Η Ιζαμπέλα ξυπνάει από το βαρύ ροχαλητό του Μπάμπη, κοιτάει γύρω της κι ενώ το αλκοόλ τρέχει άφθονο ακόμα στις φλέβες της, τα αφτιά της βουίζουν από τα μπιτ, σηκώνεται έρποντας από το κρεβάτι σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σώσει την έκρηξη της ουροδόχο κύστης της. Χτυπώντας στους υποφωτισμένους τοίχους, ψηλαφίζει έναν διακόπτη και ως εκ θαύματος, λούζεται στο φως τοWC. Κλείνοντας την πόρτα πίσω της περνάει από τον καθρέφτη και…

-Aaaaaa, ma che pasticcio!!! Αναφωνεί.

Το eye liner έχει φτάσει στο γόνατο, η μάσκαρα έχει γίνει φούμο, ο φακός από το ένα μάτι πήγε περίπατο και τώρα έχει ένα πράσινο κι ένα καστανό μάτι και το μαλλί είναι ίδιο με του Φρουφρού!!!

Η Ιζαμπέλα είναι βέρα μιλανέζα και μ’ ένα ταξίδι αστραπή, χθες το βράδυ γνωρίστηκε επιτέλους με τον Μπάμπη, μετά από τους 2 μήνες chat σε γνωστή πλατφόρμα γνωριμιών του διαδικτύου…

Και εννοείται ότι δεν μπορεί να την δει έτσι, αφού όλες οι φωτογραφίες της ήταν μετά από επαγγελματικό μακιγιάζ και hair dresser. Ακόμα κι αυτή που υποτίθεται πως ήταν αγουροξυπνημένη αγκαλιά με το teddy bear της, ήταν τέλεια!

Προσπαθώντας να βρει κάτι να σουλουπώσει τ’ ασουλούπωτα, βρίσκει άλλο χάος στα συρτάρια του Μπάμπη.

-Ma che pastiiiiccioooo!!!

Ο Μπάμπης χτυπάει την πόρτα δυο φορές με νάζι.

-Πείνασε το μωράκι μου και ονειρεύεται παστίτσιο! Βρε bella μου, πόσο τυχερούλα είσαι, εχθές μου έστειλε η μάνα ταπεράκι, πάω να το ζεστάνω στα μικροκύματα, βγες!

Μάθημα ιταλικών Νο #1429

Όταν αναφωνεί ένας ιταλός «ma che pasticcio» εννοεί ότι όλα είναι άνω-κάτω, ένα χάος και ουδεμία σχέση δεν έχει με το δικό μας ελληνικό παστίτσιο. Ή μήπως έχει; Μα και βέβαια έχει! Αφού και το δικό μας παστίτσιο είναι ένα δημιουργικό γευστικό χάος, άτακτα δομημένο από ζυμαρικά, τυριά, κιμά και μπεσαμέλ. Ο όρος παστίτσιο στη γαστρονομία καθιερώθηκε γύρω στα τέλη του 17^ου αιώνα, για πιάτα με ζυμαρικά και ραγού. Η εκδοχή με μπεσαμέλ ανήκει στην Γαλλία(που αλλού) και τον Λουί ντε Μπεσαμέλ, αρχιμάγειρα του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Λοιπόν εσύ τη χάος θα φτιάξεις;