Μια συνταγή, ευχή

Κι είμαι καθισμένη στην ακροθαλασσιά, στην αγαπημένη μου παραλία, την Αγία Κυριακή της Μήλου, κάτω από τον καυτό ήλιο με το μεγάλο μου καπέλο κι ένα κιλό αντηλιακό και το κυματάκι, φλουτς φλουτς μου δροσίζει τα πόδια.

Μ’ έχει απορροφήσει τόσο η διαλογή από πετραδάκια. Μερικά τα κρατάω στη χούφτα μου, ενώ άλλα τα πετάω στη θάλασσα με μένος. Είμαι σίγουρη ότι θα τα πάρω όλα μαζί μου όμως, ποιος τα κουβαλάει; Υπερχείλιση! Μαζεύτηκαν τόσα πολλά. Τα ζυγίζω. Μπα! Θα πάρω μόνο λίγα. Σαν τις όμορφες στιγμές του χρόνου που πέρασε και θέλω να θυμάμαι. Άσπρα, μαύρα, πολύχρωμα, πλακέ, στρογγυλά, παρδαλά, βοτσαλάκια, ποια να πρωτοπάρω;

Αχ, είναι κι αυτά τα κοχυλάκια που μου θυμίζουν τόσα πολλά. Ξέρεις εάν κολλήσεις το αυτί σου σ’ ένα μεγάλο κοχύλι, ακούς τη θάλασσα κι ας είσαι καταμεσής της πόλης. Έτσι έρχεται μ’ ένα μαγικό τρόπο αυτές τις μέρες η θύμηση των ανθρώπων που έγιναν αστερόσκονη.

Μιλάω για τα γιαγιάκια και τα παπουδίνια. Είναι κοντά μας με τα κιτρινισμένα από το χρόνο γραπτά τους, τις αναμνήσεις και τα βοτσαλάκια, που κάποια μοιάζουν προσευχή/ευχή.

Η συνταγή/ ευχή που βρήκα από το γιαγιάκι μου για τη βασιλόπιτα είναι ακριβώς έτσι. Εκείνη την έφτιαχνε τέτοιες τις μέρες κάθε χρόνο και μοσχοβολούσε το σπίτι η αγάπη. Και ξέρεις γιατί; Η βασιλόπιτα είναι ένα πανάρχαιο έθιμο, αλλά έγινε γνωστό κυρίως από τα χρόνια του Βυζαντίου, όταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης κήρυξε πόλεμο στην Περσία και περνώντας από την Καισαρεία διέταξε να δώσουν όλοι οι κάτοικοι τα χρήματα και τα χρυσαφικά τους μέχρι να επιστρέψει από την Κωνσταντινούπολη. Κι έτσι έκαναν. Όμως εκείνος σκοτώθηκε σε μια μάχη και δεν επέστρεψε ποτέ.

Τότε λέγεται ότι ο Άγιος Βασίλειος θέλοντας να επιστραφούν τα χρήματα και τα χρυσαφικά στους κατοίκους, βρήκε έναν πρωτότυπο τρόπο: είπε να ζυμώσουν μικρά ψωμάκια και σε καθένα να τοποθετήσουν από ένα νόμισμα ή κάποιο χρυσαφικό και κατόπιν τα μοίρασε στους κατοίκους. Έτσι γεννήθηκε το έθιμο της βασιλόπιτας και πάντα σ’ αυτόν που θα πέσει το φλουρί δίνεται η «ευχή» ότι θα έχει μια καλή και τυχερή χρονιά. Είναι μια ευχή με αστερόσκονη λουσμένη που δίνεται μόνο την πρώτη μέρα του χρόνου που μεταφέρθηκε από γενιά σε γενιά, για να μας θυμίζει την αγάπη και την καλοσύνη του Αγίου Βασιλείου.

Καλή Χρονιά σας εύχομαι! Με αγάπη, υγεία και όμορφες στιγμές.