Βαρουφάκης: Μετατρέπετε σε «αρπακτικά» ακόμα και τους έντιμους εργοδότες

Για το εργασιακό νομοσχέδιο μίλησε ο Γιάνης Βαρουφάκης. Να θυμίσουμε ότι ο ίδιος παρουσίασε τις βασικές κατευθύνσεις των πολιτικών και προγραμματικών κατευθύνσεων του ΜέΡΑ 25, κατά τη διάρκεια του 1ου Διαβουλευτικού συνεδρίου του κόμματος.

Ανέβασε τους τόνους στη Βουλή και ο γραμματέας του ΜέΡΑ25, Γιάνης Βαρουφάκης, μιλώντας για το εργασιακό νομοσχέδιο, καθώς τόνισε, απευθυνόμενος στην κυβέρνηση, πως αφού εκείνη «κηρύσσει πόλεμο», το κόμμα του «σηκώνει το γάντι».

Σχετικά με το νομοσχέδιο

«Θα σας πολεμήσουμε σε όλη τη χώρα», επεσήμανε ο κ. Βαρουφάκης, ο οποίος, καθ’όλη τη διάρκεια της ομιλίας του, επιτέθηκε προσωπικά στον υπουργό Εργασίας, Κωστή Χατζηδάκη, αναπτύσσοντας μία-μία τις βασικές διατάξεις του νομοσχεδίου, οι οποίες «θα αποτελειώσουν», όπως είπε, τα λίγα εργασιακά δικαιώματα που έχουν απομείνει στους εργαζόμενους.

Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά του επικεφαλής του ΜέΡΑ25 στη μειοψηφία έντιμων και σωστών απέναντι στον εργαζόμενο εργοδοτών, οι οποίοι «θα αναγκαστούν» να γίνουν και εκείνοι «αρπακτικά», όπως η πλειοψηφία, εξαιτίας του νομοσχεδίου, όπως ανέφερε.

Ατομικές διαπραγματεύσεις

Θέσατε πολλά σωστά ζητήματα κ. Χατζηδάκη

• Εξισορρόπηση εργασίας – προσωπικής + οικογενειακής ζωής.
• Προστασία του Προλεταριάτου – δηλαδή των ανθρώπων τιραμόλα, που προσφέρουν εργασία με το κομμάτι, με το χιλιόμετρο – Wolt.
• Τους κανόνες τηλε-εργασίας που δεν υπάρχουν.
• Την πάταξη της μαύρης- αδήλωτης ή της γκρι-υποδηλωμένης εργασίας.
• Την ανάγκη να αξιολογήσουμε τον αντίκτυπο των ψηφιακών νομάδων, που δείχνουν να αντιστρέφουν σε μικρό βαθμό το brain drain, αλλά θέτουν ερωτηματικά για την ικανότητα αυτής της χώρας να ενσωματώνει την παραγωγική εργασία στον κοινωνικό ιστό της.

Με μια σας όμως λέξη κ. Υπουργέ, τελειώσατε την όποια σοβαρή συζήτηση για την επίλυσή τους. Μπορεί μια μόνο λέξη, ένας επιθετικός προσδιορισμός να κάνει τόσο κακό; Να γελοιοποιήσει ένα σοβαρό θέμα, μια χρήσιμη έννοια;

Και βέβαια μπορεί:

• Έσω – αυθόρμητος / ανέκδοτο.
• Μονομερές – συμβόλαιο / σχήμα οξύμωρο.
• Εθελοντική – φορολόγηση / κοροϊδία.

“Ο εργασιακός νόμος χρειάζεται”

“Έτσι κι εσείς: βάλατε το Ατομική – Διαπραγμάτευση – ένας εργοδότης ένας εργαζόμενος. Ο εργασιακός νόμος χρειάζεται, επειδή η ατομική διαπραγμάτευση (ΑΔ) μεταξύ εργοδότη κι εργαζόμενου / κοινωνική ζούγκλα. Ο εργασιακός νόμος χρειάζεται, επειδή όπως μας δίδαξε ο Αριστοτέλης δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδικία από το να αντιμετωπίζεις άνισους ως ίσους.

Υιοθετώντας την ΑΔ ο εργασιακός σας νόμος αυτοαναιρείται κ. Χατζηδάκη, ή μάλλον αυτό-προσδιορίζεται ως αντεργατικός νόμος – κάτι που βέβαια όχι μόνο το ξέρετε, αλλά που είναι κι ο σκοπός σας. Περνάτε σ’ άλλες καταστάσεις σκοτεινές, όπως το αριστούργημα του Κόπολα ‘Ο Νονός Νο. 1’ – και συγκεκριμένα η σκηνή που ο Μάρλον Μπράντο ανακοινώνει πως θα κάμψει τις αντιστάσεις ενός αντιπάλου: «Θα του κάνω μια πρόταση που δεν θα μπορέσει να μου αρνηθεί.»

