Σπυρίδων Πλακούδας στο pagenews.gr: Ο νέος άξονας από Γαλλία μέχρι Ινδία και ο ρόλος Ελλάδας-Κύπρου

Ο Επίκουρος Καθηγητής Εθνικής Ασφάλειας στο Rabdan Academy, Σπυρίδων Πλακούδας, μίλησε στο pagenews.gr και την εκπομπή Point Zero με τον Λάμπρο Καλαρρύτη, ο οποίος σχολίασε τον απόηχο της επίσκεψης του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Σαουδική Αραβία, ενώ αναφέρεται και στην Τουρκία και την παρουσία της σε Λιβύη και Συρία.

Σπυρίδων Πλακούδας στο pagenews.gr: Η επίσκεψη Μητσοτάκη στη Σαουδική Αραβία

«Η Ελλάδα μετατρέπεται από μέχρι πρότινος ο ουραγός των εξελίξεων σε έναν πρωταγωνιστή των εξελίξεων πλέον, όχι μόνο δηλαδή στη Μεσόγειο Θάλασσα αλλά και στη Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα διόλου τυχαία συνεταιρίζεται και συμμαχεί με δύο μοναρχίες του Κόλπου. Ουσιαστικά δηλαδή τους πρωταθλητές βαρέων βαρών ως προς την ισχύ, μαλακή ή σκληρή, του αραβικού κόσμου. Από τη μια η Σαουδική Αραβία από την άλλη πλευρά τα Εμιράτα.

Πρέπει να αναφερθούμε πέραν των υπολοίπων και στις διαστάσεις αυτής της συνεργασίας. Δεν ομιλούμε μόνο περί της συνεργασίας επί της ενέργειας είτε επί της ναυτιλίας, ομιλούμε περί μιας στρατιωτικής συνεργασίας εν καιρώ πολέμου. Δηλαδή, η πυροβολαρχία τον Patriot αναπτύχθηκε στο έδαφος της Σαουδικής Αραβίας ούτως ώστε να υπερασπίσει το τμήμα του βασιλείου από τις σχεδόν επί εβδομαδιαίας βάσεως επιθέσεις των φιλοιρανών Χούθι από το έδαφος της βόρειας Υεμένης.

Δεν έχει συμβεί αυτό από την εποχή του πολέμου της Κορέας και βέβαια πέραν της στρατιωτικής συνεργασίας ή με την επιτυχή διεκδίκηση των συμβολαίων από την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία σε αυτό το «Ελ Ντοράντο» της Μέσης Ανατολής, όπως η Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα, υπάρχει σύσφιξη των δεσμών με τη φυσική ηγέτη του σουνιτικού Ισλάμ, τη Σαουδική Αραβία».

Αυτό δηλαδή εμάς μας ανοίγει ουκ ολίγες θύρες όχι μόνο στη Μέση Ανατολή και στον αραβικό κόσμο αλλά γενικά στον ισλαμικό κόσμο χάρη στον πρίγκιπα διάδοχο του Ριάντ, τον Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, έναν δεδηλωμένο εχθρό του καθεστώτος Ερντογάν μετά την υπόθεση Κασόγκι και ένα πνευματικό τέκνο του Μοχάμεντ μπιν Ζαγιάντ, του πρίγκιπα διαδόχου του Άμπου Ντάμπι και άρα φίλου και συμμάχου της Ελλάδας.

«Ένα χρόνο ακριβώς πριν υπογράψαμε αυτό το ιστορικό αμυντικό σύμφωνο με τα Εμιράτα. Ένα χρόνο μετά, έχει λάβει χώρα δίχως υπερβολή μία κοσμογονία. Δύο αμυντικά σύμφωνα όχι απλά ένα. Ένα με τη Γαλλία, ένα με τα Εμιράτα και στρατιωτική συνεργασία με Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και λίαν συντόμως με Ινδία, με Ισραήλ».

