-Μα τι εννοείς αγάπη μου; Εγώ να μείνω σε χωριό με 445 κατοίκους; Εγώ; Στον Ελικώνα του δήμου Αλίαρτου στο νομό Βοιωτίας; Ακόμα και οι κάτοικοι του έφυγαν και πήγαν Αλίαρτο. Άκου εκεί, να πάω να ζήσω στα 240 μέτρα! Μα εγώ είμαι θαλασσινή μωρό μου. Δεν με έπλασε ο Θεός για να πάω να μονάσω. Θέλω την οικογένεια μου. Τη μάνα μου, τη θάλασσα και τον πατέρα μου, τον Ήλιο.
-Καλά βρε αγάπη μου! Μην μου εκνευρίζεσαι, Μπαχάρ μου. Αλλά μην ξεχνάς ότι κι εγώ ένα ταπεινό κοκκινοπίπερο είμαι, χωριάτης από το Εσπελέτ των Βάσκων στη νοτιοδυτική Γαλλία. Κι όλη η φαμίλια Gorria της Capsicum annuum ζει εκεί από το 16ο αιώνα άσχετα εάν είμαστε πλέον ΠΟΠ (προϊόν με ονομασία προέλευσης). Στέκομαι καλά δίπλα στην κανέλα, το μπαχάρι , το κάρδαμο και το μοσχοκάρυδο μόνο, ενώ εσένα όλοι σε θέλουν.
-Τι εννοείς; Ότι εγώ δεν είμαι ΠΟΠ; Δεν είναι μεγάλη φαμίλια Άλς; Σε παρακαλώ! Εμείς αγάπη μου είμαστε ο θησαυρός της θάλασσας το Άλας το μέγα. Η αναλογίες μας στις βόρειες θάλασσες είναι περίπου 3% και στη μεσόγειο κυμαίνεται στο 3,8-4%, ενώ στη Νεκρά Θάλασσα στο 8%. Βέβαια, επειδή είμαστε μεγάλο σόι τα χωρίσαμε τα τσανάκια μας. Κάποιοι είναι, φυσικό, άλλοι λέει ανθός (γιατί καλέ εμείς τι είμαστε, βάτα;), άλλοι εντάσσονται στο ελληνικό μονοπώλιο κι άλλοι καθαροί μαγειρικοί, κάποιοι επιτραπέζιοι κι άλλοι ιωδιούχοι. Όσο για συγγενείς, έχω σε όλα τα χρώματα κι αρώματα σε όλη την υφήλιο. Άκου, έχω σε όλη τη Μεσόγειο, στην Κύπρο είναι λίγο αραπάκια από τον ενεργό άνθρακα, στη Βρετάνη είναι γκρι (ο βασιλιάς, το χαβιάρι μας) θεωρείται από τις καλύτερες οικογένειες με ονοματεπώνυμο «Fleur de Sel» (ανθός αλατιού) επειδή λέει έχει περισσότερο ασβέστιο και ποτάσιο. Μη σου πω για την ξαδέρφη μου στη Χαβάη που είναι κόκκινη. Αμ, εκείνη στην Περσία, γαλάζια. Έχουμε και μια διάσημη βουνίσια από τα Ιμαλάϊα που θεωρείται « λευκός χρυσός». Είναι και κάποιοι άλλοι που είναι περιζήτητοι. Η μια είναι της ερήμου Kalahari, εξαιρετικά σπάνια, βγαίνει από μια υπόγεια λίμνη 300 εκατομμυρίων ετών με αποτέλεσμα να είναι η πιο αγνή. Η άλλη από τη μαύρη πυραμίδα του Pharao βγαίνει γκουρμέ και ξεδιπλώνει το χρώμα της και το πλούσιο άρωμά της σε όλα τα φαγητά.
-Καλά βρε μωρό μου πάρε μια ανάσα… Ξέρεις δεν μπορώ κι εγώ. Όλοι σε λατρεύουν. Χθες ο άλλος στο τραπέζι σε κοίταγε και έλεγε «έχουμε φάει ψωμί κι αλάτι μαζί» και αρχικά έμεινα « στήλη άλατος» , μου «έριξε αλάτι στην πληγή» κι ήθελα να τον κάνω «του αλατιού» αλλά μετά σκέφτηκα «νερό κι αλάτι». Και το άφησα «ανάλατο». Εγώ όταν σου είπα καρδιά μου να μείνουμε στο μαζί, εννοούσα, να γελάμε, να αγαπιόμαστε, να φιλιόμαστε, να αγκαλιαζόμαστε, να κάνουμε λάθη, να βριζόμαστε, να τα ξαναβρίσκουμε, με έναν όρο… ΜΑΖΙ!