Οι (πρόωρες) εκλογές εξελίσσονται κάτι σαν τον κορωνοιο. Για την ακρίβεια, τα σενάρια για πρόωρες εκλογές εξελίσσονται έτσι, καθώς βγαίνουν συνεχώς και νέες…μεταλλάξεις, με οποιαδήποτε πιθανή ή απίθανη αφορμή.
Δεν θα επικαλεστούμε το μύθο με τον «Πέτρο και το λύκο», καθώς είναι εν τέλει τραγική η κατάληξη του Πέτρου που «έπαιζε» με το θέμα… Όμως θα πρέπει να αναρωτηθούμε ποιόν εξυπηρετούν αυτά τα ολοένα και ανακυκλούμενα σενάρια πρόωρων εκλογών. Η προφανής απάντηση είναι, ότι εξυπηρετούνται δυο ειδικές κατηγορίες «κοινών»: οι δημοσιολογούντες, δημοσιογράφοι, και αναλυτές από τη μια και το…βαθύ κράτος από την άλλη. Οι μεν πρώτοι για να έχουμε αντικείμενο, οι δε δεύτεροι για να μην…έχουν αντικείμενο αναμένοντας…νέους σερίφηδες στην Πόλη και καταφεύγοντας στο προσφιλές άθλημά τους: την ανάπτυξη δυνάμεων ανάσχεσης για καθετί…
Ποιος κερδίζει;
Αν επιχειρήσει κάποιος να αναλύσει το θέμα με ψυχραιμία, δεν θα βρει κάποιους άλλους που μπορεί να ωφεληθούν ή να ωφελούνται από τη διακίνηση τέτοιων σεναρίων:
– Τα μικρότερα κόμματα; Πόσες αντοχές και μηχανισμούς έχουν για να ανταπεξέλθουν μια «παρατεταμένη» προεκλογική περίοδο;
– Το ΚΙΝΑΛ; Ακόμη δεν έχει ανασυγκροτηθεί πλήρως. Άρα προέχει να παρουσιάσει την πρότασή του…
– Ο ΣΥΡΙΖΑ; Πηγαίνοντας προς το Συνέδριο -ένα πολυτασικό κόμμα με …τόσα λουλούδια να ανθίζουν, είναι ρίσκο να θέλει να χτυπάει τα τύμπανα του εκλογικού πολέμου, διότι, πέρα από τη συσπείρωση, θα προκύψουν και θέματα «ομαδοποιήσεων» κλπ. Ποιόν συμφέρει κάτι τέτοιο;
– Η ΝΔ; Με την ακρίβεια και τα προβλήματα της καθημερινότητας ποιος μπορεί να νοιαστεί για σενάρια εκλογών;
Παγίδες
Από εκεί και πέρα είναι προφανές ότι τα σενάρια δεν βοηθούν ούτε την ψυχολογία του κόσμου, ούτε την κατάσταση στην αγορά, ενώ την ίδια ώρα προκαλούν σοβαρούς προβληματισμούς στους διεθνείς παρατηρητές. Ασχέτως του τι λένε τα κόμματα για να «καλοπιάσουν» τους Πολίτες, η Ελλάδα είναι μια χώρα σε επιτήρηση. Επίσης είναι η μόνη χώρα χωρίς επενδυτική βαθμίδα. Επίσης, μπαίνουμε σε χρονιά που θα χρειάζεται είτε δανεισμός, είτε -στα σίγουρα- σφιχτή δημοσιονομική πολιτική- για να μπορέσει η χώρα να μπει σε πλεονάσματα από το 2024.
Για όλους αυτούς τους λόγους η ακατάσχετη εκλογολογία είναι όχι μόνο αδιέξοδη και ατελέσφορη, αλλά ΚΥΡΙΩΣ, καταστροφική για τη μελλοντική πορεία της χώρας. Διότι, όλοι οι πολιτικοί δρώντες θα πρέπει, πρωτίστως, να είναι επικεντρωμένοι στην επόμενη ημέρα κι όχι στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Δεν γίνεται, ούτε με την ακατάσχετη παροχολογία και την άνευ ορίων δημαγωγία, αλλά ούτε με την εκλογολογία -που δημιουργεί αστάθεια- να ναρκοθετείται η πορεία της χώρας μετά τις εκλογές.
Ισχυρή παρουσία
Τελειώνοντας οι κρίσεις -της υγειονομικής και της ενεργειακής-οι ευρωπαϊκές χώρες θα μπουν σε μια διαφορετική πολιτική συγκυρία και οικονομική ισορροπία. Η Ελλάδα οφείλει να είναι σ αυτές τις συζητήσεις και παρούσα, αλλά και ισχυρή. Η παραφιλολογία δεν βοηθά προς αυτήν την κατεύθυνση.
Το σήμα που δίνεται είναι λάθος με συνέπεια, η αγορά να αναδιπλώνεται, οι πολίτες να είναι επιφυλακτικοί και οι υπηρεσίες να πέφτουν στον προεκλογικό λήθαργο και την ακινησία. Κι όμως όλα αυτά είναι τα αντιστρόφως ανάλογα απ’ όσα απαιτούνται. Από τα όσα θα απαιτηθούν για την έξοδο μας από τη δίδυμη κρίση: θα χρειαστούν εγρήγορση, επιθετική στρατηγική, ταχύτητα και συνεχής κινητικότητα.
Τα εκλογικά σενάρια θα πρέπει να σταματήσουν. Και θα πρέπει με κάθε τρόπο να πάψουν να τροφοδοτούνται είτε από αβλεψίες, είτε από παραπολιτικές συζητήσεις. Διότι η διακίνηση τους, έχει πάντα…πολιτικά ελατήρια.