Η στάση των ΗΠΑ και το υπό ανάδυση ”Med-East pact” – Η Ελλάδα στη σωστή πλευρά της ιστορίας

«Ο υπό ανάδυση άξονας αυτό που ονομάζω Med-East pact σαν λογοπαίγνιο -σύμφωνο δηλαδή της Μεσογείου με τη Μέση ανατολή- δεν λαμβάνει χώρα ως κεραυνός εν αιθρία. Δηλαδή η Ουάσινγκτον επί διοικήσεως Μπάιντεν αν δεν υποστηρίζει ανοικτά τουλάχιστον μας έχει παράσχει τη συγκατάβαση της γιατί αυτός ο υπό ανάδυση άξονας δεν λειτουργεί ανταγωνιστικά αλλά συμπληρωματικά ως προς τη δομή και αρχιτεκτονική ασφαλείας που προωθούν οι ΗΠΑ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και αλλού. Και επειδή ακριβώς η Σαουδική Αραβία συνιστά ένα κομμάτι του παζλ ή μάλλον ένα μόνο μία ψηφίδα του μωσαϊκού πρέπει να δούμε όλη αυτή τη μεγάλη εικόνα. Από τα στενά της μάγχης μέχρι τον κόλπο της βεγγάλης αναδεικνύεται αυτός ο άξονας ο οποίος αν και μη θεσμοθετημένος όπως το νατο τουλάχιστον, αναδεικνύει την Γαλλία ως μια πυρηνική μεγάλη δύναμη ως τον φυσικό ηγέτη αυτού του υπό ανάδυση άξονα και μάλιστα το καθεστώς Ερντογάν στην Τουρκία. Το καθεστώς πούτιν στη ρωσία ή η δυναστεία αλ θάνι στο κατάρ ανήκουν στην αντίπερα όχθη. εμείς ανήκουμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας για πολλοστή φορά.

Αυτός ο υπό ανάδυση άξονας ουσιαστικά αναδύεται στην επιφάνεια στο λεγόμενο Rimland με όρους της γεωπολιτικής. Και ως γνωστόν όποιος κατέχει ή κυριαρχεί επί του Rimland ουσιαστικά κυριαρχεί επί του Heartland, άρα κυριαρχεί επί της υφηλίου. Και γι’ αυτό το λόγο όπως προανέφερα η διοίκηση Μπάιντεν αν δεν μας στηρίζει ανοιχτά, τουλάχιστον εμμέσως πλην σαφώς στην κατασκευή ως προς την ανάδειξη αυτού του άξονα ένας άξονας των δυνάμεων του στάτους κβο και καλά κρατεί. Εμείς δεν διεκδικούμε την ανατροπή της ισορροπίας ισχύος είτε στη μεσόγειο θάλασσα είτε στη μέση ανατολή. Τουναντίον υπερασπιζόμαστε την κρατική κυριαρχία και εν ολίγοις το status quo. Αντιθέτως η Τουρκία, η Ρωσία, το Κατάρ, το Πακιστάν και ούτω καθεξής προσπαθούν να ανατρέψουν και μάλιστα δια της βίας το status quo οπότε εμείς δεν ανήκουμε με αυτούς, εμείς ανήκουμε για άλλη μια φορά όπως στους Βαλκανικούς Πολέμους και στον Α’ και Β’ Παγκόσμιο και στον Ψυχρό Πόλεμο και τώρα ανήκουμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας».

Πως επηρεάζεται η Ευρώπη

«Δεν λαμβάνουν χώρα οι εξελίξεις αυτές ερήμην των εξελίξεων στη Γηραιά ήπειρο. Δηλαδή η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Γαλλίας για αυτό το Med-East pact συνιστά την πρώτη τέτοια συμφωνία στη μετά Mέρκελ εποχή, η οποία καγκελάριος Mέρκελ οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι ήταν ο υπέρμαχος του κατευνασμού έναντι του καθεστώτος Ερντογάν στην Τουρκία και του καθεστώτος Πούτιν στη Ρωσία.

