Η Θεά Άρτεμις απαίτησε από τον Αγαμέμνονα να θυσιάσει την κόρη του Ιφιγένεια προκειμένου να γίνουν ευνοϊκοί οι άνεμοι και να σαλπάρουν τα ελληνικά πλοία για την Τροία. Μυθική Θυσία. Και τεράστιο κόστος. Ο Αγαμέμνονας, είναι η αλήθεια, δεν το πλήρωσε με τη ζωή της κόρης του, η οποία τελευταία στιγμή «σώθηκε» από τη Θεά, η οποία την έκανε ιέρειά της. Όμως πέτυχε να φυσήξει ευνοϊκός αέρας.
Αναζητώντας… «θυσίες»!
Άραγε «θυσιάζοντας» τη -δήθεν- «καλή πολιτική σχέση» του με τον πρώην Πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, θα καταφέρει ο Αλέξης Τσίπρας να πετύχει…ευνοϊκό άνεμο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ;
Δεν πρόκειται περί λάθους. Για το ΠΑΣΟΚ, μιλάμε. Όχι για το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ! Διακαής πόθος του Αλέξη Τσίπρα ήταν και είναι να γίνει ο «νέος» Ανδρέας Παπανδρέου-προφανώς όχι υπό την έννοια του ηγετικού εκτοπίσματος, αλλά της ηγεμονίας στον κεντρώο χώρο. Προς αυτήν την κατεύθυνση έχει αντιγράψει κινήσεις, ατάκες, τακτικές, προχώρησε ακόμη και σε μεταγραφές πρώην στελεχών του παπανδρεικού ΠΑΣΟΚ. Πλην όμως ο στόχος δεν επετεύχθη. Αλλά η επιθυμία παραμένει: κι αν ακόμη δεν το καταφέρει, τουλάχιστον μπορεί να επιδιώξει να καθίσει δίπλα σ’ έναν Παπανδρέου, έστω και τον υιό, τον Γιώργο!
Διαπιστευτήρια
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ευρισκόμενος στην Κρήτη, την «κοιτίδα» του ΠΑΣΟΚ και του Παπανδρεισμού, εκεί που ήδη ο Νίκος Ανδρουλάκης δείχνει να αναγεννά το ΚΙΝΑΛ, επεδίωξε να εμφανιστεί ως φυσικός συνεχιστής, ή έστω «κληρονόμος» του κέντρου. Με ενδιαφέρον άκουσαν τα στελέχη της ΝΔ την αποστροφή του Α. Τσίπρα ότι «ο Παπανδρέου παρέλαβε χάος από τον Καραμανλή», καθώς διέγνωσαν «πολιτική απόγνωση και αδιέξοδα, που οδηγούν τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στην κατάθεση διαπιστευτηρίων στον γιό του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ».
Στη συνέντευξή του στο ΚρήτηTV, ο Α. Τσίπρας δυο φορές αναφέρθηκε σχεδόν απαξιωτικά στη διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή: πρώτα, μ’ ένα ειρωνικό μειδίαμα θυμήθηκε την… «εποποιΐα Καραμανλή» (σ.σ. ανασύροντας τη γνωστή «γκάφα» από το βίντεο με το διάλογο Πέτρου Δούκα-Σπήλιου Λιβανού) και στη συνέχεια με το σχόλιο: «φοβάμαι ότι πάλι χάος θα παραλάβουμε όπως χάος παρέλαβε και ο Παπανδρέου από τον Καραμανλή, όπως παραλάβαμε κι εμείς από τον Σαμαρά».
Προσπάθεια διεμβολισμού
Στη ΝΔ είναι βέβαιοι ότι αυτές οι αναφορές μόνο μια ανάγνωση έχουν και με δεδομένο ότι διατυπώθηκαν στην Κρήτη: την αγωνιώδη προσπάθεια του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να προσεταιριστεί στον Γιώργο Παπανδρέου σε μια ακόμη προσπάθεια να διεμβολίσει το χώρο του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, κάποιοι κακεντρεχείς μιλάνε για…νέα ιστορική κωλοτούμπα του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος τον Ιούνιο του 2019, σχεδόν με απόλυτα απαξιωτικό τρόπο είχε αναφερθεί στον Γιώργο Παπανδρέου λέγοντας: «μάλλον δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε κι έλεγε «λεφτά υπάρχουν» και οδήγησε τη χώρα στα μνημόνια»…
Προφανώς και δεν πρόκειται, όπως παρουσίασαν κάποιοι αναλυτές, διαζύγιο του Τσίπρα με τον πρώην Πρωθυπουργό. Και τούτο διότι για να υπάρξει διαζύγιο, πρέπει να έχει προηγηθεί γάμος. Και κάτι τέτοιο δεν υπήρξε σε καμία στιγμή.
