Σίγουρα υπήρξε κάποια εποχή που κι εγώ άφησα περισσότερο ανοιχτή την “πόρτα” μου και εισχώρησαν άνθρωποι περισσότερο απ’ όσο θα ήθελα. Δεν έχω υποστεί σωματική βία, αλλά ίσως έχω υπάρξει σε κακοποιητική σχέση. Την ψυχολογική βία που υπέστην εκείνη την περίοδο δεν την αντιλαμβανόμουν και την κατάλαβα πολύ καιρό μετά. Κι επειδή όλα “γράφουν” μέσα μας, έκανα κι εγώ την ψυχοθεραπεία μου. Μπορείς να αντιληφθείς τραύματα, να πρέπει να δουλέψεις επάνω σε αυτά ή να γνωρίσεις έναν άνθρωπο ο οποίος θα σ’ τα επουλώσει. Ψυχοθεραπεία έκανα για πέντε χρόνια. Την άρχισα μετά τις δυσκολίες σε μια σχέση που οδηγήθηκε σε χωρισμό.
Με βοήθησε πολύ, με έμαθα περισσότερο, “μετατοπίστηκα” σε αρκετά θέματα. Και καλό είναι να περνάει ένας άνθρωπος από αυτήν τη διαδικασία πριν κάνει οικογένεια, γιατί οι γονείς φορτώνουμε στα παιδιά μας πράγματα που κουβαλάμε ερήμην μας. Ας είμαστε λίγο πιο υποψιασμένοι, για να μη μεταφέρουμε σε αυτά όλες μας τις ελλείψεις».