Η μεγάλη μάχη θα γίνει για τη δεύτερη θέση και όχι για την κυβέρνηση

Οι πολιτικές κινήσεις ως γνωστόν κρίνονται εκ του αποτελέσματος και όχι από τις προθέσεις.

Η πρόσφατη πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ εμπίπτει σε αυτόν τον κανόνα και στο ερώτημα τι επετεύχθη από αυτήν την κίνηση η απάντηση είναι τίποτα.

Το μόνο που έμεινε είναι το άγχος του ΣΥΡΙΖΑ να υπενθυμίσει ότι αυτός είναι αξιωματική αντιπολίτευση και να διατηρήσει δημοσκοπικά τη δεύτερη θέση την οποία διεκδικεί το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ με τον αέρα στα πανιά του που φύσηξε μετά την ανάδειξη της νέας ηγεσίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ευλόγως ανησύχησε, διότι ξεκίνησε μία συζήτηση για το αν το απέθαντο ΠΑΣΟΚ θα επιστρέψει από τη ζώνη του λυκόφωτος και θα τον εκτοπίσει, δημοσκοπικά πάντα, μετατρέποντάς τον σε τρίτη πολιτική δύναμη.

Στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν ότι αν αυτό συμβεί θα επηρεάσει την ψυχολογία στο εκλογικό σώμα και θα δημιουργηθεί δυναμική ενίσχυσης του ΚΙΝΑΛ η οποία θα προσελκύσει επιπλέον ψηφοφόρους και από τους πασοκογενείς του ΣΥΡΙΖΑ και από τους κεντροαριστερούς που απείχαν στις εκλογές διότι δεν εκφραζόντουσαν ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε από το ΚΙΝΑΛ υπό τη συγχωρεμένη Φώφη Γεννηματά, αλλά και από δυσαρεστημένους κεντρογενείς της ΝΔ.

Μόνο που η κύρια διακύβευση δεν είναι για τη ΝΔ, όσες διαρροές και αν έχει δεν πρόκειται το ΚΙΝΑΛ να της αμφισβητήσει την πρωτιά, η μάχη θα γίνει για τη δεύτερη θέση και αυτή είναι η αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο οποίος με την πρόταση δυσπιστίας στόχευσε όχι μόνο να δείξει ότι αυτός έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων στην αντιπολίτευση, αλλά και να εγκλωβίσει το ΚΙΝΑΛ και να το παρουσιάσει ως παρακολούθημα της δικής του πολιτικής.

Ο Ανδρουλάκης βέβαια το κατάλαβε και παρότι υπερψήφισε την πρόταση, διαχώρισε τη θέση του κόμματός του σχετικά με το αίτημα για πρόωρες εκλογές, διευκρινίζοντας ότι το ΚΙΝΑΛ δεν ζητά κάτι τέτοιο.

Λογικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές τώρα για να διασφαλίσει τη θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση πριν το ΚΙΝΑΛ προλάβει να οργανωθεί και να βρει το βηματισμό του και επιχειρήσει να τον διεμβολίσει με καλύτερες προϋποθέσεις.

Το ΚΙΝΑΛ δεν θέλει πρόωρες εκλογές ακριβώς για αυτόν τον λόγο, διότι χρειάζεται χρόνο. Βέβαια το αν θα καταφέρει να ελέγξει και να αυξήσει τη δημοσκοπική δυναμική που κατέγραψε και να τη μετατρέψει σε εκλογικό αποτέλεσμα, θα εξαρτηθεί από το αν θα διατυπώσει πειστικές πολιτικές οι οποίες θα τον διαφοροποιούν από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο οποίος από την πλευρά του θα προσπαθεί διαρκώς να καπελώνει το ΚΙΝΑΛ, να προκαταλαμβάνει τις θέσεις του επισείοντας τον μπαμπούλα της «Δεξιάς» ώστε να καίει τα ενδεχόμενο συνεννόησης με τη ΝΔ ακόμα και για τα αυτονόητα και να το εκβιάζει για «κεντροαριστερή» συμμαχία.

Αν το ΚΙΝΑΛ δεν αποφύγει το τοξικό πρέσινγκ του ΣΥΡΙΖΑ και εγκλωβιστεί στο πλαίσιο που θα επιχειρεί να του επιβάλει κάθε φορά, θα παραμείνει στην τρίτη θέση και μετά τις εκλογές θα ψάχνει να βρει «τις πταίει».