Μάνος Καραγιάννης στο pagenews.gr: Ελλάδα – Τουρκία. Σκακιέρα – ναρκοπέδιο σε Α. Μεσόγειο και Μ. Ανατολή
Ο Μάνος Καραγιάννης μίλησε στο pagenews.gr και στην εκπομπή Point Zero με τον Λάμπρο Καλαρρύτη, για τα ερωτήματα που έχουν προκύψει σε σχέση με την επόμενη ημέρα, στον απόηχο της κρίσης στο Ισραήλ. Πρόκειται για ερωτήματα και διπλωματικά και γεωπολιτικά και επιχειρησιακά. Εξάλλου, με τη σύγκρουση αυτή φάνηκαν και τα όρια πολλών από τους «παίκτες» της περιοχής
Για τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν από τη σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς:
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μπορούμε να εξάγουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα από τη σύγκρουση Ισραήλ – Χαμάς. Πρόκειται για συμπεράσματα που αφορούν κυρίως τον στρατιωτικό τομέα. Βλέπουμε δηλαδή τη Χαμάς μια οργάνωση με περιορισμένες στρατιωτικές δυνατότητες κατόρθωσε για αρκετές ημέρες να εξαπολύσει χτυπήματα κατά του Ισραήλ, με κάποια από αυτά να είναι πετυχημένα οδηγώντας σε απώλειες ανθρώπινων ζωών στο εβραϊκό κράτος αλλά και σε καταστροφή ορισμένων κτιριακών υποδομών.
Αυτό που ίσως διαφοροποιεί την εν λόγω σύγκρουση από την προηγούμενη, του 2014, είναι το γεγονός ότι εκτός από τις πυραυλικές δυνατότητες που έχει αναπτύξει η ισλαμιστική οργάνωση, έχει κατορθώσει να αποκτήσει αντιαρματικούς πυραύλους και με αυτόν τον τρόπο να είναι σε θέση να εξαπολύει χτυπήματα σε περιοχές που βρίσκονται γύρω από τη Λωρίδα της Γάζας. Και αυτό είναι κάτι που σίγουρα προβληματίζει τους Ισραηλινούς. Ο πόλεμος της Γάζας δεν είναι απλά μια στρατιωτική υπόθεση.
Για τον ρόλο και τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Χαμάς:
Παραδοσιακά, ο συνομιλητής του ιρανικού καθεστώτος στη Λωρίδα της Γάζας δεν ήταν η Χαμάς. Ήταν η Ισλαμική Τζιχάντ που είναι η δεύτερη ισλαμιστική οργάνωση στη Λωρίδα της Γάζας, είναι πιο εξτρεμιστική, πιο επιθετική αλλά έχει μικρότερη απήχηση. Η Χαμάς είχε τυπική σχέση με το Ιράν η οποία όμως, χειροτέρεψε τα τελευταία χρόνια με την κρίση της Συρίας όταν έγινε ξεκάθαρο κάποια στιγμή ότι υπάρχουν δύο αντιμαχόμενες πλευρές, οι Σουνίτες και οι Σιίτες. Αυτή σχέση λοιπόν, δεν έχει διατηρηθεί στο ίδιο επίπεδο. Πάντως, η Χαμάς έχει ταχθεί με τη σουνιτική αντιπολίτευση της Συρίας. Και αυτό την οδηγεί σε μια άλλη διέξοδο, την Τουρκία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχουν φιλοτουρκικές διοργανώσεις στη Λωρίδα της Γάζας και δεν είναι τυχαίο ότι η Χαμάς χαιρέτησε το ότι η Αγιά Σοφιά έγινε τέμενος. Το Ιράν χάνει την επιρροή του στη Λωρίδα της Γάζας λόγω της κρίσης στη Συρία. Και η Τουρκία γεμίζει αυτό το κενό.
Για τη στρατηγική της Τουρκία και πού αποσκοπεί:
Υπάρχουν πολλά επίπεδα ανάλυσης. Το ένα αφορά την τουρκική κοινή γνώμη η οποία τα τελευταία χρόνια στηρίζει ανοιχτά τη Χαμάς, στηρίζει ανοιχτά γενικότερα τις ισλαμιστικές οργανώσεις της Μέσης Ανατολής. Έτσι του τουρκικό καθεστώτος έκανε ό,τι έκανε με σκοπό να δυναμώσει την απήχησή του. Το δεύτερο επίπεδο έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό της Τουρκίας με άλλες μεγάλες σουνιτικές χώρες, δηλαδή με την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Και υπάρχει και ένα τρίτο επίπεδο που αφορά στις μουσουλμανικές μη αραβικές χώρες. Δηλαδή Πακιστάν, Ινδονησία, Μαλαισία, χώρες μακρινές.