Κι ενώ η επέλαση του χιονιά είναι προ των πυλών και όλα τα παιδάκια σκέφτονται τι σχέδιο χιονάνθρωπο θα φτιάξουν και με τι θα τον στολίσουν, τα μετεωρολογικά post πέφτουν βροχή με τη στενή παρακολούθηση του απίστευτου φαινομένου (ε , ναι, γιατί είναι τρελό χειμωνιάτικα να ρίξει χιόνι), η Μανίτσα κατεβάζει από το πατάρι τον après ski ρουχισμό, μποτάκια, σκουφάκια, μπατόν, βάζει όλα τα θερμαντικά να κάνουν πάρτι στους 28C για να αντέξει τις επερχόμενες πολικές θερμοκρασίες, παίρνει αγκαλιά τον αγαπημένο της Πρίγκιπα (λούτρινο αρκουδάκι) κολλάει τη μούρη της στο παράθυρο περιμένει εναγωνίως να πέσει η πρώτη νιφάδα χιονιού και με την άκρη του ματιού της παρακολουθεί τα δελτία στην TV και τα post στα social.

Βράδιασε και ούτε νιφάδα. Την παίρνει ο ύπνος στον καναπέ και ξυπνάει πιασμένη, κάθιδρη από τον καύσωνα που επικρατεί στο σπίτι, τρέχει στο παράθυρο και τζίφος η ιστορία. Ο υπέρλαμπρος χειμωνιάτικος ήλιος της κλείνει το μάτι.

Απογοητευμένη, αποφασίζει να φτιάξει ένα πληθωρικό πρωινό για να ξεπεράσει την λευκή της κατάθλιψη. Παίρνει το κόκκινο τηγάνι, βάζει μια μεγάλη κουταλιά βούτυρο πετάει τρία σπαράγγια και τρεις φέτες μπέικον, τα αφήνει να ψηθούνε λίγο και μετά τους πετάει και δύο αυγά.

Στρώνει το τραπέζι, βάζει απέναντι της τον μονάκριβο Πρίγκιπα της, του βάζει μπροστά του ένα μπολ με τ’ αγαπημένα του μπισκότα κι εκείνη απολαμβάνει τη μεθυστική δόση χοληστερίνης συνοδείας μιας φρατζόλας ψωμιού που καταβροχθίζει με βουλιμία.

Τελικά έδρασε καλύτερα από Xanax. Σηκώνεται και σκεπτόμενη το επόμενο πιάτο, βγάζει δυο μπριζολάκια χοιρινό λαιμό από την κατάψυξη. Μετά από δυο ώρες το ετοιμοπόλεμο κόκκινο τηγάνι πιάνει πάλι δουλειά πάνω στη φωτιά. Ρίχνει λίγο ελαιόλαδο, σοτάρει τα μπριζολάκια απ’ όλες τις πάντες και τα σβήνει με ξύδι μπαλσάμικο κι ενώ αυτό εξατμίζεται κόβει δυο μεγάλα κρεμμύδια σε ροδέλες, τα ρίχνει άναρχα πάνω από τα μπριζολάκια, προσθέτει νερό, καπακώνει το κόκκινο τηγάνι, χαμηλώνει τη φωτιά και πάει να τσεκάρει από το παράθυρο τι γίνεται έξω. Τίποτα!

Μετά από μια ωρίτσα αναμονής, όλο το σπίτι έχει γεμίσει από τη γαργαλιστική μυρωδιά του φαγητού και η Μανίτσα σηκώνεται μ’ ένα πήδο από τον καναπέ, ανοίγει το καπάκι, σερβίρει και καταβροχθίζει με χαρά την δημιουργία της συνοδεία της υπόλοιπης φρατζόλας ψωμιού. Κάτι όμως της τραβά την προσοχή. Κάτι γίνεται έξω. Ακούγονται χαρούμενες παιδικές φωνές. Μα επιτέλους χιονίζει!!!

Μανίτσα, εν αναμονή του χιονιά μη γίνεις πολική αρκούδα για να αντέξεις τις πολικές θερμοκρασίες!!! Άντε βάλε τα après ski σου και πήγαινε να παίξεις με το χιόνι. Να προσέχεις μη φας καμιά τούμπα. Σ’ αγαπώ.