Σάλος έχει προκληθεί τα τελευταία 24ωρα μετά την καταγγελία μειοψηφούσας παράταξης στον Δήμο Αθηναίων, για μια εορταστική εκδήλωση στο πάρκινγκ του Λυκαβηττού, δίχως κόσμο και τον Σάκη Ρουβά να τραγουδά για 17 λεπτά με αμοιβή 211.000 ευρώ!
Αν ισχύει η καταγγελία, τότε μιλάμε για μια προκλητική απόφαση, την ώρα που ο κόσμος ασφυκτιά κυριολεκτικά από την πανδημία και την ακρίβεια. Μάλιστα, όπως αναφέρει η εν λόγω καταγγελία, πρόκειται για απευθείας ανάθεση και δίχως να δίνονται και πολλές εξηγήσεις για την ιλιγγιώδη δαπάνη από πλευράς του Δήμου.
Κανείς φυσικά δεν μπορεί να τα βάλει με τον καλλιτέχνη. Του προτάθηκε κάτι, δήλωσε την αμοιβή που επιθυμεί και τέλος. Ο καθένας στον επαγγελματικό του βιο διαπραγματεύεται καθημερινά και κοιτάζει να πάρει το μάξιμουμ. Δεν υπάρχει κάτι κακό σε αυτό.
Το κακό ξεκινά, από την ώρα που ο Δήμος αποδέχεται το υπερβολικό αίτημα του καλλιτέχνη λες και ζούμε ημέρες «του λεφτά υπάρχουν». Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Δήμος δαπανά τεράστια ποσά ελαφρά τη καρδία σε πειραματισμούς ( ποιος ξεχνά τον «Μεγαλο Περίπατο;) ή σε «ψυχαγωγικά» show αμφιλεγόμενης ποιότητας και σκοπιμότητας, με το σκεπτικό να διώξουμε τη μαυρίλα της εποχής.
Σε ένα βαθμό θα ήταν κατανοητό, σε μια άλλη εποχή, τότε που δεν υπήρχε πανδημία και ο κόσμος θα μπορούσε να απολαύσει ένα φαντασμαγορικό show, να χορέψει, να διασκεδάσει, όπως συνέβαινε όλες τις προηγούμενες Πρωτοχρονιές.
Τώρα όμως μιλάμε για μια 17λεπτη περφόρμανς, η οποία θα μαγνητοσκοπηθεί και θα μεταδοθεί τηλεοπτικά από την ΕΡΤ, προς τέρψιν και εμψύχωση των τηλεθεατών, με ολίγη γκλαμουριά και μπόλικη χρυσόσκονη. Λες και μας έλειψαν τα λαμπερά τηλεοπτικά προϊόντα.
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο μίζερο από μια με το ζόρι τηλεοπτική χαρά, που κανείς δεν μπορεί να αγγίξει, τη στιγμή που μας έχει αγκαλιάσει σφιχτά το σκοτάδι.