Η κίνηση στη μεγαλούπολη αυξάνεται καθημερινά με ιλιγγιώδη ρυθμούς κι εσύ μπαίνεις στο αμαξάκι σου και χορεύεις στο ρυθμό της. Πας να συναντήσεις μια αγαπημένη φίλη από τα παλιά σ’ ένα πολυδιαφημισμένο καινούργιο ιταλικό εστιατόριο. Βάζεις ραδιόφωνο και πατάς γκάζι. Ούπς… κόλλησες στην κίνηση…Θ’ αργήσεις… Νευράκια τσαταλάκια… Ο χρόνος περνάει κι εσύ έχοντας κάνει άπειρες σφήνες με περίτεχνους ελιγμούς είσαι ακόμα στο ίδιο σημείο … Με καθυστέρηση 15 λεπτών, φτάνεις με τα νεύρα σπασμένα. Το γκαρσονάκι έρχεται να σε ελέγξει… πιστοποιητικό, ταυτότητα όλα κομπλέ… και μετά απ’ όλα αυτά…

-Τι θα πάρετε;

Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω, αλλά μέχρι τότε θα γευτώ ένα ταξίδι στην αγαπημένη Ιταλία.

Βλέπεις το μενού. Μα οποία έκπληξη! Είναι το ίδιο με όλα τα υπόλοιπα «ιταλικά» εστιατόρια σ’ όλη την πόλη. Κάνεις μια safe επιλογή πιάτων. Μια σαλάτα caprese, μια pinsa με prosciutto και για κυρίως μια tagliata και μια carbonara και;

Αρχίζεις το μπουρου μπούρου με τη φίλη σου…έχετε να κάνετε catch up τόσων χρόνων, όταν μετά από 10 λεπτά εμφανίζεται η caprese με pesto αγοραστό από βαζάκι, άνοστα ντοματίνια και τυρί ότι να ‘ναι. Στο καπάκι κάνει την περίτρανη εμφάνιση της η pinsa romana, αλλά κι αυτή η κακομοίρα ούτε που ξέρει από πού είναι πια. Η ζύμη παχουλή κι άψητη, η σάλτσα τομάτας από κονσέρβα, η μοτσαρέλα λιωμένη ζητά βοήθεια, η ρόκα νεκρή από την υγρασία και το prosciutto, κομμένο χοντρό εν είδη μπριζόλας. Θες και tagliata;;;Το κομμάτι κρέατος που είχε επιλεχθεί είναι λάθος όπως και το ψήσιμο που ζητήθηκε, μη σου πω για το κόψιμο. Άστο καλύτερα!!! Κι αυτή η καρμπονάρα πια… βιασμένη συνταγή. Κάποιος κάπου κάποτε την παρουσίασε στην Ελλάδα με γύρο κοτόπουλο. Αλήθεια τώρα;;;

Εν κατακλείδι … όταν θες να εκπροσωπήσεις μια κουζίνα που δεν ξέρεις, μην το κάνεις εάν πρώτα δεν επισκεφθείς τη χώρα, γευτείς, δεις τι θα αντιπροσωπεύσεις. Μόνο τότε επέστρεψε και παρουσίασε ένα γαστρονομικό ταξίδι…όχι τίποτ’ άλλο, έχει πολύ κίνηση στους δρόμους της πόλης για κακές αντιγραφές.

Με φιλικούς χαιρετισμούς από Ιταλία.