Ο Γιώργος Καραμπελιάς μίλησε στο pagenews.gr και στην εκπομπή Point Zero με τον Λάμπρο Καλαρρύτη, με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και τις διακυμάνσεις που έχουμε αντιμετωπίσει περνώντας από τους θριάμβους στις καταστροφές, από την εθνική «Ανάσταση» στην εθνική κατάπτωση και πάλι πίσω, και απάντησε στο ερώτημα για το ελληνικό έθνος και «ποια είναι η ιστορική του πορεία». Επίσης, αναφέρθηκε στο ιστορικό σημείο καμπής στο οποίο πλησιάζουμε και σχετίζεται με το διεθνές πολιτικό σκηνικό που αλλάζει.
Η Ελληνική Επανάσταση ξεκίνησε το 1821 και συνεχιζόταν μέχρι το 1920 με αναρίθμητες επαναστάσεις και κινήσεις και πολέμους. Αξίζει να αναφέρουμε τη μεγάλη Κρητική Επανάσταση το 1866. Ακολούθησαν νέες επαναστάσεις στην Κρήτη μέχρι και την ενσωμάτωσή της στην Ελλάδα η οποία έγινε μετά από μεγάλες κινητοποιήσεις. Είχαμε αρμοστή για μεγάλο χρονικό διάστημα, είχαμε παρέμβαση των Τριών Μεγάλων Δυνάμεων γιατί ειδικά την Κρήτη, κάτι που λέει πολύ καθαρά ένας Άγγλος, «δεν τη δίνουμε με τίποτα στην Ελλάδα διότι θα είναι πρόβλημα για τον έλεγχο της Μεσογείου».
Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος ο οποίος υπήρξε πρωθυπουργός για δέκα χρόνια, με διακοπές, γιατί τότε οι πρωθυπουργοί ήταν για μερικές ημέρες αφού τους κατέβαζε ο βασιλιάς και τους άλλαζε, ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος συνδύαζε τον εκσυγχρονισμό με την εθνική ολοκλήρωση σε αντίθεση με άλλους. Είναι αυτός που πέτυχε την ενσωμάτωση, απελευθέρωση της Θεσσαλίας και ενός μέρους της Ηπείρου το 1881 στην Ελλάδα, έχοντας μια τέτοια πολιτική, παρεμβατική πολιτική. Ήταν συνδεδεμένος με τα επαναστατικά κινήματα.
Και ένα άλλο στοιχείο για να δούμε, είναι το θέμα των σιδηροδρόμων. Όλοι ξέρουμε πως τους σιδηροδρόμους τους δημιούργησε ο Χαρίλαος Τρικούπης. Το ζήτημα είναι πως η αρχική υπογραφή για τους σιδηροδρόμους έγινε από τον Αλέξανδρο Κουμουνδούρο και ήταν σε άνοιγμα γραμμών διεθνές. Αντίθετα, αυτό που έγινε, εκτός από τη γραμμή Αθηνών – Θεσσαλονίκης, είναι πως οι υπόλοιπες γραμμές ήταν πιο στενές διότι ο Χαρίλαος Τρικούπης έδωσε βάση στο να αναπτυχθεί η εσωτερική αγορά.
Ο στρατός μας ήταν πάρα πολύ μικρός σε σχέση με το βουλγαρικό. Και έγινε μια τεράστια προσπάθεια ώστε να μπορέσουμε να παρατάξουμε στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο 120 χιλιάδες στρατιώτες και να συμμετάσχουμε και να κατορθώσουμε να πάρουμε τη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία. Αν οι Βούλγαροι είχαν πάρει τη Θεσσαλονίκη, δεν θα χρειαζόταν να κάνουν Β’ Βαλκανικό Πόλεμο, θα την κρατούσαν. Και βλέπουμε την πολιτική της Αγγλίας η οποία ήθελε ένα μικρό ελληνικό κράτος, σύμμαχο με την Τουρκία, να μπορεί να εμποδίζει τη ρωσική κάθοδο.