Δύση: Η επάνοδος

Από την έναρξη του στρατιωτικού πολέμου πολλές ήτα οι φωνές που αμφισβήτησαν αυτό που λέμε στις διεθνείς σχέσεις «Δύση», «Δυτικό κόσμο» «δυτικό πολιτισμό», «δυτικού τύπου δημοκρατίες» – με μια λέξη τη «Δύση». Σε αυτό συνεισέφεραν και πολλές, δημόσια κατατεθειμένες, απόψεις στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων και ευρωπαϊστών. Απόψεις που διερωτήθηκαν ανοιχτά για τις οικονομικές δυνατότητες πλούσιων χωρών, όπως είναι η Γερμανία ή η Γαλλία, για την πολιτική αποτελεσματικότητα της θεσμικής αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που την εμποδίζει να είναι ορατή στη διεθνή σκηνή, για τον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ στον μεταδιπολικό κόσμο. Υπάρχει τελικά «Δύση» ή πρόκειται για την επίκληση σε ένα ασαφές θεωρητικό και γενικόλογο σχήμα χωρίς αντίκρισμα στην πολεμική πραγματικότητα του τελευταίων εβδομάδων;

Η Δύση επανανακάμπτει

Μέσα σε ένα μήνα, όμως, αυτό το συγκεχυμένο στη συλλογική συνείδηση εκατομμυρίων ανθρώπων, ακόμη και των Ευρωπαίων και των καλοπροαίρετων Ευρωπαϊστών που είχαν διατυπώσει τις αμφιβολίες τους, καταγράφουν με ικανοποίηση τα επιτεύγματα δυτικών χωρών και δυτικών υπερεθνικών οντοτήτων. Ο Γερμανός Καγκελάριος έδωσε από την αρχή «παρών» στη διεθνή σκηνή. Η Γαλλία κινητοποιήθηκε ακόμη πιο άμεσα και αποτελεσματικά, ενεργοποιώντας την πλούσια κληρονομιά της το πεδίο των διεθνών σχέσεων.

Η Μεγάλη Βρετανία, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ αντιτάχθηκαν σθεναρά και από την πρώτη στιγμή στον ρωσικό νεοιμπεριαλισμό, ενώ, παράλληλα, η Ευρωπαική Ένωση προγραμματίζει την επόμενη συνάντηση κορυφής την 1 η Απριλίου., έχοντας αποκτήσει «διεύθυνση και τηλέφωνο».

Η επαγρύπνηση αυτή της Δύσης έκανε ακόμη και την Κίνα να αποστασιοποιηθεί σημαντικά από τα έργα και τις ημέρες του Πούτιν, που λανθασμένα θεωρούσε τη συμπόρευσή της περίπου δεδομένη. Απεναντίας, η Κίνα έχει συνάψει από την έναρξη των εχθροπραξιών μέχρι σήμερα τις περισσότερες εμπορικές συναλλαγές της με την (φερόμενη ως παραπαίουσα) Δύση. Και όλα αυτά εκτυλίσσονται εν μέσω μαζικών διαδηλώσεων κατά του πολέμου – παντού της Δύσης.