Καθώς ο Ed Sheeran το παλεύει στο δικαστήριο, αρνούμενος τις κατηγορίες δύο τραγουδοποιών που τον κατηγορούν για λογοκλοπή, το Euronews ρίχνει μια ματιά στις μεγαλύτερες υποθέσεις πνευματικών δικαιωμάτων μουσικής στην ιστορία.
Queen και David Bowie v. Vanilla Ice
“Σταματήστε! Συνεργαστείτε και ακούστε”, λέει ο γεννημένος στο Τεξας ράπερ και ηθοποιός Vanilla Ice στην κορυφή του εξαιρετικά επιτυχημένου κομματιού του “Ice, Ice, Baby” το 1990. Σίγουρα άκουγε αλλά δεν ήθελε να συνεργαστεί. Ούτε ήταν μια «ολοκαίνουργια έκδοση».
Το riff διαφέρει από το κομμάτι των Queen/Bowie 1981 μόνο από μια μοναχική νότα. Το δικαστήριο αποφάσισε υπέρ της προηγούμενης σύνθεσης και τόσο οι Queen όσο και ο Bowie προστέθηκαν στους συγγραφικούς τίτλους του τραγουδιού.
The Rolling Stones v. The Verve
Αρχικά υπήρξε συμφωνία όταν οι The Verve χρησιμοποίησαν ένα δείγμα μιας ορχηστρικής εκδοχής του τραγουδιού των Rolling Stones «The Last Time» για το κομμάτι τους «Bittersweet Symphony».
Αλλά το συγκρότημα ισχυρίστηκε ότι το νεότερο γκρουπ είχε αδικήσει τη συμφωνία και χρησιμοποίησε περισσότερα από όσα είχαν εγγραφεί. Το δικαστήριο αποφάσισε υπέρ των The Stones. Αλλά σε μια κίνηση σοκ το 2019, ο Jagger και ο Richards υπέγραψαν τα δικαιώματα πίσω στον τραγουδιστή των Verve, Richard Ashcroft.
«Ο Μικ Τζάγκερ και ο Κιθ Ρίτσαρντς υπέγραψαν για όλες τις εκδόσεις τους για το Bitter Sweet Symphony», ανακοίνωσε ο Άσκροφτ στα βραβεία Ivo Novello 2019. Περιγράφοντας την απόφαση ως «ένα πραγματικά ευγενικό και μεγαλόψυχο πράγμα που πρέπει να κάνουν».
Marvin Gaye v. Robin Thicke και Pharrell Williams
Μια κριτική επιτροπή αποφάσισε ότι το σινγκλ «Blurred Lines» των Robin Thicke και Pharell Williams είχαν ομοιότητες με την επιτυχία του Marvin Gaye το 1977 «Got To Give It Up».
Η απόφαση έβλεπε στους δύο σύγχρονους καλλιτέχνες υπόχρεους να πληρώσουν για τα μισά από τα δικαιώματα του κομματιού τους που θα έπρεπε να καταβληθούν στην οικογένεια του Gaye. Αν αυτό δεν ήταν αρκετό έπρεπε επίσης να πληρώσουν μια τεράστια αποζημίωση 5,3 εκατομμυρίων δολαρίων (4,85 εκατ. ευρώ).
Roy Orbison v. 2 Live Crew
Αυτό είναι ενδιαφέρον όχι μόνο για την υπόθεση, αλλά και για την ετυμηγορία και τις επιπτώσεις του στον νομικό ορισμό της «δίκαιης χρήσης».
Η Acuff-Rose Music που κατέχει τα πνευματικά δικαιώματα του τραγουδιού Orbison μήνυσε τους 2 Live Crew και την δισκογραφική τους εταιρεία, υποστηρίζοντας ότι το τραγούδι των 2 Live Crew «Pretty Woman» παραβίασε τα πνευματικά δικαιώματα του Acuff-Rose στο «Oh, Pretty Woman» του Roy Orbison.
Το Περιφερειακό Δικαστήριο εξέδωσε συνοπτική απόφαση για το 2 Live Crew, κρίνοντας ότι το τραγούδι του ήταν μια παρωδία που έκανε δίκαιη χρήση του αρχικού τραγουδιού.
Η έκδοση 2 Live Crew χρησιμοποίησε την πλήρη ηχογράφηση του αρχικού τραγουδιού, αλλά έκαναν ραπάρισμα πάνω του, αλλάζοντας το νόημα και ανακεφαλαιώνοντας το πρωτότυπο σε κάτι διασκεδαστικό. Ως εκ τούτου, η χρήση είναι μεταμορφωτική, η οποία θεωρείται επίσης ως μια μορφή κριτικής, η οποία με τη σειρά της την κατατάσσει για δίκαιη χρήση.
Κάποιος εδώ θυμίζει τον περίεργο Αλ Γιάνκοβιτς και η δίκαιη χρήση μέσω της παρωδίας είναι σίγουρα μια προστασία. Ωστόσο, ο Weird Al τείνει να ζητά από τους καλλιτέχνες την άδεια να κάνει παρωδία σε ένα κομμάτι.