Κι εκεί που όλα καταρρέουν, κάποιοι κάνουν μπάνιο με μαγικό σαμπουάν και βγαίνουν άλλοι άνθρωπο βρε παιδί μου!!! Χαρούμενοι, με νέο αέρα, λαμπεροί, διάσημοι(μη γελιέσαι, βάση έρευνας είναι τα 5 λεπτά δημοσιότητας που δικαιούμαστε όλοι, πάμε παρακάτω;).

Βρε γλυκέ μου άνθρωπε, πως βγαίνεις στην καθ’ όλα συντηρητική ελληνική κοινωνία και της τα ρίχνεις έτσι; Και να σε ρωτήσω κάτι; Γιατί δίνεις το κλειδί της κρεβατοκάμαρας σου στον καθένα, απλόχερα, να σε κρίνει; Ξέρεις τι κάνουμε εμείς στις δικές μας;

Θεωρείς ότι οι σεφ δίνουν τις συνταγές τους απλόχερα; Ε, όχι! Κανείς, μα κανείς δεν δίνει τίποτα προσωπικό άνευ λόγου και αιτίας. Ξέρεις τι κάνουμε μέσα στην κουζίνα μέχρι να έρθει το πιάτο στο τραπέζι;

Λυπάμαι που κάποιοι σε χρησιμοποίησαν σαν extreme υλικό σε συνταγή και σε πέταξαν στη μάζα. Όπως κάθε τι πολύτιμο, εσύ έπρεπε πρώτα απ’ όλα να σεβαστείς τη διαφορετικότητά σου και να την προστατεύσεις γιατί μάτια μου, τα εν οίκο, μη εν δήμο(και να σου υπενθυμίσω ότι η Ελλάδα εκτός από μεγάλους δήμους αποτελείται και από πολλά μικρότερα μέρη)! Αλλά εσύ, που; Βγήκες από το μπάνιο σαν χαρούμενη πεταλουδίτσα, χορεύοντας και αλαλάζοντας ! Τι; Τα αυτονόητα;

Ξέρεις κάτι. Κι εγώ κάθε μέρα κρίνομαι από τους πελάτες μου, που οι προσλαμβάνουσες τους είναι τελείως διαφορετικές, οι γευστικοί  όπως και οι «οπτικοί» τους κάλυκες, μπορούν να δοκιμάσουν μέχρι ένα σημείο. Μην περιμένεις ένας ανίδεος μπετουβίνος (χωρικός που έχει ταξιδέψει μέχρι τα όρια του  δήμου του), να γνωρίζει κάτι άλλο από το πέστο στο βαζάκι του σουπερ μάρκετ. Αυτό έμαθε, αυτό λέει με στόμφο ότι είναι το πέστο και με άποψη, κάνει και σκηνή στον σεφ που του έφτιαξε ένα διαφορετικό, ευφάνταστο πέστο.

Κι εγώ σαν σεφ επιλέγω τη διαφορετικότητα! Όμως για να σου δώσω τη δική μου οπτική, θα σε βάλω στην κουζίνα μου και θα σου πω(δεν θα στη δώσω όμως) μια αγαπημένη μου συνταγή, η οποία είναι ιδιαίτερα extreme από θέμα υλικών και έχει πάρει τόσο διθυραμβικά σχόλια, όσο και σχόλια απόλυτης αηδίας.

Ο λόγος;

Ο συνδυασμός των υλικών βέβαια. Σ’ αυτή τη συνταγή παντρεύω το βουνό και τη θάλασσα, σχήμα οξύμωρο. Κι όμως το τόλμησα. Κι όμως το αγαπώ. Είναι μοναδικό!

Άκου να δεις πως έγινε. Όλα άρχισαν με ένα παιχνίδι πειραματισμού. Τελικά, το χταπόδι παντρεύτηκε την τρούφα ένα βράδυ κρυφά στο «δημαρχείο» της κουζίνας μου. Δειλά, δειλά μπήκαν στο μενού στολισμένα σ’ ένα πιάτο σε σχήμα δίνης. Με το χρόνο, η διαφορετικότητά τους αγαπήθηκε από τους πελάτες και τελικά έγιναν διάσημο πιάτο! Το συγκεκριμένο πιάτο μπορείς να το φας μόνο από εμένα γιατί εγώ έκανα αυτό το γάμο, δημιούργησα τη διαφορετικότητά του, τη σέβομαι και δεν τη μοιράζομαι, γιατί την αγαπώ!