Το «Κάτι να Καίει» είναι τίτλος μουσικοχορευτικής ταινίας του ελληνικού κινηματογράφου σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη και παραγωγή από τη Φίνος Φιλμ. Η ταινία κυκλοφόρησε το 1964 και είναι παραγωγή της Φίνος Φιλμ.
Έκοψε συνολικά 660.791 εισιτήρια και από τις 92 ταινίες της χρονιάς, κατέλαβε την πρώτη θέση της σχετικής λίστας. Όσο για το πού είχε γυριστεί το θρυλικό μιούζικαλ της Φίνος Φιλμ «Κάτι να καίει» με πρωταγωνιστές μεγάλα ονόματα όπως ο Ντίνος Ηλιόπουλος, η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Κώστας Βουτσάς και η Μάρθα Καραγιάννη, ήταν στο «Άκτιο».
Το κτίριο που συμπυκνώνει την πρόσφατη ιστορία της περιοχής με τα θρυλικά beach party της δεκαετίας του 1960 και 1970, αφέθηκε στην τύχη του μετατρέποντάς το σε εστία βρωμιάς και στέκι ναρκομανών. Παγίδα θανάτου και εστία μόλυνσης παραμένει εδώ και χρόνια το «Άκτιο», το άλλοτε στολίδι της Αγίας Τριάδας του δήμου Θερμαϊκού.
Και να σημειωθεί ότι το κτίριο είναι ετοιμόρροπο και αυτό προκαλεί την έντονη ανησυχία των κατοίκων της περιοχής, καθώς ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να καταρρεύσει, όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες από το wepost:
Η υπόθεση της ταινίας έχει ως εξής
Κατά τη διάρκεια μιας Διεθνούς Έκθεσης στη Θεσσαλονίκη, μια ώριμη γυναίκα, η Σόφη, οδεύει προς εκεί συνοδευόμενη από την αδελφή της, για να πείσει έναν παιδικό της φίλο, τον Ντίνο, να τελέσουν ένα λευκό γάμο, έτσι ώστε να κληρονομήσει μια τεράστια περιουσία.
Ο Ντίνος όμως δεν δέχεται, γιατί αν και είναι γυναικάς, προσποιείται στην κοινωνία και στον περίγυρό του, τον σεμνότυφο. Όλοι εκεί, θα γνωρίσουν μια παρέα μουσικών και ένας από αυτούς θα ερωτευθεί κεραυνοβόλα την κόρη, του «αυστηρών αρχών», διευθυντή της εταιρείας όπου ο Ντίνος εργάζεται, η οποία συνοδεύεται, τέλος, από τον Ντίνο.
Κάποια στιγμή κατεβαίνουν όλοι στην Αθήνα. Εκεί όμως, τα πράγματα περιπλέκουν περισσότερο, ώσπου τελικά, ο καθένας βρίσκει και το ταίρι του. Η Σόφη, εν πάση περιπτώσει, παίρνει την πολυπόθητη κληρονομιά, καταλήγοντας να ανεβάσουν όλοι μαζί, σε ένα μεγάλο θέατρο, μια μουσική παράσταση.
Να αναφέρουμε πως πρόκειται για το δεύτερο μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη με γυρίσματα στη Θεσσαλονίκη τα Τέμπη και την Αθήνα και τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του. Επιπλέον, είναι η πρώτη ελληνική έγχρωμη ταινία μεγάλου μήκους που γυρίστηκε με το σύστημα Σινεμασκόπ.