Σήμερα, Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου είναι η γιορτή της Πρωτομάρτυρος Θέκλης, του Οσίου Κόπριος, της Ανάμνησης θαύματος της Θεοτόκου της Μυρτιδιώτισσας και της Αγίας Πέρσης. Αυτό σημαίνει ότι γιορτάζουν:
- Θέκλα
- Κόπρος, Κόπρις
- Μυρσίνη, Μυρτώ, Μυρτιά, Μυρτιδιώτισσα, Μύρτα, Μυρσώ, Μέρσα, Αμερισούδα, Αμερσούδα, Αμέρσσα, Αμέρσα
- Πέρσης, Περσεφόνη, Πέρσα, Πέρση
24 Σεπτεμβρίου γιορτή: Μερικά στοιχεία για την ημέρα
- Ανατολή ήλιου: 07:14
- Δύση ήλιου: 19:19
- Διάρκεια ημέρας: 12 ώρες 5 λεπτά
- Σελήνη 17.9 ημερών
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="1250" width="2222" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
24 Σεπτεμβρίου γιορτή: Αγία Θέκλα η Ισαπόστολος
Η ισαπόστολος Θέκλα καταγόταν από το Ικόνιο και ήταν θυγατέρα εθνικής οικογένειας, την δε μητέρα της την έλεγαν Θεόκλεια. Μετεστράφη στην χριστιανική πίστη χάρη στα κηρύγματα του ίδιου του Αποστόλου Παύλου (βλέπε 29 Ιουνίου) που τα έκανε στην γειτονική οικία του Ονησιφόρου (βλέπε 7 Σεπτεμβρίου). Είχε ήδη μνηστευθεί κάποιον εθνικό ονόματι Θάμυρη. Όταν αυτός και η μητέρα της Θεοκλεία αντιλήφθηκαν ότι είχε μεταστραφεί στην χριστιανική πίστη, προσπάθησαν να την κάνουν να πάρει πίσω την απόφασή της. Όταν είδαν ότι αυτό ήταν ανώφελο, κατέδωσαν τον Απόστολο Παύλο στον ηγεμόνα Καστίλιο, ο οποίος τελικά αφού τον φυλάκισε, τον απέλασε.
Τότε η Θέκλα εγκατέλειψε τον μνηστήρα της και ακολούθησε τον Απόστολο στην Αντιόχεια της Πισιδίας. Πολλές φορές υπέστη μαρτύρια αλλά η πίστη της την έσωσε. Από την Αντιόχεια μετέβη στα Μύρα της Λυκίας για να συναντήσει τον Απόστολο Παύλο και από εκεί στη Σελεύκεια, όπου κατέφυγε στο όρος Καλαμών, όπου και εκοιμήθη εν ειρήνη σε ηλικία ενενήντα ετών.
Ο Όσιος Κόπρις
Ο Όσιος Κόπρις επονομάσθηκε έτσι, διότι η μητέρα του σε καιρό διωγμού και επιδρομής βαρβάρων, ενώ έτρεχε και αυτή να φύγει, την έπιασαν οι πόνοι του τοκετού στο δρόμο και γέννησε τον όσιο πάνω σε κοπριά.
Ο Όσιος Κόπρις ήταν σύγχρονος του Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου επί βασιλέως Λέοντος του μεγάλου. Διακρινόταν για την ευσέβεια του, την αγνότητα του και τη σωφροσύνη του. Επίσης ήταν τύπος μεγάλης προθυμίας και ταπεινοφροσύνης, και ένιωθε μεγάλη ευχαρίστηση όταν πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε μικρούς και μεγάλους. Και όταν κανείς του έλεγε ότι ταπεινοφρονεί, αυτός απαντούσε: «Πράγματι, πώς να μη ταπεινοφρονώ; O τόπος που γεννήθηκα δείχνει την αξία μου».
Έτσι έζησε και πέθανε, πιστός πάντοτε, ταπεινός υπηρέτης των συνανθρώπων του. Έτσι και ο Θεός τον ανύψωσε. Για την πίστη του, τη διακονία του, την ταπεινοφροσύνη του, δίκαια η Εκκλησία τον κατάταξε στο χορό των Αγίων της.