Κοριτσάκι μου φεύγω, μα σ’ αγαπώ πιότερο κι απ’ τη ζωή μου. Θα ‘σαι πάντα το βαλούτο μου (* αξίζον, εξελεχθέν ως γνήσιος χρυσός).  Είναι νωρίς, περό (*αλλά) κάποια μέρα θα καταλάβεις ότι πιότερο να ζεις ελεύθερος παρά κοντεσιονάδο (*υπό όρους).

 Τη μάνα σου την ελάτρεψα, την παντρεύτηκα και κάναμε σένα. Αλλά το σιβίλι (*μεταξωτό ύφασμα) σκίστηκε και ‘γω κλωστή να το ράψω δεν είχα.

Θέλω να ξέρεις ότι ο πατέρα σου είναι ναυτικός, θαλασσόλυκος. Πάντα είχα μαζί μου στα ταξίδια μου, το σαβόρο που φτιάχναμε μαζί από τα μικρόψαρα που πιάναμε με τη βάρκα μας τη «Λολή» και μετά τα τηγανίζαμε στην αυλή και τα σβήναμε με σκόρδο, δεντρολίβανο και ξύδι που με προστάτευε από το σκορβούτο και μου θύμιζε τη γλύκα σου.

Ζούσα πάντα χορεύοντας στο χορό της μάγισσας πλανεύτρας Θάλασσας. Κι όταν φτάναμε σε στέργιο έδαφος, η πλάνη μεταφερόταν. Έτσι γνώρισα την κυρά και αφέντρα της καρδιάς μου. Φτάνοντας το καράβι στο λιμάνι της Βραζιλίας, οι γυναίκες πετούν ένα παπούτσι τους στο πλοίο κι όποιος ναυτικός το πιάσει, του ανήκει αυτή η γυναίκα.  Τώρα είμαι κοντέντο (* ευχαριστημένος). Είναι μαζί μου στο καράβι. Θα δούμε όλα τα λιμάνια μαζί. Στην Πορτογαλία φάγαμε κολοκύθα σαβόρο.

Το δικό μας νησί δεν θα το πλευρίσουμε άλλη βόλα (* φορά). Το ταξίδι είναι μακρύ σε χώρες μακρινές κι ονειρεμένες. Περό(*αλλά) να ξέρεις πάντα ότι ο νους μου θα τρέχει σε σένα γοργόνα μου, να δαμάζεις τα κύματα..

Θυμάσαι όταν ήσουν μικρή σ’ άρεσε να πηγαίνεις στα πελώρια κύματα και να στέκεις μπροστά τους χωρίς φοβέρα για να τα κοπάσεις. Πρότεινες τη κοιλίτσα σου και έρχονταν το κύμα και σε χάιδευε.

Αρχόντισσα μου, να γελάς. Αχ πόσο μ’ αρέσει να γελάς. Σέμπρε να φοράς το μπουράτο (*χρυσό κοίλο σταυρό) από τα ξένα. Κι εγώ σέμπρε θα σου στέλνω την αγάπη μου με το αγέρι, απ’ όποια θάλασσα κι αν βρίσκομαι.

Να ξέρεις ότι πάντα εγώ θα είμαι ο πατέρας σου, ο Κυρίτσης Θεόδωρος του Λουλούδη και της Εργίνας, γεννηθείς στο Κλίμα Μήλου εν έτη 1927. Στο καδέρνο μου (*ημερολόγιο) θα γράφω σέμπρε. Κι όταν έρθει η ώρα θα το πάρεις τεσταμέντο (*διαθήκη) και θα μάθεις κάθε ταξίδι μου και το μυστικό της συνταγής του σαβόρο μας.

Σ’ αγαπώ αρχόντισσα μου.

Υλικά

• 1Kgr. Ψάρια μεσαία (γόπες, λιθρίνια, μπαρμπούνια)
• 2 σκελίδες σκόρδο
• Λεμόνι
• Αλάτι
• Αλεύρι
• Ελαιόλαδο
• 2 σκελίδες σκόρδο
• 1 κ.σ. δεντρολίβανο
• 1φλυτζάνι του καφέ ξύδι
• Και μπόλικη αγάπη (το μυστικό της συνταγής)

Διαδικασία

Καθάρισε τα ψάρια καλά. Ρίξε αλάτι και λεμόνι. Αλεύρωσε τα. Βάλε σ’ ένα τηγάνι ελαιόλαδο και τηγάνισε τα σε μέτρια φωτιά. Όταν είναι έτοιμα τα βγάζεις προσεκτικά και τα στρώνεις σε μια πιατέλα. Στο ίδιο λάδι σοτάρεις το σκόρδο για λίγα λεπτά, ρίχνεις το δεντρολίβανο και το ξύδι αναμεμιγμένο με το αλεύρι. Όταν δημιουργηθεί ένα αραιός χυλός, περιχύνεις τα ψάρια με αυτόν.