Γιατί ρίχνουν τα βαγόνια του μετρό της Νέας Υόρκης μέσα στη θάλασσα; Η έκπληξη είναι στο βυθό

Τα βαγόνια του μετρό είναι φτιαγμένα να τρέχουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και να μεταφέρουν εκατομμύρια κόσμο σε καθημερινή βάση. Δεν φθείρονται εύκολα αλλά έρχεται η στιγμή που πρέπει να αποσυρθούν.

Η πρώτη σκέψη που μας έρχεται στο μυαλό είναι ότι τα βαγόνια που έχουν εκπληρώσει τον σκοπό τους καταλήγουν στην ανακύκλωση ή σε κάποια μάντρα με παλιά σίδερα. Είναι όμως έτσι; Το μυστήριο έρχεται να λύσει ο φωτογράφος Stephen Mallon, μέσα από μια σειρά ασυνήθιστων φωτογραφιών, με τίτλο «Next Stop Atlantic» («Επόμενος σταθμός Ατλαντικός»), που αποδεικνύουν ότι στη Νέα Υόρκη ο τερματικός σταθμός των φθαρμένων βαγονιών είναι ο βυθός του ωκεανού.

Με τη βοήθεια της παλίρροιας, τα βαγόνια βρίσκουν τη θέση τους στον πυθμένα του ωκεανού και σχηματίζουν τεχνητούς υφάλους

Ο ταλαντούχος φωτογράφος μέσα από την τριετή του έρευνα μας ωθεί να μην βγάλουμε εύκολα συμπεράσματα για τη μόλυνση που μπορεί να προκαλέσει αυτή η ομολογουμένως περίεργη διαδικασία και διαβεβαιώνει πως υπάρχει μέθοδος γι” αυτή την «τρέλα». Είναι καλά τεκμηριωμένο πως η ανθρώπινη παρέμβαση, μέσα από φυτοφάρμακα, εντομοκτόνα και άλλες χημικές ουσίες που φιλτράρονται μέσα από το νερό μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη φθορά στον πυθμένα του ωκεανού και στον ίδιο τον ύφαλο.

Με τη βοήθεια της παλίρροιας, τα βαγόνια βρίσκουν τη θέση τους στον πυθμένα του ωκεανού και σχηματίζουν τεχνητούς υφάλους παρέχοντας έναν φυσικό βιότοπο και επιτρέποντας ένα νέο οικοσύστημα να ανθίσει μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Χωρίς τις εικόνες του Mallon, δεν θα μαθαίναμε ποτέ αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο.

Οι πρωτότυπες ιδέες του αλλά και η πολιτεία της Νέας Υόρκης βοήθησαν πολύ στην πορεία της έρευνας. Είναι ενθαρρυντικό να βλέπεις ότι έγινε γόνιμο έδαφος για κάθε είδους ψάρι, κοράλλι και μαλακόστρακο ένα φθαρμένο βαγόνι του μετρό. Ίσως και ιδιοφυές!