Η Καλλιόπη Ευαγγελίδου παραχώρησε συνέντευξη στο Λοιπόν και στον Θάνο Ξάνθο και έκανε αναδρομή στην περίοδο που πρωταγωνιστούσε στην Λάμψη στον Αντ1 και τα πολύ υψηλά ποσοστά που σημείωνε στην τηλεθέαση που πλέον είναι αδύνατο σειρά μυθοπλασίας να τα αγγίζει. Πρόσφατα η Λουκία Παπαδάκη εξομολογήθηκε ότι: «Δεν έζησα την κατάρα της Λάμψης. Όταν έφυγα, πήγα κατευθείαν στις Φιλοδοξίες κι έκανα για τρία χρόνια μία καταπληκτική δουλειά».
Τα νούμερα τηλεθέασης σας απασχολούσαν κυρία Καλλιόπη Ευαγγελίδου σας επηρέασαν ποτέ;
Τα νούμερα τηλεθέασης στα επόμενα χρόνια άρχισαν να μπαίνουν στην καθημερινότητά μας. Κατ’ αρχήν εγώ μπήκα σε μια σειρά που είχε ήδη κερδίσει την προτίμηση του κόσμου από πριν οπότε μπήκα σε ένα «παιχνίδι» ήδη κερδισμένο και δεν ταλαιπωρήθηκα ιδιαίτερα. Έπειτα συμμετείχα σε κάποιες ιστορίες μέσα στη σειρά που πραγματικά έκαναν νούμερα πάνω από 60% και μέχρι σήμερα τις θυμούνται.
Δεν θα ξεχάσω ότι πήγαινα με το λεωφορείο στο πανεπιστήμιο στου Ζωγράφου και κάτω από την γέφυρα είχαν γράψει στον τοίχο με σπρέι «Μετανοείτε έρχεται ο Ευλογητός». Όμως γενικά μετά το 2000 η πολιτική των καναλιών άρχισε να τρέχει με εμμονή πίσω από τα νούμερα. Παλαιότερα ήταν αλλιώς.
Τι σας έλεγε ο κόσμος όταν σας συναντούσε στο δρόμο; Και πώς διαχειριζόσασταν τότε τη δημοτικότητά σας;
Νομίζω το «κορίτσι μου τι τραβάς» ήταν η πιο συνήθης φράση αλλά και το «είστε πιο αδύνατη από ό,τι στην τηλεόραση». Μια μέρα έπινα το πρωί καφέ σε μια αυλή σε ένα νησί που είχα πάει διακοπές και δυο κυρίες όρμησαν κυριολεκτικά μέσα και άρχισαν να κλαίνε και με αγκαλιάζουν. Με την αναγνωρισιμότητα δεν τα πήγα ποτέ καλά.
Ντρέπομαι και φέρομαι αμήχανα αλλά αυτό είναι ένα δικό μου πρόβλημα που δεν μπόρεσα ποτέ να ξεπεράσω. Προσπαθούσα πάντα να μην με γνωρίζουν και νομίζω το πέτυχα.