Άρα δηλαδή στη μετά Μέρκελ εποχή ακόμα κι αν δεν γνωρίζουμε εν τέλει ποιος θα κυβερνήσει τη Γερμανία, λαμβάνουν χώρα οι εξελίξεις αυτές οι οποίες καλώς ή κακώς προωθούν την Ελλάδα στο επίκεντρο των εξελίξεων. Γι’ αυτό και πλέον έχει μετατοπιστεί και το κέντρο βάρους από τη Γερμανία προς το νότο, προς τη Γαλλία και αλλού, σε μία κρίση όπως τη λιβυκή κρίση, μια κρίση υψηλού ελληνικού ενδιαφέροντος, όπου πλέον δεν λαμβάνουν χώρα οι εξελίξεις αυτές ερήμην ημών. Τουναντίον λαμβάνουν χώρα με τη δική μας συμμετοχή, αν όχι με τη δική μας πρωταγωνιστική συμμετοχή. Σε λίγες ημέρες τον Νοέμβριο θα λάβει χώρα μια διάσκεψη για τη λιβυκή κρίση. Στην οποία δεν θα μετέχουν η Ρωσία και η Τουρκία, οι οποίες ταπείνωσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Γηραιά ήπειρο γενικότερα στην πίσω αυλή της. Θα μετέχουμε όμως εμείς.

Τουρκία και Λιβύη – Τι θα συμβεί

«Η ακύρωση της επίσημης επίσκεψης του προέδρου Ερντογάν μαρτυρά τις προστριβές μεταξύ της μεταβατικής κυβέρνησης στη δυτική Λιβύη και του καθεστώτος Ερντογάν στην Τουρκία, αλλά και τα προβλήματα της Τουρκίας εξαιτίας του οξύτατου ανταγωνισμού με την Ελλάδα, τη Γαλλία και πρωτίστως το Κάιρο. Άρα εγώ αναμένω μία επιδείνωση και μάλιστα άμεση επιδείνωση των προοπτικών της Τουρκίας (για την ακρίβεια το στρατιωτικό προγεφύρωμά της στη δυτική Λιβύη), είτε δια της ειρηνικής, είτε όχι δια της τόσο ειρηνικής οδού.

Δηλαδή εάν διεξαχθούν όντως οι εκλογές τον Δεκέμβριο και αναλάβουν τα ηνία της εξουσίας οι μη εκλεκτοί της Άγκυρας θα αμφισβητήσουν την ισχύ των δύο τουρκολιβυκών μνημονίων. Εάν όμως ακυρωθούν οι εκλογές και τότε αναδειχθεί το plan b της ανατολικής λιβύης ή της Κυρηναϊκής, για μία τέτοια διχοτόμηση πάλι εμείς ωφελούμενοι είμαστε.

Οπότε τα προβλήματα για την Τουρκία θα αυξηθούν ιδίως τώρα που η διοίκηση Μπάιντεν δεν συμφωνεί με τη συνεχιζόμενη παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων και των μισθοφόρων τους στη δυτική Λιβύη. Μάλιστα ευτυχώς για εμάς ο πρόεδρος Ερντογάν έχει εκνευρίσει τον πρόεδρο Σίσι και ακόμα και το βαθύ κράτος της Αιγύπτου με το γνωστό αποτέλεσμα, να μην υποχωρεί ούτε εκατοστό η Αίγυπτος από τους σκληρούς όρους της έναντι της Τουρκίας για την εξομάλυνση των διμερών σχέσεων. Δηλαδή όπως εγώ παρατηρώ τις εξελίξεις μόνο διλήμματα και μόνο δυσκολίες για την Τουρκία από δω και πέρα στο Λιβυκό ζήτημα.

