Αρχικά ήθελε να γίνει μάγειρας γιατί δεν φοβόταν την τελειότητα επειδή, ήξερε ότι δεν θα την πετύχει ποτέ, μετά Ναπολέων γιατί το θερμόμετρο της επιτυχίας είναι ο φθόνος των ανίκανων, όπως έλεγε και τελικά, επειδή η ευφυΐα χωρίς φιλοδοξία είναι πουλί χωρίς φτερά, κάθε πρωί, μόλις ξυπνούσε είχε μια εμπειρία υπέρτατης ευχαρίστησης, όταν συνειδητοποιούσε ότι ήταν ο Σαλβαντόρ Νταλί, ο γνωστός σε όλους μας πατέρας του σουρεαλισμού με την πολυτάραχη ζωή και τις ιδιαίτερες προτιμήσεις, αφού τον «άναβε» ο Φράνκο κι ο Χίτλερ και τους ονειρευόταν με τον ίδιο τρόπο που οι άντρες ονειρεύονται γυναίκες.
Βέβαια η μούσα του δεν ήταν άλλη από την Γκαλά, σύζυγο του φίλου του Πολ Ελυάρ, που την «έκλεψε» και την έκανε δική του, γιατί όπως είχε πει, ήθελε να είναι μια ελίτσα να την καταπιεί και να την έχει πάντα μέσα του. Ήταν η τέλεια γυναίκα για αυτόν, όπως έπρεπε δηλαδή, να είναι αλαζονική αλλά όχι υπερβολικά ωραία. Έπρεπε να είναι σκλάβα των ρούχων της και των κοσμημάτων της.
Τη λάτρευε τόσο που αρχικά υπέγραφε τους πίνακες του με τα ονόματα και των δυο καθώς έλεγε ότι «κυρίως με το αίμα σου Γκαλά, βάφω τους πίνακες μου». Ξεπέρασε μαζί της κάθε κόμπλεξ κι έσπασε κάθε όριο, διοργανώνοντας τακτικά όργια με επίσημους καλεσμένους διάσημους και καλλιτέχνες της εποχή, ίσως γιατί πίστευε ότι «κάθε συμμετοχή σημαίνει μια ανάμνηση».
Κι επειδή το κακό γούστο είναι δημιουργικό, διότι πρόκειται για τη κυριαρχία της βιολογίας επί της εξυπνάδας και δεδομένου ότι η ζωγραφική είναι ένα απειροελάχιστο κομμάτι της προσωπικότητάς του και το μοναδικό, από το οποίο ο κόσμος δεν θα κουραστεί ποτέ, είναι η υπερβολή, ο Νταλί εκτός των άλλων, τελικά μαγείρεψε κι έγραψε συνταγές… Τι άλλο; Σουρεαλιστικές και υπερβολικές. Και το όνομα του βιβλίου του; «Les Dîners de Gala»;Ένα βιβλίο με 136 συνταγές γεμάτες κανιβαλισμό και ερωτισμό. Έτσι ξετυλίγεται η οργιώδη φαντασία του και σε αυτόν τον τομέα. Ένα παράδειγμα;
Βύθισε το μυαλό του αρνιού σε κρύο νερό, αφαίρεσε το εξωτερικό του δέρμα και τοποθέτησε το ξανά στο νερό. Παράλληλα, βράσε λίγο νερό και πρόσθεσε το ξίδι και το καρέ μοσχαρίσιου φιλέτου. Βγάλε το μυαλό του αρνιού από το νερό και στράγγιξε το καλά. Δημιούργησε μια πάστα αβοκάντο και ανακάτεψε το με το μυαλό αρνιού και το καρέ μοσχαριού. Στη συνέχεια πρόσθεσε το αμύγδαλο, αλάτι, πιπέρι και τεκίλα. Φρυγάνισε τις φέτες ψωμιού και άπλωσε το μίγμα. Σουρεάλ;
Κι όμως δεν ξέχασα κάποιο βήμα στη συνταγή. Ώμο το θέλει το μυαλό αρνιού ο Dali στο μίγμα. Είπαμε ήταν ο πατέρας του σουρεαλισμού. Τώρα να πω καλή απόλαυση;