Σε μια παγκόσμια συνεργασία, όλοι οι διεθνείς συντάκτες του Architectural Digest ένωσαν τις δυνάμεις τους για να γιορτάσουν και να μας γνωρίσουν τα καλύτερα νέα αρχιτεκτονικά έργα από όλο τον κόσμο—όλα σχεδιασμένα από ταλέντα στις λίστες AD100 και AD50.
Από ένα μουσείο σε μια γκαλερί και από εκεί σε ένα στάδιο, το AD παρουσιάζει τα Works of Wonder. Με μία λέξη WOW.
Το περιοδικό έχει επιλέξει 20 πρωτοποριακά έργα για τη λίστα Works of Wonder, το οποίο θα παρουσιάζεται μαζί με το AD100, έναν ετήσιο δείκτη ταλέντου αρχιτεκτονικής και σχεδιασμού.
«Η συνεργασία ήταν πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της AD, επομένως η επίσημη ένωση των δυνάμεών μας με το διεθνές μας δίκτυο συντακτών ήταν ένα φυσικό επόμενο βήμα», δήλωσε η Amy Astley, διευθύντρια σύνταξης και αρχισυντάκτρια στις ΗΠΑ, μέσω email, στο CNN.
Τα έργα στην λίστα περιλαμβάνουν το απόκοσμο Μουσείο Αστρονομίας της Σαγκάης από την Ennead Architects και το ασυνήθιστο Μουσείο του Μέλλοντος στο Ντουμπάι από την Killa Design. Αλλά τα επιλεγμένα κτίρια δεν είναι απλώς νέες κατασκευές που χτίστηκαν από την αρχή, όπως η mega γκαλερί Hauser & Wirth κέρδισε μια θέση στη λίστα για τον νέο της χώρο 16.000 τετραγωνικών ποδιών στο Isla del Rey στη Μενόρκα της Ισπανίας, επαναπροσδιορίζοντας το κτίριο ενός ναυτικού νοσοκομείου του 18ου αιώνα.
Η Maite Sebastia, επικεφαλής του εκδοτικού περιεχομένου για την AD Ισπανία, λέει ότι η γκαλερί «είναι ένα παράδειγμα του πώς θα πρέπει να είναι τα αρχιτεκτονικά έργα στο μέλλον…αποκαλύπτει τον συνεργατικό τρόπο δημιουργίας αρχιτεκτονικής σήμερα, με την παρουσία ντόπιων καλλιτεχνών και ταλέντων, σεβασμό στο περιβάλλον με τα τοπικά είδη και με το ιστορικό πλαίσιο».
Η λίστα περιλαμβάνει, επίσης, και τον Πύργο Λούμα του Φρανκ Γκέρι, έναν αρχιτέκτονα μορφή της μεταμοντέρνας αρχιτεκτονικής και του ντεκονστρουκτιβισμού. Το οικοδόμημα από σκυρόδεμα εξοπλισμένο στη μία πλευρά με 11.000 κυματιστούς πίνακες από ανοξείδωτο χάλυβα που προορίζονταν να θυμίζουν τη ζωγραφική πινελιά της “Έναστρης Νύχτας” του Βίνσεντ βαν Γκογκ. Καθώς το φως αλλάζει κατά τη διάρκεια της ημέρας, η πρόσοψη αντανακλά τις ζωντανές αποχρώσεις του ουρανού.
«Είναι ένα έργο τέχνης που στεγάζει μια από τις πιο εξαιρετικές συλλογές τέχνης στον κόσμο… (Ο πύργος είναι) η ευρέως ορατή καρδιά μιας νέας περιοχής τέχνης 27 στρεμμάτων», δήλωσε ο Oliver Jahn, αναπληρωτής παγκόσμιος διευθυντής σύνταξης της AD.
Ένα ακόμη έργο που ξεχώρισε τοποθετείται βορειοανατολικά του Πεκίνου και πρόκειται για Chapel of Sound από την ομάδα Open Architecture και επιλέχθηκε για το πώς συνυπάρχει αντί να ξεχωρίζει. Το αρχιτεκτονικό δίδυμο Li Hu και Huang Wenjing σχεδίασαν την πολυεπίπεδη αίθουσα συναυλιών έτσι ώστε να μοιάζει σαν να ήταν ένα φυσικό μέρος της κοιλάδας που περικυκλώνει. Στο εσωτερικό, η δομή ανοίγει προς τον ουρανό. «Το Chapel of Sound εισάγει το φως και τη σκιά, τον ήχο και τη σιωπή και το πιο σημαντικό, συνυπάρχει με τη φύση του», δήλωσε ο Beryl Hsu, ο αρχισυντάκτης της AD China.
Ανάμεσα στα έργα βρίσκεται και το Tecla του Mario Cucinella. Με το απλό θολωτό σχήμα και τα ταπεινά υλικά, το έργο αποτίει φόρο τιμής στην αρχαία αρχιτεκτονική, ακόμη και όταν αξιοποιεί την τεχνολογία του 21ου αιώνα για το μέλλον. Ανταποκρίνεται επίσης σε σύγχρονα προβλήματα όπως η κλιματική αλλαγή και οι ελλείψεις κατοικιών: Ένα σπίτι Tecla μπορεί να κατασκευαστεί σχετικά βιώσιμα και φθηνά—όλα σε μόλις 200 ώρες.
Το Μουσείο Αστρονομίας στην Σαγκάη, το μεγαλύτερο στον κόσμο, αποτελεί ένα μνημειώδες διαστάσεων αρχιτεκτόνημα, σχεδιασμένο χωρίς ευθείες γραμμές ή ορθές γωνίες, απηχώντας τη γεωμετρία του σύμπαντος και τη δυναμική ενέργεια των ουράνιων σωμάτων. Η πρόσοψη του Μουσείου χαρακτηρίζεται από ελικοειδείς αρχιτεκτονικές λωρίδες ενώ το περίβλημά του σχηματίζει μια σειρά από καμπυλωτές διαδρομές, έντονα επηρεασμένες από την έλξη της βαρύτητας. Το ίδιο το Μουσείο και κάθε ένα από τα τρία βασικά αρχιτεκτονικά στοιχεία που ορίζουν το σχέδιο -ο οφθαλμός (oculus), ο ανεστραμμένος θόλος και η σφαίρα- λειτουργούν ως αστρονομικά όργανα, ιχνηλατώντας τον ήλιο, τη σελήνη και τα άστρα.
Το Ca’n Terra τους («Σπίτι που ανήκει στη Γη» στα καταλανικά) αποτελεί μια κατοικία σε ένα εγκαταλελειμμένο ορυχείο ψαμμίτη του 19ου αιώνα στο νησί της Μενόρκα της Μεσογείου. Θυμίζοντας αιγυπτιακούς τάφους και κατοικίες ιθαγενών από βράχους, το σπίτι θολώνει τη διάκριση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού, οικολογικού και βιομηχανοποιημένου, άγριου και «σπιτικού».