Οι παγίδες για την Τουρκία στη Συρία

«Πριν από λίγες σημειώθηκε η αποστολή ενός μεγάλου κομβόι του τουρκικού στρατού στη βόρεια Συρία σύμφωνα με τα τοπικά ΜΜΕ της Συρίας. Μάλλον αυτό οφείλεται στο λεγόμενο posturing όπως λέμε στις στρατηγικές σπουδές, που προωθεί ο Ερντογάν προς τα έξω την εικόνα ενός ισχυρού και έτοιμου για εισβολή ηγέτη.

Το συριακό δυστυχώς για την Τουρκία συνιστά την αχίλλειο πτέρνα της. Είτε δηλαδή ανατολικά του ποταμού Ευφράτη, η ίδρυση ενός de facto ανεξάρτητου κουρδικού κρατιδίου υπό τις ευλογίες των ΗΠΑ συνιστά μια μείζονα εθνική απειλή για την Τουρκία,  είτε από την άλλη πλευρά η δια της βίας ανακατάληψη του Ιντλίμπ, του τελευταίου προπυργίου των τζιχαντιστών και γενικότερα οι ισχυρές πιέσεις για τα άλλα υπό κατοχή εδάφη της Τουρκίας στη Συρία όπως το Αφρίν και το Αζάζ. Όλα αυτά πάλι δημιουργούν ένα πολύ ισχυρό και δυσεπίλυτο δίλημμα για την Τουρκία του καθεστώτος Ερντογάν.

Γι’ αυτό το λόγο και πλέον δεν γνωρίζουμε κατά πόσο θα λάβει την απόφαση για μια εισβολή γιατί εάν πραγματοποιηθεί η εισβολή αυτή ανατολικά του ποταμού Ευφράτη εναντίον των de facto συνεταίρων και συμμάχων των ΗΠΑ στον αγώνα κατά του ισλαμικού κράτους θα εκνευριστούν οι ΗΠΑ και θα διαταραχθούν έτι περαιτέρω οι ήδη όχι τόσο καλές διμερείς σχέσεις. Από την άλλη πλευρά οι Ρώσοι δεν συναινούν στην παραχώρηση του θύλακα του Τελ Ριφάτ βορείως του Χαλεπίου ή σε άλλα εδαφικά ανταλλάγματα όπως στη Ράκα ή στο Kομπάνι -το κουρδικό Στάλινγκραντ-, ούτως ώστε το καθεστώς Ερντογάν να τους παραχωρήσει το νότιο Ιντλίμπ και τον αυτοκινητόδρομο Μ4.

Οπότε πάλι έχουν πρόβλημα και με τους Ρώσους γιατί οι Ρώσοι δεν διεκδικούν απλά την παραχώρηση του νότιου Ιντλίμπ. Διεκδικούν εδαφικά ανταλλάγματα εκ μέρους της Τουρκίας κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου Μ4 από τη Λατάκια δηλαδή μέχρι και ανατολικά του ποταμού Ευφράτη μέχρι το Καμισλί και το κυριότερο, τον απευθείας διάλογο μεταξύ Δαμασκού και Άγκυρας για την αναβίωση της Συμφωνίας των Αδάνων. Άρα δηλαδή ο πρόεδρος Ερντογάν είναι με μία διαλυμένη οικονομία και μια αυξανόμενη απομόνωση στη Μέση Ανατολή και στην ανατολική Μεσόγειο εξαιτίας αυτής άκρατης επιθετικότητας.  Υπενθυμίζω το παρολίγον σίριαλ με την απέλαση των 10 πρεσβευτών. Mε μία έντονη αμφισβήτηση εντός της μεγάλης τουρκικής Εθνοσυνέλευσης για την ορθότητα των επιλογών του στο Συριακό ζήτημα. Υπενθυμίζω ότι προ ημερών δεν υπερψήφισαν την πρότασή του για ανανέωση για μια διετία της εντολής για διασυνοριακές επεμβάσεις στη Συρία και στο Ιράκ.

