Ο πόλεμος στην Ουκρανία βρίσκεται πρώτο θέμα στην επικαιρότητα εδώ και περίπου 20 ημέρες. Το κεντρικό άρθρο του τεύχους του Economist, με γενικό τίτλο «Η σταλινοποίηση της Ρωσίας», χαρακτηρίζει τον Πούτιν ως Στάλιν της νέας εποχής.
«Οταν ο Βλαντίμιρ Πούτιν διέταξε την εισβολή στην Ουκρανία, ονειρευόταν την αποκατάσταση της δόξας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Κατέληξε, όμως, να αναβιώσει τον τρόμο του Ιωσήφ Στάλιν».
“Ο Στάλιν του 21ου αιώνα”
Εξηγεί δε ότι «αυτό συμβαίνει όχι μόνο επειδή (ο Πούτιν) έχει εκδηλώσει την πιο απρόκλητη επίθεση στην Ευρώπη μετά το 1939, αλλά και επειδή, ως συνέπεια αυτής, μετατρέπεται ο ίδιος σε έναν δικτάτορα στο εσωτερικό – έναν Στάλιν του 21ου αιώνα, ο οποίος βασίζεται όσο ποτέ άλλοτε στα ψέματα, τη βία και την παράνοια».
Σύμφωνα με το περιοδικό, για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος των ψεμάτων αρκεί να ανατρέξει στον τρόπο που σχεδιάστηκαν η εισβολή και ο πόλεμος. «Ο πρόεδρος της Ρωσίας πίστεψε πως η Ουκρανία θα κατέρρεε γρήγορα, έτσι δεν προετοίμασε ούτε τον λαό του για την εισβολή ούτε τους στρατιώτες του για την αποστολή τους – μάλιστα, διαβεβαίωνε τις ελίτ ότι δεν πρόκειται να συμβεί» σημειώνει και συνεχίζει: «Μετά από δύο τρομακτικές εβδομάδες στα πεδία των μαχών, εξακολουθεί να αρνείται ότι διεξάγει αυτό που ενδέχεται να αποδειχθεί ο μεγαλύτερος πόλεμος στην Ευρώπη από το 1945». Καθώς δε έχει εξαπολύσει πρωτόγνωρες διώξεις κατά δημοσιογράφων και ΜΜΕ, στην πράξη αυτό που συμβαίνει είναι ότι «εμμένοντας πως η στρατιωτική του επιχείρηση αποναζιστικοποιεί την Ουκρανία, η κρατική τηλεόραση επανασταλινοποιεί τη Ρωσία».
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="500" width="800" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Προσπαθεί να διασπείρει το πανικό
Κατ’ ανάλογο τρόπο, η διεύθυνση του «Economist» καλεί όσους θέλουν να συνειδητοποιήσουν την «όρεξη» του Πούτιν για να ασκήσει βία να ρίξουν μια ματιά στον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται μέχρι σήμερα αυτός ο πόλεμος από την πλευρά του στρατού του.
«Εχοντας αποτύχει να κερδίσει μια γρήγορη νίκη, προσπαθεί να διασπείρει πανικό οδηγώντας τις ουκρανικές πόλεις στη λιμοκτονία και βομβαρδίζοντάς τις ανηλεώς» υπογραμμίζει και συμπεραίνει ότι «εάν ο Πούτιν διαπράττει εγκλήματα πολέμου σε βάρος των ομόφυλων Σλάβων τους οποίους εξυμνούσε στα γραπτά του, είναι προφανώς έτοιμος να προχωρήσει σε σφαγές στο εσωτερικό της χώρας του».
Ενα καταστροφικό λάθος η εισβολή
Η εκτίμηση που κάνει το άρθρο είναι πως, ανεξαρτήτως της έκβασης του πολέμου, με την επίθεσή του στην Ουκρανία ο Πούτιν «έχει διαπράξει ένα καταστροφικό λάθος». Και εξηγεί: «Εχει κάνει κομμάτια και θρύψαλα τη φήμη των υποτίθεται φοβερών και τρομερών ενόπλων δυνάμεων της Ρωσίας (…) που έχει χάσει τεράστιες ποσότητες στρατιωτικού εξοπλισμού και έχει χιλιάδες απώλειες μέσα σε δύο εβδομάδες, που σχεδόν ισοδυναμούν με εκείνες της Αμερικής από τότε που εισέβαλε στο Ιράκ, το 2003».
Πέρα δε από τις καταστροφικές κυρώσεις που προκάλεσε σε βάρος της χώρας του, ο Πούτιν «κατάφερε» και κάτι ακόμη που τον κάνει να μοιάζει με τον Στάλιν, σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό: «Καταστρέφει την αστική τάξη, τη μεγάλη μηχανή του εκσυγχρονισμού της Ρωσίας. Αντί δε (οι εκπρόσωποί της) να σταλούν στα γκουλάγκ, αναζητούν καταφύγιο σε πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας και το Ερεβάν της Αρμενίας». Ο νυν πρόεδρος της Ρωσίας μειονεκτεί όμως και σε σύγκριση με τον ηγέτη της ΕΣΣΔ.
«Ο Στάλιν ηγήθηκε μιας αναπτυσσόμενης οικονομίας. Οσο εγκληματικός και αν ήταν, στηρίχθηκε σε μια πραγματική ιδεολογία. Ακόμη και όταν διέπραττε φρικιαστικά πράγματα, σταθεροποιούσε τη σοβιετική αυτοκρατορία. Μετά δε από την επίθεση που δέχθηκε από τη ναζιστική Γερμανία, σώθηκε από τις απίστευτες θυσίες του λαού και της χώρας του, η οποία έκανε περισσότερα από κάθε άλλη για να κερδίσει τον πόλεμο» σημειώνει το άρθρο, ξεκαθαρίζοντας πως «ο Πούτιν δεν έχει κανένα από αυτά τα πλεονεκτήματα: Οχι μόνο αποτυγχάνει να κερδίσει έναν πόλεμο που κήρυξε κατ’ επιλογή, αλλά φτωχαίνει τον λαό του, ενώ το καθεστώς του δεν διαθέτει έναν ιδεολογικό σκληρό πυρήνα».
Τα επικίνδυνα έρχονται
Με βάση το σκεπτικό του «Economist», «όσο το μέγεθος της αποτυχίας του Πούτιν καθίσταται σαφές, η Ρωσία θα εισέρχεται στην πιο επικίνδυνη φάση αυτής της σύρραξης. Οι διάφορες φράξιες του καθεστώτος θα στραφούν η μία εναντίον της άλλης και ο Πούτιν, φοβούμενος ένα πραξικόπημα, δεν θα εμπιστεύεται κανέναν και ίσως χρειαστεί να αγωνιστεί για να διατηρήσει την εξουσία του. Ισως και να προσπαθήσει να αλλάξει τη ροή του πολέμου, τρομοκρατώντας τους ουκρανούς εχθρούς του και διώχνοντας τους δυτικούς υποστηρικτές τους, με τη χρήση χημικών ή ακόμη και πυρηνικών όπλων».
Απέναντι σε αυτή την εικόνα, καταλήγει το κεντρικό άρθρο του περιοδικού, ο κόσμος θα πρέπει να προσπαθήσει να περιορίσει τους κινδύνους και η Δύση να επιχειρήσει να ελέγξει την παράνοια του Πούτιν. Με τον στόχο να συνοψίζεται στην τελευταία φράση: «Ας σκεφτούμε τι θα μπορούσε να γίνει η Ρωσία όταν απελευθερωθεί από τον Στάλιν του 21ου αιώνα».