Τα ωραία στη ζωή είναι τα αναπάντεχα, λένε. Δεν ξέρω πόσο ισχύει γενικώς αυτό, αλλά χθες ήταν, όντως, αναπάντεχη και εκτός προγράμματος η κόντρα Κυριάκου Μητσοτάκη – Αλέξη Τσίπρα, στο πλαίσιο της συζήτησης επί της προτάσεως δυσπιστίας που έχει καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η κόντρα Πρωθυπουργού-αρχηγού Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ανέβασε το θερμόμετρο μιας συζήτησης που εξελισσόταν με το γνωστό αδιάφορο βαρετό τρόπο συζητήσεων με αντιπαράθεση πάνω σε προκάτ ομιλίες και χωρίς καμία-μα καμία διαφορετική προσέγγιση με κατάθεση προτάσεων, ή εναλλακτικών σχεδίων. Έστω και σε επίπεδο σεναρίου ή προθέσεων.
Άλλη μια ατέλειωτη πολυλογία στον καμβά εμμονικών συγκρούσεων για θέματα που δεν αφορούν τους πολίτες και απέχουν από τις πραγματικές ανάγκες του, όπως επισημαίνει ο Βαγγέλης Παπαδημητρίου στο pagenews.gr.
Γι’ αυτό το λόγο, σημείωσα στην αρχή: λένε ότι «τα ωραία στη ζωή είναι τα αναπάντεχα». Και ναι μεν η κόντρα ήταν αναπάντεχη, ήταν όμως και ωραία; Ιδού το θέμα…
Η αλήθεια είναι ότι, η προδιαγεγραμμένη, όχι μόνο τύχη της πρότασης δυσπιστίας, αλλά και ροή της διαδικασίας υπνώτισε και τα κόμματα. Αυτό αποδείχθηκε με την αιφνιδιαστική παρουσία του Πρωθυπουργού στη Βουλή.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέλαβε τη θέση του στα κυβερνητικά έδρανα, σε μια προφανή κίνηση ενίσχυσης, ενθάρρυνσης, στήριξης (διαλέξτε όποια λέξη θέλετε) του υπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας Χρήστου Στυλιανίδη. Η οποία ομιλία, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν αρκετά θαρραλέα, τουλάχιστον ως προς την καταγραφή των προβλημάτων…
Εκτός προγράμματος
Η παρουσία Μητσοτάκη προφανώς κινητοποίησε και τον ΣΥΡΙΖΑ με συνέπεια να εμφανιστεί, επίσης εκτός προγράμματος, ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή. Το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε να αντιδράσει, διότι μέχρι τις εκλογές θα αντιμετωπίζει το μόνιμο ζήτημα με την απουσία του Προέδρου του Νίκου Ανδρουλάκη από τα κοινοβουλευτικά έδρανα. Τα άλλα κόμματα όμως, δεν έχουν καμία απολύτως δικαιολογία για την εικόνα που εμφάνισαν. Και αποκαλύφθηκε έτσι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν αυτές τις διαδικασίες: σαν αγγαρεία και σαν διατεταγμένη υπηρεσία σε μια συγκεκριμένη «στρατηγική» σ ένα συγκεκριμένο «πολιτικό αφήγημα».
Τα άλλα κόμματα έμειναν να διαμαρτύρονται, λες και έπρεπε να έχουν ειδοποιηθεί ότι θα έπρεπε να είναι ανά πάσα στιγμή επί ποδός. Την ίδια ώρα, Μητσοτάκης και Τσίπρας έκαναν… προπόνηση προεκλογικής περιόδου.
Οι παρεμβάσεις και των δυο ήταν εκτός προγράμματος. Οι λογογράφοι και οι σύμβουλοι είχαν από καθόλου έως ελάχιστη συμμετοχή σε όσα ελέγχθηκαν από τους δυο άνδρες. Και υπ’ αυτήν την έννοια είναι εξόχως ενδιαφέρουσα η ανάλυση όσων είπαν και κυρίως του τρόπου με τον οποίον προσέγγισαν τα ζητήματα…
Με δεδομένο, σύμφωνα με το πρόγραμμα, ότι σήμερα γύρω στις 18.00 αναμένεται να ξεκινήσουν οι ομιλίες των αρχηγών με αντίστροφη σειρά (από το κόμμα με τη μικρότερη κοινοβουλευτική δύναμη) και χωρίς δευτερολογίες, τότε η χθεσινή κόντρα ήταν η πραγματική «καρδιά» της τριήμερης συνεδρίασης.
