Η Τουρκία θα στραφεί προς τη Ρωσία στο ενδεχόμενο που οι ΗΠΑ επιλέξουν να «παγώσουν» την αγορά μαχητικών αεροσκαφών F-16.
Η Τουρκία μπορεί να αγοράσει ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη SU-35 και SU-57 σε περίπτωση που οι ΗΠΑ «παγώσουν» την προμήθεια F-16, επεσήμανε ο επικεφαλής της Αμυντικής Βιομηχανίας της χώρας.
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, επεσήμανε την Κυριακή πως οι ΗΠΑ πρότειναν την πώληση των F-16 ως αντάλλαγμα για τις επενδύσεις της στο πρόγραμμα των F-35.
Η αγορά των F-35, να υπενθυμιστεί, δεν προχώρησε λόγω των κυρώσεων κατά της Άγκυρας για την προμήθεια των ρωσικών πυραύλων S-400.
Πηγές σημειώνουν πως η Άγκυρα έχει ήδη στείλει σχετικό αίτημα που αφορά στα F-16 αλλά και περίπου 80 κιτ εκσυγχρονισμού για τα υπάρχοντα πολεμικά αεροσκάφη της χώρας.
«Εάν η διαδικασία (σ.σ. η αγορά και αναβάθμιση των F-16) δεν φέρει αποτελέσματα, τότε η Τουρκία δεν θα μείνει χωρίς εναλλακτικές λύσεις. Εάν είναι απαραίτητο, το θέμα των Su-35 και Su-57 μπορεί να ανοίξει ανά πάσα στιγμή. Η βιομηχανία μας θα κάνει τα πάντα για να διασφαλίσουμε την ασφάλειά μας, και αν χρειαστεί κάτι επιπλέον, τότε μπορούμε πάντα να βρούμε μια διέξοδο» είπε ο Ismail Demir σήμερα.
Τουρκία: Λίγα λόγια για το μαχητικό αεροσκάφος F-16
To F-16 Fighting Falcon (Μαχόμενο Γεράκι) είναι ένα μοντέρνο μαχητικό αεροσκάφος κατασκευασμένο στις ΗΠΑ.
Σχεδιασμένο ως ένα ελαφρύ καταδιωκτικό και καταδιωκτικό-βομβαρδιστικό έχει μέχρι στιγμής επιτυχημένο ρόλο στον τομέα του. Οι μεγάλες του δυνατότητες σε ταχύτητα, ευελιξία, ικανότητα στροφής και περιστροφής το κάνουν έναν από τους πιο δύσκολους αντιπάλους στον αέρα. Το F-16 κατασκευάστηκε από την General Dynamics. Το 1993 η General Dynamics πωλήθηκε στην Lockheed Corporation, τώρα Lockheed Martin. Το καταδιωκτικό αυτό υπηρετεί σε 24 χώρες, περιλαμβανομένης και της Ελλάδας, όπου από το 1988 αποτελεί τον κύριο τύπο καταδιωκτικού αναχαίτισης. Πιθανόν να είναι το πιο διαδεδομένο Δυτικό καταδιωκτικό, αφού έχουν κατασκευαστεί πάνω από 4.000 αεροσκάφη.
Το F-4 Phantom II είχε μια αρκετά απογοητευτική απόδοση στον πόλεμο του Βιετνάμ, όντας ιδιαίτερα μεγάλο και δυσκίνητο, και αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες με τα μικρά και ευέλικτα μαχητικά των Βορειοβιετναμέζων. Ο διάδοχος του, το F-15 Eagle, διαφαινόταν επίσης ένα μεγάλο (αλλά κατά πολύ πιο ευέλικτο), μαχητικό το οποίο όμως συνάντησε ιδιαίτερες αντιδράσεις λόγω των κακών εμπειριών με το F-4. Η πιο οργανωμένη από αυτές ήταν μια ομάδα από αξιωματικούς της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ που αυτοαποκαλείτο “Fighter mafia”.
Αποτελείτο από τους σμήναρχο Τζων Μπόιντ, σμήναρχο Έβερστ Ριτσιόνι, τους αναλυτές Τομ Κρίστι και Πιέρ Σπρέι. Αυτή η ομάδα πίεσε και πέτυχε την δημιουργία διαγωνισμού από το Πεντάγωνο των ΗΠΑ για ένα μικρό, ελαφρύ καταδιωκτικό ημέρας με πολύ βασικό εξοπλισμό και χωρίς ραντάρ.
Το πρόγραμμα ονομάστηκε Light-Weight Fighter (LWF) program και στις 13 Απριλίου 1972 το μοντέλο 401-16B της General Dynamics επελέγη από τον ανταγωνισμό. Η πρώτη επίσημη πτήση του αεροσκάφους (με το νέο όνομα YF-16) έγινε στις 2 Φεβρουαρίου 1974 και το αεροσκάφος μπήκε σε ενεργό υπηρεσία στις 17 Οκτωβρίου 1978 με την USAF.
Αν και αρχικά το F-16 είχε ως αποκλειστικό σκοπό την υπεροχή σε κλειστές αερομαχίες και οπλισμό μόνο τους πυραύλους αέρος-αέρος AIM-9, κατά τη διάρκεια της θητείας του απέκτησε μια μεγάλη γκάμα αναβαθμίσεων που το κατέστησαν σχεδόν ισάξιο με τον ανταγωνιστή του – το F-15 Eagle. Οι σημερινές εκδόσεις (blocks) F-16 φέρουν μια αξιοθαύμαστη συμβατότητα με σχεδόν όλα τα οπλικά συστήματα του ΝΑΤΟ και ανεπτυγμένες δυνατότητες επιβίωσης σε εχθρικό περιβάλλον.