Στο πένθος βυθίστηκε η τοπική κοινωνία της Λαμίας, από τον θάνατο ενός 8χρονου μαθητή, που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή την Πέμπτη (30/9) σε Νοσοκομείο της Αθήνας, αφού πρώτα διακομίστηκε στο νοσοκομείο της πόλης.
Το παιδί φέρεται την προηγούμενη ημέρα να είχε ενοχλήσεις στην κοιλιακή χώρα και οι γονείς του το πήγαν για εξετάσεις στο Νοσοκομείο Λαμίας.
Τα ξημερώματα της Πέμπτης και αφού πρώτα του έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις, δόθηκε εντολή να διακομιστεί με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ για παιδοχειρουργική εκτίμηση στο Νοσοκομείο Παίδων, όπου και κατέληξε το μεσημέρι της ίδιας ημέρας.
Όπως αναφέρει το lamiareport.gr δεν έχουν γίνει γνωστά τα ακριβή αίτια του θανάτου του.
Λίγα λόγια για τη Λαμία.
Η Λαμία είναι πόλη και πρωτεύουσα της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας.
Έχει πληθυσμό 52.006 κατοίκους και βρίσκεται στις πλαγιές του όρους Όθρυς, κοντά στον ποταμό Σπερχειό. Αποτελεί κέντρο εύφορης αγροτικής και κτηνοτροφικής περιοχής. Με την εφαρμογή, την 1η Ιανουαρίου του 2011, του αυτοδιοικητικού Προγράμματος «Καλλικράτης», η Λαμία παρέμεινε ως έδρα του διευρυμένου Δήμου Λαμιέων, ο οποίος έχει πληθυσμό 75.315 κατοίκους (επίσημη Απογραφή 2011).Επίσης, παρέμεινε έδρα της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, συσσωρεύοντας όλες τις προβλεπόμενες υπηρεσίες.
Κατά τη μυθολογία, η Λαμία χτίστηκε απ’ το Λάμο, το γιο του Ηρακλή και Ομφάλης, της ακόλαστης χήρας – βασίλισσας της Λυδίας που αγόρασε απ’ τον Ερμή τον Ηρακλή. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι χτίστηκε απ’ τη Λαμία, τη Βασίλισσα των Τραχινίων, θυγατέρα του Ποσειδώνα. Η λέξη Λαμία ετυμολογικά συγγενεύει με το «λαιμός» ή «λάμος», που σημαίνει χάσμα, βάραθρο ή και αχόρταγος, λαίμαργος. Γνωστό πως μέσα από την πόλη περνούσε μεγάλο και βαθύ ρέμα. Στη βορειανατολική πλευρά της Πλατείας Λαού, σε πρόσφατη ανασκαφή για ανοικοδόμηση αποκαλύφθηκε ένα βαθύ φαράγγι με τρεχούμενο νερό.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="480" width="800" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Πότε ξαναπήρε το όνομα Λαμία δε γνωρίζουμε, όπως επίσης δε γνωρίζουμε πότε και από ποιους μετονομάστηκε Ζητούνι. Ίσως αυτή η αλλαγή να έγινε στους χρόνους του Ιουστινιανού. Την πρωτοαπαντάμε σαν Ζητούνι στην Η΄ Οικουμενική Σύνοδο, στα 869. Εμφανίζεται δε με μια ποικιλία παραλλαγών, όπως: Ζητούνιον, Ζηρτούνιον, Ζητόνιον, Gipton (κατά τους βυζαντινούς χρόνους), Situn (κατά την περίοδο της φραγκοκρατίας), El Sito (κατά την σύντομη κατοχή των Καταλανών) και Ιzντίν κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας. Πολλοί ιστορικοί προσπάθησαν να δώσουν κάποια εξήγηση όσον αφορά στην προέλευση της λέξης. Μερικοί πιστεύουν πως προέρχεται απ’ το τούρκικο ή αραβικό Zeitun που πάει να πει ελιά. Άλλοι λένε πως προέρχεται απ’ τη σλαβική λέξη σιτόνιον, που σημαίνει η σιτοβόλος περιοχή ή “πέραν του ποταμού κειμένη χώρα”.