Τα «αδειάσματα»
Η αλήθεια είναι ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, είτε αξιοποιώντας τη σιωπή του Κώστα Καραμανλή, είτε εκμεταλλευόμενος τις εσωκομματικές και πολιτικές διαφωνίες (πρώην) συνεργατών του πρώην Πρωθυπουργού, επιχείρησε (και με την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου, ακόμη) να προσδώσει στην πολιτική του στρατηγική μια διακομματική διάσταση.
Βεβαίως, όσοι έχουν γερή μνήμη ή κρατούν αρχείο, σίγουρα θυμούνται ότι στις ελάχιστες φορές που μίλησε δημοσίως ο Κώστας Καραμανλής μετά τη 4η Οκτωβρίου του 2009, τις περισσότερες «άδειασε» τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Να θυμηθούμε;
- 2012 λέει «ήρθαμε να στηρίζουμε τη ΝΔ και τον Αντώνη Σαμαρά»
- 2015, λίγο πριν από τις εκλογές μίλησε για «κυβέρνηση με ξεκάθαρο ευρωπαϊκό προσανατολισμό, κάτι που διασφαλίζει η ΝΔ»
- 2015, λίγο πριν από το δημοψήφισμα έκανε λόγο για άφρονες επιλογές
- 2019, με αφορμή τις Πρέσπες έκανε λόγο για αδικαιολόγητη βιασύνη.
Και εννοείται ότι σε όλες τις κρίσιμες εσωκομματικές ή πολιτικές διαδικασίες εμφανιζόταν υπερ της παραταξιακής ενότητας.
Βαθιές διαφορές
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Α. Τσίπρας άργησε να συνειδητοποιήσει ότι η όποια «στήριξη» όπως ενδεχομένως να τη μετέφρασε ο ίδιος, ήταν σε επίπεδο θεσμικό ως Πρωθυπουργού της χώρας και όχι πολιτικό. Άλλωστε η πολιτική του πρώην Πρωθυπουργού είχε και έχει βαθύτατες διαφορές σε Εθνικά και οικονομικά θέματα με τις δικές του στοχεύσεις.
Η ψευδαίσθηση αυτού του ειδυλλιακού κλίματος, του φλερτ -όπως το έλεγαν- Τσίπρα-Καραμανλή, είχε κυρίως τις ρίζες του σε ανθρώπους που έφεραν τον τίτλο του «Καραμανλικού» και μέσω αυτών ο τότε Πρωθυπουργός Τσίπρας επεδίωκε να αποκτήσει άλλοθι και πιστοποιητικό αστικής πολιτικής «νομιμοφροσύνης». Η ατάκα που έχει πει ο Κώστας Καραμανλής: «Είμαι Καραμανλής, δεν είμαι καραμανλικός», μάλλον είχε περάσει απαρατήρητη από πολλούς: φίλους και αντιπάλους…
..και πυρά Τσίπρα
Πάντως, για να είμαστε ακριβείς με τα γεγονότα, ούτε ο Αλέξης Τσίπρας είναι η πρώτη φορά που «αδειάζει» τον Κώστα Καραμανλή. Λίγο πριν από τις εκλογές του 2019 είχε σχολιάσει δηλώσεις του Κώστα Καραμανλή λέγοντας με έντονο και δηκτικό τρόπο: «Είχε ενδιαφέρον γιατί είχε 10 χρόνια να μιλήσει. Μίλησε 16 λεπτά άρα 1,5 λεπτό περίπου για κάθε χρόνο σιωπής. Μετά από δέκα χρόνια σιωπής θα περίμενα κι εγώ να έχει και μια δόση αυτοκριτικής για τα δικά του πεπραγμένα. Γιατί μπορεί ο ίδιος να μην ήταν πρωθυπουργός σε μνημόνιο, να είχε αυτό το δυσάρεστο «προνόμιο» αλλά ήταν ο πρωθυπουργός που άφησε ανοικτή την πόρτα στα μνημόνια. Άφησε την χώρα με 24 δισ. ευρώ πρωτογενές και έφυγε στη μέση, παραδίδοντας στον επόμενο, δεν κάθισε να δώσει τη μάχη».
Άρα, όσο μύθος ήταν η «καλή σχέση» Καραμανλή-Τσίπρα, άλλο τόσο μύθος είναι το διαζύγιο. Προφανώς, μπορεί πολλοί ενδιάμεσοι να θέλησαν να εκμεταλλευθούν τη σιωπή του πρώην Πρωθυπουργού ή τις πολιτικές τρικυμίες της ΝΔ από το 2009 και μετά. Πλην όμως, όπως λένε, η Ιστορία ό,τι γράφει δεν το…ξεγράφει. Και η πολιτική Ιστορία γράφεται με γεγονότα, όχι σενάρια.