Η αντιπολίτευση έστειλε προ ημερών μήνυμα πως όταν θα αναλάβουν τα ηνία της εξουσίας θα ανοίξουν έναν απευθείας διάλογο με το καθεστώς Άσαντ στη Δαμασκό το οποίο έχει νικήσει. Ένας προς ένας, όλοι εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με το καθεστώς Άσαντ στη Δαμασκό, η Ιορδανία, η Αίγυπτος, τα Εμιράτα. Η Τουρκία μόνο υπερασπίζεται τους τζιχαντιστές συμμάχους της. Μέχρι πότε θα ανέχονται την παρουσία τους οι Ρώσοι;

Η Τουρκία δρα ανενόχλητη δυτικά του ποταμού Ευφράτη έως τώρα με τα drones της, χάρη σε ένα πράσινο φως της Ρωσίας. Ανατολικά αυτό οφείλεται σε μία συμφωνία μεταξύ Ουάσινγκτον και Άγκυρας για την καταπολέμηση του PKK. Αν η Ρωσία δεν ανάψει το πράσινο φως για τη χρήση των αιθέρων άνωθεν του Ιντλίμπ, του Αζάζ και του Αφρίν τότε θα διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι την ισχύ ή όχι του τουρκικού στρατού έναντι των στρατιωτικών δυνάμεων του καθεστώτος Άσαντ.

Σπυρίδων Πλακούδας στο pagenews.gr: Το τέλος της εποχής Ερντογάν

Εκτιμώ ότι θα ηττηθεί στις επόμενες εκλογές ο Ερντογάν και μάλιστα ο νέστωρ της δημοσιογραφίας Τζενγκίζ Τσαντάρ, δήλωσε ότι κάθε κόμμα της αντιπολίτευσης είτε της αξιωματικής είτε της ήσσονος, πλην του AKP προετοιμάζεται για εθνικές εκλογές εντός του 2022. Ο Ερντογάν θα ηττηθεί, αλλά ο Ερντογάν δεν θα παραδώσει ειρηνικά και δημοκρατικά τα ηνία της εξουσίας στον υποψήφιο της ενωμένης αντιπολίτευσης. Άρα γνωρίζω μετά βεβαιότητας μόνο το εξής: μία παρατεταμένη αβεβαιότητα και αστάθεια στην Τουρκία.

Σίγουρα η διοίκηση Μπάιντεν με προτεραιότητα no.1 τα ανθρώπινα δικαιώματα μάλλον θα υποστηρίξει το νικητή υποψήφιο της ηνωμένης αντιπολίτευσης το οποίο βέβαια στο δια ταύτα δεν σημαίνει και πολλά. Γιατί αν στηριχθεί όπως και το 2016 κατά το πραξικόπημα οπερέτα το καθεστώς Ερντογάν από Ιράν, Ρωσία και Κατάρ θα αντέξει. Δεν θα ανατραπεί τόσο εύκολα.

Κάτι τέτοιο μπορεί να σημάνει πολύ χειρότερο αιματοκύλισμα από το θέρος του 2016, άρα μάλλον θα συνεχίσουν αυτή την πολιτική καρότου και μαστιγίου οι Aμερικάνοι προς την Τουρκία μέχρις ότου αναλάβει τα ηνία της εξουσίας ο επόμενος διάδοχος και αυτός αποκαταστήσει τους διαύλους επικοινωνίας με τη δύση, όχι μόνο με την Αμερική, αλλά και με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ και ούτω καθεξής.

Κατά την ταπεινή γνώμη μου οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ και της Αμερικής βαυκαλίζονται, ότι θα παραδώσει τα ηνία της εξουσίας ειρηνικά και δημοκρατικά το καθεστώς Ερντογάν, αλλά δεν προσέχουν ότι ο υπουργός εσωτερικών Σοϊλού μετατρέπει τη χωροφυλακή σε τουρκικό στρατό no.2 με ελικόπτερα και ούτω καθεξής. Δεν πρόκειται περί μιας τυπικής χωροφυλακής, μιλούμε περί μιας πραιτωριανής φρουράς με βαρύτατο οπλισμό.