Ένας μικρός «στόλος» από τζετ σκι, κανό, φουσκωτά και βάρκες επιστρατεύτηκε στον Καναδά για τη διάσωση δεκάδων αγελάδων που παρασύρθηκαν από τα ορμητικά νερά πλημμυρών που πλήττουν σφοδρά τη Βρετανική Κολομβία.
Η συγκεκριμένη περιοχή δέχτηκε μέσα σε ένα 24ωρο κατακλυσμιαίων βροχοπτώσεων όγκο νερού ενός μήνα.
Αγρότες και κάτοικοι της περιοχής, με κίνδυνο της δικής τους ζωής, αγωνίστηκαν να σώσουν τις αγελάδες καθώς γρήγορα το νερό ξεπέρασε τα κεφάλια των ζώων που παρασύρθηκαν από τους χειμάρρους.
«Πρόκειται για καταστροφή» δήλωσε ο Χένρι Μπράουν, δήμαρχος του Άμποτσφορντ, μία από τις σοβαρότερα πληγείσες περιοχές, βλέποντας τις απεγνωσμένες προσπάθειες διάσωσης των ζώων.
«Όταν βλέπω τα μοσχάρια κάτω από το νερό και μετά να τα πετάν’ πάνω στις βάρκες για να τα σώσουν, από τη μία σκίζεται η καρδιά μου. Από την άλλη, είμαι τόσο εντυπωσιασμένος από την αγροτική μας κοινότητα που συνασπίστηκε για να βοηθήσει ο ένας τον άλλον» πρόσθεσε ο ίδιος.
Οι καταιγίδες προκάλεσαν εκτεταμμένες πλημμύρες, αλλά και κατολισθήσεις. Σε μία από αυτές, μία γυναίκες έχασε τη ζωή της ενώ άλλοι δύο άνθρωποι αγνοούνται.
Το μυστικό της πόλης φάντασμα
Το μυστικό της μυστηριώδους πόλης-φάντασμα είναι το μολυβδαίνιο, ένα μέταλλο που συμβάλλει στη σκληρότητα και βελτιώνει την αντοχή του χάλυβα στις υψηλές θερμοκρασίες. Χρησιμοποιείται επίσης σε κράματα, ηλεκτρόδια, καταλύτες, σε εφαρμογές πυρηνικής ενέργειας και σε τμήματα πυραύλων και αεροσκαφών, ενώ έχει εφαρμογές ως υλικό σε ηλεκτρονικές και ηλεκτρικές συσκευές. Μολυβδαίνιο υπάρχει άφθονο στην περιοχή – αλλά ακόμη και τον περασμένο αιώνα δεν ήταν πολύ ελκυστική η ιδέα για τους εργάτες ορυχείων να εγκατασταθούν σε αυτοσχέδια καταφύγια για να το εξορύξουν.
Η εταιρεία Amax Canada είχε μια λαμπρή ιδέα: Έστησαν μια ολόκληρη κωμόπολη για τους εργάτες, με σπίτια, σχολεία, σούπερ μάρκετ, μια πόλη για 1.200 κατοίκους με πισίνα, εστιατόριο ακόμη και αίθουσα μπόουλινγκ. Όταν το ορυχείο άνοιξε ξανά το 1979, εργάτες μεακόμισαν μαζί με τις οικογένειές τους στην πόλη στα σύνορα με την Αλάσκα.