Σήμερα, εάν όλα εξελιχθούν βάσει προγράμματος, θα είναι παράλληλοι μονόλογοι, σε υψηλούς τόνους βέβαια και με πολύ βαριές κουβέντες, μεν, αλλά πάντα με ομιλίες προετοιμασμένες για να υπηρετούν το κομματικό αφήγημα.
Οι δύο προσεγγίσεις
Χθες όμως φάνηκε ότι η πορεία προς τις κάλπες θα είναι μονομαχία δύο πολιτικών: με την έννοια και της «πολιτικής» (ως στρατηγικής) και του «πολιτικού» (ως πρόσωπο).
Από τη μια πλευρά, η αξιωματική αντιπολίτευση και ο Αλέξης Τσίπρας θα κάνουν μονομέτωπη επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη, εμφανίζοντάς τον, σε κάθε περίπτωση και με κάθε αφορμή, υπεύθυνο για ό,τι αρνητικό προκύψει, για κάθε απόφαση που θεωρούν ότι είναι σε βάρος των Πολιτών. Την ίδια ώρα, επενδύοντας και εκμεταλλευόμενοι το «θυμικό», την οργή και τα συναισθήματα των πολιτών, θα επιχειρούν να «καβαλήσουν» το κύμα –αυτών- των αρνητικών (και δημοσκοπικών) στοιχείων για να κερδίσουν πόντους, μιλώντας μεν για ένα καλύτερο πρόγραμμα, αλλά χωρίς να παρουσιάζουν κάτι συγκεκριμένο.
Από την άλλη πλευρά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ξεκάθαρο πως θέλει, να πάει την «κόντρα», αφενός σε περισσότερο προσωπικά χαρακτηριστικά (ήθος, ύφος, αξιοπιστία, προσωπικό εκτόπισμα) στα οποία θεωρεί ότι υπερέχει του Αλέξη Τσίπρα. Αφετέρου σε ευρύτερους στρατηγικούς σχεδιασμούς (προγράμματα ανάπτυξης, ευρωπαϊκά προγράμματα κ.λπ.), στους οποίους θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε δεν έχει προτάσεις, είτε -λόγω της πολυσπερμίας απόψεων- δεν έχει αποκρυσταλλωμένες ενιαίες κομματικές θέσεις.
Τα λάθη
Η κόντρα δε, για τα λάθη που διέπραξαν οι δυο κυβερνήσεις (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ) είναι ένα άλλο κεφάλαιο που θα ανεβάζει πάντα το θερμόμετρο της έντασης. Και τούτο διότι, ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εξοικειωθεί με την ιδέα ότι κυβέρνησε και πολιτεύεται σαν να μην έχει «τσαλαβουτήσει» στα θολά νερά της κρατικής/κυβερνητικής διαχείρισης. Κι αν η ΝΔ έχει να «απολογείται» σε επιδέσεις για το επιτελικό κράτος, ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει πολύ σύντομα να βρει τρόπο να απαντάει για δικά του κυβερνητικά πεπραγμένα. Διότι σ΄ αυτά υπάρχουν, όχι μόνο πολλά κενά, αλλά και μεγάλες αντιφάσεις. Κι όλα αυτά, η ΝΔ θα τα αναδείξει στην πορεία προς τις εκλογές…
Τέλος, μπορεί κάποιοι στο ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ να λένε ότι στο χθεσινό τοξικό κλίμα ήταν θετικό που δεν ήταν παρών ο πρόεδρός τους Νίκος Ανδρουλάκης, αλλά τέτοιες μάχες –έστω κι εντυπώσεων- προσθέτουν… ώρες πτήσης στους αρχηγούς. Και μέχρι τις εκλογές δεν θα υπάρξουν πολλές τέτοιες ευκαιρίες για ευθεία αντιπαράθεση και σύγκριση προσώπων και πολιτικών…