Στην πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του, πολλές γυναίκες σε κατάσταση εγκυμοσύνης, βρέθηκαν αντιμέτωπες με τη φρίκη του πολέμου, προσπαθώντας να σωθούν από βομβαρδισμούς, κρυμμένες σε καταφύγια.
Το στρες και τα ιατρικά προβλήματα που προκαλούνται έφεραν αύξηση στο ποσοστό – διπλάσιο ή και τριπλάσιο, των πρόωρων τοκετών, σύμφωνα με αναφορές μαιευτηρίων από το Χάρκοβο και το Λβιβ στο BBC .
Η Πωλίνα γεννήθηκε στο μαιευτήριο του Χάρκοβο, με βάρος μόλις 630 γραμμάρια. Η Βικτώρια ζύγιζε 800 γραμμάρια όταν γεννήθηκε στο μαιευτήριο του Λβιβ στις αρχές Μαρτίου, αφού η μητέρα της διέφυγε από το Κίεβο. Έχει μόλις ξεπεράσει το πρώτο της κιλό.
Αυτά τα δύο κοριτσάκια, το ένα πρόσφυγας και το άλλο που παλεύει για τη ζωή του σε μια πόλη που βομβαρδίζεται από τις ρωσικές δυνάμεις, αποκαλύπτουν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μητέρες και οι γιατροί εκεί.
Η Ιρίνα Κοντράτοβα, η διευθύντρια που είναι υπεύθυνη για τη φροντίδα της Πωλίνας, είπε στο BBC, ότι οι πρόωροι τοκετοί έχουν αυξηθεί τρεις φορές περισσότερο από το κανονικό ποσοστό στην κλινική της στο Χάρκοβο, και τώρα αντιπροσωπεύουν το 50% όλων των τοκετών.
«Λοιμώξεις, έλλειψη ιατρικής βοήθειας, κακή διατροφή: ο πόλεμος δημιουργεί κίνδυνο πρόωρου τοκετού», εξήγησε η Δρ. Κοντράτοβα. «Το ποσοστό πρόωρων γεννήσεων ήταν ήδη υψηλό, επειδή είχαμε πολλούς ασθενείς από το Ντονέτσκ και το Λουχάνσκ».
«Στις εμπόλεμες ζώνες, οι γυναίκες περνούν πολύ χρόνο σε γεμάτα υπόγεια, όπου κυκλοφορούν λοιμώξεις. Επίσης, είναι πιο δύσκολο για τις γυναίκες να έχουν ιατρική βοήθεια όταν τη χρειαστούν».
Ενώ το ποσοστό των πρόωρων γεννήσεων στην κλινική της έχει αυξηθεί, η Ιρίνα λέει ότι ο συνολικός αριθμός των ασθενών της έχει συρρικνωθεί, καθώς οι γυναίκες εγκαταλείπουν το Χάρκοβο.
Η μητέρα της Βικτόρια κατέφυγε στο Λβιβ από το Κίεβο λίγο πριν γεννήσει. «Φύγαμε λόγω των μαζικών βομβαρδισμών», είπε στο BBC. «Ήμασταν σε ένα καταφύγιο όλο αυτό το διάστημα».
Στο βάθος του διαδρόμου, στη μονάδα προγεννητικού ελέγχου, η Όλγκα Μπογκαντίζα είναι έξι μηνών έγκυος και περιμένει δίδυμα. Έφυγε και αυτή από το Κίεβο, προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρει ένα ασφαλές μέρος για να γεννήσει, μακριά από τους βομβαρδισμούς και την απαγόρευση της κυκλοφορίας. Χρειάστηκε τρεις ημέρες για να φτάσει στο Λβιβ και σε όλο αυτό το διάστημα δεν μπορούσε ούτε να φάει ούτε να πιει από το φόβο της. Όταν έφτασε στο Λβιβ, ο γιατρός της είπε ότι είχε χάσει 3,5 κιλά και ότι η ζωή των μωρών της βρισκόταν σε κίνδυνο επειδή είχε σταματήσει η ανάπτυξή τους.
Τα δίδυμα της έχουν πλέον αρχίσει να αναπτύσσονται και πάλι. Ο πεντάχρονος γιος της τη ρωτάει σε κάθε επίσκεψη πότε θα έρθουν τα αδέρφια του. Η Όλγα είναι Ρωσίδα, ο σύζυγός της Ουκρανός.
Στο Χάρκοβο, η Δρ. Κοντράτοβα είπε ότι το προσωπικό είχε πάρει την απόφαση να παραμείνει στον θάλαμο εντατικής θεραπείας με τα μικρότερα νεογνά, ακόμη και μετά τις προειδοποιήσεις για αεροπορική επιδρομή.
«Δεν μπορείς να πάρεις ένα βρέφος 600 γραμμαρίων στο υπόγειο», είπε. «Θα ήταν ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή. Έτσι μένουμε με τα παιδιά και ζούμε μαζί τους βομβαρδισμούς».
«Όταν τα μωρά γεννιούνται πρόωρα, χρειάζονται κάθε είδους ιατρική φροντίδα και όλο και περισσότερο αυτή η φροντίδα γίνεται σε υπόγεια όπου δεν έχουν ούτε τη δυνατότητα προσωπικής υγιεινής ούτε τις εγκαταστάσεις και βομβαρδίζονται», δήλωσε ο εκπρόσωπος της Unicef Τζέιμς Έλντερ. «Οι επιθέσεις στα νοσοκομεία, οι επιθέσεις χωρίς διακρίσεις, η παρεμπόδιση της ανθρωπιστικής βοήθειας για τα παιδιά – είναι σαφείς παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου», τόνισε.
Για τη μητέρα της Βικτώρια, οι σειρήνες αεροπορικής επιδρομής θέτουν ένα δύσκολο δίλημμα.
Η δίδυμη αδελφή της Βικτώρια, η Βερόνικα, έχει ήδη φύγει από την εντατική και κοιμάται με τη μητέρα της στο γενικό θάλαμο. Όταν ακούγεται η σειρήνα, η μητέρα την κατεβάζει στο καταφύγιο αλλά είναι υποχρεωμένη να αφήσει τη Βικτώρια στη θερμοκοιτίδα της, επειδή είναι πολύ εύθραυστη για να μετακινηθεί.
«Συναισθηματικά, μου είναι πραγματικά δύσκολο». «Είναι σαν να σκίζεται η καρδιά μου στα δύο. Το ένα μωρό έρχεται μαζί μου, το άλλο μένει με τους γιατρούς. Πάντα σκέφτομαι αν είναι όλα εντάξει και πώς αισθάνεται. Αλλά σε αυτή την κατάσταση, πρέπει απλώς να είμαστε δυνατοί».
Το νοσοκομείο στο Λβιβ -μια πόλη που κάποτε θεωρούνταν ασφαλές καταφύγιο από τις συγκρούσεις- έχει ήδη σφραγίσει με άμμο ορισμένα παράθυρα, και τώρα κατασκευάζει ένα ειδικό υπόγειο καταφύγιο για να στεγάσει τα βρέφη που είναι σε θερμοκοιτίδες.
Μέσα σε αυτή τη σύγκρουση που έχει συγκλονίσει τον κόσμο, μωρά όπως η Βικτώρια και η Πωλίνα δίνουν τον δικό τους αγώνα για επιβίωση.
Η μητέρα τους χαϊδεύει το χέρι της κόρης της μέσα στη θερμοκοιτίδα.
«Είναι Ουκρανή», λέει, «και θα νικήσει»