Η συλλογή έχει άλλωστε ολοκληρωθεί
Ο ∆ηµήτρης ∆ασκαλόπουλος ανέφερε ότι έχει σταματήσει να συλλέγει έργα εδώ και πολύ καιρό και επισήμανε: «Η ενασχόληση μου με την τέχνη ήταν εκείνη ενός λάτρη της και δεν περιορίστηκε στα πλαίσια του χτισίματος της συλλογής. Είχε κύριο χαρακτηριστικό την συνεχή επιδίωξη της επαφής με την ομορφιά της τέχνης και της χαράς και έμπνευσης που αυτή η επαφή προκαλεί. Η δική μου συλλογή πραγματεύεται το αρχέγονο και διαχρονικό ζήτημα της ανθρώπινης κατάστασης. Εξερευνά πως οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν το ανθρώπινο σώμα ως πηγή δημιουργίας αλλά και ως πεδίο υπαρξιακών, κοινωνικών και ιδεολογικών μαχών. __Όταν μια συλλογή έχει επαρκώς εκφράσει το νόημα της, όταν η θεματολογία της και το πνεύμα της είναι εμφανή, τότε πρέπει να σταματά να μεγαλώνει, γιατί τότε η προσθήκη έργων αποτελεί ανούσια συνάθροιση αντικειμένων».
Ο ίδιος συμπληρώνει: «Θεωρώ ότι ο συλλέκτης έχει ευθύνη απέναντι στα έργα της συλλογής του και τους καλλιτέχνες: έχει την ηθική υποχρέωση να φροντίζει για το µέλλον της συλλογής του µε την ίδια έγνοια και προσοχή που επένδυσε για τη δηµιουργία της. Η τέχνη αποκτά νόηµα και επιρροή µόνο µέσα από τη συνδιαλλαγή της µε το κοινό. Γι’ αυτό η τέχνη περισσότερο από ιδιοκτήτες, χρειάζεται κοινωνούς. Αυτό το σκεπτικό µε οδήγησε στην απόφαση να δωρίσω το µεγαλύτερο µέρος της συλλογής µου σε σηµαντικά µουσεία σύγχρονης τέχνης. Μέσω της δωρεάς, τα έργα θα είναι προσβάσιµα στο ευρύ κοινό, θα έχουν την απαραίτητη φροντίδα ώστε να διατηρηθούν για τις µελλοντικές γενιές και θα παραµείνουν σε διάλογο µε την τέχνη του µέλλοντος».