie μάθαμε ακόμα περισσότερο πριν από το παραμυθένιο δείπνο στο Palazzo Pisanni Moretta το βράδυ. Τα τραπέζια ήταν διακοσμημένα από προσωπική συλλογή βάζων Μurano κυρίας από τη Βενετία και το δείπνο είχε αστέρια Michelin. Eκεί γνώρισα την Katarina και την Cristina, βέρες Βενετσιάνες που με καθοδήγησαν για το υπόλοιπο της επίσκεψης στα καλύτερα. Έτσι φάγαμε πίτσα στο Aqua Pazza δίπλα στον Hamish Bowles και ήπιαμε prosecco με βατόμουρα στην βεράντα του Monaco.
O καιρός ήταν μαγικός, όπως τα πάντα στη Βενετία. Έναν μικρό παράδεισο που κινείται σε άλλους ρυθμούς και από όλα τα μέρη στον κόσμο έχει το πιο άρτια συνδεδεμένο παρελθόν με το παρόν. Η έκθεση Homo Faber διαρκεί μέχρι το Μάιο, αξίζει να πάτε αφού έτσι κι αλλιώς ξεκινάει και η Βienale. Η Βενετία μπορεί να έχει έναν “Θάνατο” που την έχει κάνει διάσημη, όμως συνεχίζει να ακμάζει τουριστικά και να σφύζει από χαρά της ζωής, συνεχίζοντας μία αναγέννηση που δεν φαίνεται να έχει ημερομηνία λήξης.