Η μεγαλύτερη παραγωγός ενέργειας στον κόσμο.. ξέμεινε από ενέργεια. Πρόκειται για την Ισλανδία η οποία τον χειμώνα που μας πέρασε βρέθηκε αντιμέτωπη με πολλές δυσκολίες. Αν και η χώρα έπρεπε να είναι αυτάρκης ωστόσο αυτό το χειμώνα η αυξανόμενη ζήτηση από μια πλήρως εξηλεκτρισμένη κοινωνία και βιομηχανίες που διψούν για ενέργεια σε συνδυασμό με τα χαμηλά επίπεδα των δεξαμενών μετά τις καλοκαιρινές ξηρασίες έφεραν ελλείψεις.
Η χώρα πέρασε τέσσερις μήνες περιορίζοντας την ενέργεια σε ορισμένες βιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένων εργοστασίων ιχθυαλεύρων και σταθμών τηλεθέρμανσης σε κάποιες απομακρυσμένες περιοχές.
Η μεγαλύτερη παραγωγός ενέργειας στον κόσμο σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού της, η Ισλανδία, πουλά σχεδόν το 80% της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται στη χώρα στη βαριά βιομηχανία της — το μεγαλύτερο μέρος αυτής που αποτελείται από χυτήρια αλουμινίου που ανήκουν στις Rio Tinto Plc, Century Aluminium Co. και Alcoa Corp.
Τα εργοστάσια ιχθυάλευρων στα ανατολικά της χώρας λειτουργούσαν με πετρέλαιο, επειδή δεν υπήρχε ηλεκτρική ενέργεια για να τα τροφοδοτήσει και η θερμότητα για ορισμένα σπίτια έπρεπε να παράγεται με αργό κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Η χαμένη ευκαιρία της Ισλανδίας
Αρκετά πράσινα έργα αποσύρθηκαν επειδή οι εταιρείες δεν μπορούσαν να συνάψουν συμβόλαια ηλεκτρικής ενέργειας, όπως λέει, προσθέτοντας ότι τα τρόφιμα με βάση τα φύκια και η παραγωγή μπαταριών είναι μεταξύ των βιομηχανιών που θα μπορούσαν να κατασκευαστούν εκεί εάν μπορούσε να εξασφαλιστεί η ηλεκτρική ενέργεια.
Λίγα λόγια για την οικονομία της
Με βάση τους οικονομικούς δείκτες η Ισλανδία είναι μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Το ακαθάριστο κατά κεφαλή εισόδημα το 2007 ήταν $63.830 (4η χώρα στον κόσμο, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο).
Η οικονομία της χώρας βασίζεται στην αλιεία, σύμφωνα με το Βικιπαίδεια που αποφέρει το 60% των εσόδων από εξαγωγές και απασχολεί το 8% του εργατικού δυναμικού. Η Ισλανδία δεν έχει κάποιο άλλο φυσικό πόρο πέρα από ψάρια και άφθονη υδροηλεκτρική και γεωθερμική ενέργεια.
Για αυτόν τον λόγο η οικονομία της είναι ευάλωτη στις μεταβολές των διεθνών τιμών των ψαριών και των προϊόντων επεξεργασίας τους. Η μόνη επεξεργασία πρώτων υλών που γίνεται στη χώρα είναι αυτή του τσιμέντου. Τα περισσότερα κτήρια είναι από αυτό το υλικό και το (ακριβό) ξύλο χρησιμοποιείται σπάνια. Η εξάρτηση της οικονομίας από την αλιεία είναι ο βασικός λόγος αποθάρρυνσης των Ισλανδών από το ενδεχόμενο εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Υπάρχει ανησυχία ότι με τις ρυθμίσεις που θα επιβληθούν από την Ε.Ε. η χώρα θα χάσει τον έλεγχο στη διαχείριση των αλιευτικών πρώτων υλών της. Αν και η Ισλανδική οικονομία βασίζεται στην αλιεία, ο κλάδος αυτός γίνεται λιγότερο σημαντικός καθώς αναπτύσσονται ο τουρισμός (κυρίως η οικοτουριστική προσέγγισή του), οι βιομηχανίες σύγχρονης τεχνολογίας (κυρίως παραγωγή λογισμικού και Βιοτεχνολογία). Η ανάπτυξη της χώρας ήταν 4,3% το 2003 και 5,2% το 2004. Η ανεργία το 4ο τρίμηνο του 2004 (2,5%) ήταν η 2η χαμηλότερη στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Ζώνη μετά από αυτή του Λίχτενσταϊν.