Η χειρότερη σκλαβιά είναι εκείνη στην οποία ο εργαζόμενος συναινεί επειδή δεν έχει επιλογή.

“Αντί για εξισορρόπηση εργασίας – προσωπικής + οικογενειακής ζωής, η ΑΔ θα φέρει την ουσιαστική κατάργηση της προσωπικής + οικογενειακής ζωής, η οποία θα προσαρμόζεται στις βουλές του εργοδότη.

Αντί για προστασία του Πρεκαριάτου, η ΑΔ μετατρέπει μεγάλες μάζες έως τώρα προλεταριάτου σε ανυπεράσπιστο πρεκαριάτο.

Αντί για κανόνες τηλε-εργασίας που θα προστατεύουν τους τηλε-εργάτες, η ΑΔ απλά θα νομιμοποιήσει την επέκταση της επικράτειας των εργοδοτών μέσα στα σπίτια των υπαλλήλων τους.

Όσο για την ψηφιακή σας κάρτα, με δεδομένη την κατάργηση των επιθεωρήσεων εργασίας, θα καταγράφει ό,τι πει ο εργοδότης πως πρέπει να καταγραφεί και, αντί για πάταξη, θα ζήσουμε στιγμές νέας δόξας για την μαύρη, την αδήλωτη εργασία.”

“Παύει να είναι πωλητής, παύει να είναι αγοραστής, παύει να είναι πολίτης – είναι απλά ένα γρανάζι της παραγωγικής διαδικασίας”

“Για να μην ξεχνιόμαστε, το μέγα παράδοξο στον καπιταλισμό, το σύστημα που στο μυαλό σας βασίζεται στις ελεύθερες αγορές, είναι το εξής: Με το που μπαίνει ο εργαζόμενος στον χώρο δουλειάς βγαίνει από κάθε αγορά! Έχει ήδη πουλήσει την εργασιακή του δύναμη οπότε εισερχόμενος στο γραφείο, στην αποθήκη, στην κουζίνα του εστιατορίου, στο εργοστάσιο. Παύει να είναι πωλητής, παύει να είναι αγοραστής, παύει να είναι πολίτης – είναι απλά ένα γρανάζι της παραγωγικής διαδικασίας, στο τέλος της οποίας βγαίνει ένα προϊόν που ανήκει σε άλλους.

Το να μιλάτε κ. Χατζηδάκη για ατομική διαπραγμάτευση αυτού του εργαζόμενου με τον εργοδότη εντός αυτού του χώρου, από τον οποίο λείπει κάθε αγορά και στον οποίο επικρατεί το δίκαιο του ισχυρού, ισοδυναμεί με την νομιμοποίηση της δικτατορίας του αφεντικού. Γίνεστε σαν κάποιον που θεωρεί ότι στην Ρωμαϊκή Αρένα, επειδή το έδαφος ήταν οριζόντιο τόσο για τα λιοντάρια όσο και για τους Χριστιανούς, λιοντάρια και Χριστιανοί έχουν τις ίδιες ευκαιρίες στη μεταξύ τους «διαπραγμάτευση» ενώπιον του αλαλάζοντος πλήθους.

“Το ζήτημα είναι πως η πολιτεία εξασφαλίζει ότι όντως το θέλουν”

“Προσέξτε: Το ζήτημα δεν είναι αν θα πρέπει να υπάρχει ευελιξία. Αν θα μπορούν οι εργαζόμενοι, εφόσον το επιθυμούν, να εργάζονται λιγότερες ώρες ή να αυξομειώνουν τις ώρες τους από βδομάδα σε βδομάδα. Το ζήτημα είναι πως η πολιτεία εξασφαλίζει ότι όντως το θέλουν κι όχι ότι τους επιβάλουν να το θέλουν με την λογική του Νονού οι εργοδότες.

Και πως εξασφαλίζεται κάτι τέτοιο; Πολύ απλά: Μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων – έχοντας δίπλα τους κατά την διαπραγμάτευση τον συνδικαλιστικό τους εκπρόσωπο. Και μην τολμήσετε να κρυφτείτε πίσω από την κριτική στον συνδικαλισμό, επειδή κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με το να καταργηθεί ο συνήγορος υπεράσπισης από τα δικαστήρια, επειδή κάποιοι δικηγόροι αποδείχθηκαν επίορκοι ή ανεπαρκείς.”