«Δεν μπορείτε καν να φανταστείτε πόσα παιδιά υπάρχουν – τόσα πολλά παιδιά», συμφωνούν όλοι τους. Κι όχι άδικα, αφού μέρα νύχτα πέφτουν βόμβες πάνω από το λιμάνι της Μαριούπολης, αλλά και του Κιέβου, τώρα πια. Πλέον, η πόλη είναι σε μεγάλο βαθμό χωρίς ρεύμα, διαδίκτυο και σήμα τηλέφωνο, περιορίζοντας την ικανότητά τους να βγάλουν αυτές τις εικόνες. Ορισμένοι καταφέρνουν να δραπετεύσουν από τον καθημερινό εφιάλτη, όπως η 27χρονη Αλίνα.
Η Αλίνα κατάφερε να διαφύγει πριν από πέντε ημέρες. Άκουσε την εφιαλτική έκρηξη από τον βομβαρδισμό σε ένα μαιευτήριο της ιστορικής πόλης. «Η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από ό,τι μπορείτε να φαντασθείτε», λέει η Αλίνα και ξεσπά σε κλάματα. Δεν είναι μόνον οι εφιαλτικές πολεμικές εμπειρίες που έχει βιώσει. Έχει, επιπλέον, χάσει για πάντα αρκετούς από τους φίλους της, ενώ μια θεία της αγνοείται πλέον.
Οι τραγικές φιγούρες
«Δεν μπορείτε καν να φανταστείτε πόσα παιδιά υπάρχουν – τόσα πολλά παιδιά», εξηγεί. «Υπήρχε ένα παιδί έξι ημερών και ένα τριών μηνών στα καταφύγια, ένα νεογέννητο που δεν είναι πια ανάμεσά μας». Και προσθέτει: «Δύο κοριτσάκια έμειναν ορφανά και είδαν τον πατέρα τους να πέφτει νεκρός. Οι γείτονες τα έχουν πάρει μέσα. Βρίσκονται ακόμα στη Μαριούπολη, γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα να φύγουν και να επιβιώσουν».
Μεταξύ αυτών που αποχωρούν είναι και η Ολένα, με τον επτάχρονο γιο της, τον Νικόδημο, ο οποίος κρατάει το πολυτιμότερο για εκείνον αντικείμενό του – ο μια ξεφουσκωμένη μπάλα ποδοσφαίρου. Η οικογένεια εγκατέλειψε το Κίεβο, την ουκρανική πρωτεύουσα, κυρίως επειδή ο Νικόδημος ένοιωσε να τον κυριεύει ένα τρομερό αίσθημα τρόμου από τις επιθέσεις στην ουκρανική πρωτεούσα. Το πρόσωπό του είναι ανέκφραστο και κάθεται ήσυχα σε μια σακούλα με κλινοσκεπάσματα. «Ανησυχώ για το τι περνάει από το μυαλό του παιδιού μου», εξομολογείται η μητέρα του.