Διπλωματικό «ταμείο» μετά τη σύγκρουση Ισραήλ – Χαμάς

Μετά και την ανακοίνωση της εκεχειρίας η κρίση στο Ισραήλ αφήνει πίσω της ένα περίπλοκο τοπίο, όπως πάντα εξάλλου είναι το Μεσανατολικό. Το «ταμείο» για τους άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενους γίνεται ήδη αν και η κατάπαυση του πυρός βάζει μόνο άνω τελεία στην αντιπαράθεση.

Η Αίγυπτος βγαίνει διπλωματικά ενισχυμένη καθώς πιστώνεται την επιτυχή διαμεσολάβηση και αυτό της αναγνωρίζεται δημοσίως από ΗΠΑ και ΕΕ. Επιβεβαιώνει έτσι τη θέση της ως τη σημαντικότερη αραβική χώρα, με το μεγαλύτερο ειδικό βάρος και επιρροή.

Το γεγονός ότι ενώ έχει αυτό το εκτόπισμα στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο διαδραματίζει σταθεροποιητικό ρόλο και δεν λειτουργεί τυχοδιωκτικά, τουλάχιστον όσο υπάρχει η κυβέρνηση του Προέδρου Αμπντελ Φατάχ αλ Σίσι, αυξάνει την κρισιμότητα της στον όλο σχεδιασμό για την περιοχή.

Ακόμα και ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ο οποίος από την αρχή της θητείας του αντιμετώπιζε με σκεπτικισμό τον Αιγύπτιο ομόλογό του λόγω «της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στη χώρα, του απονείμει εύσημα και ίσως η εξέλιξη αυτή η οποία απέδειξε την καταλυτική χρησιμότητα της Αιγύπτου οδηγήσει σε επανεξέταση της στάθμισης των παραγόντων αξιολόγησης των συμμάχων της Δύσης σε αυτή τη γωνιά του κόσμου. Η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις μεσανατολικές χώρες είναι μακράν από ιδανική, αλλά η εναλλακτική σε καθεστώτα τύπου Σίσι είναι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και ο ISIS.

Θα πρέπει πάντως να επισημανθεί ότι η αιγυπτιακή πρωτοβουλία βρήκε πρόσφορο έδαφος μετά το τελεσίγραφο Μπάιντεν προς τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου ότι αναμένει αποκλιμάκωση «σήμερα», προειδοποίηση η οποία δεν μπορούσε να αγνοηθεί ούτε από το Ισραήλ. Η Τουρκία η οποία από την αρχή επέλεξε να παίξει το χαρτί του «ιερού πολέμου» κατά του Ισραήλ και των ΗΠΑ, επιβεβαιώνοντας ότι είναι ο κατ’ εξοχήν αποσταθεροποιητικός παράγων στην περιοχή.

Ο Ερντογάν κάλεσε τους μουσουλμάνους ανά τον κόσμο σε τζιχάντ κατά των Ισραηλινών και των Αμερικανών, παραληρούσε περί αποστολής τουρκικού ή ισλαμικού στρατού στη Γάζα, έβρισε προσωπικά το Μπάιντεν, γενικά έκανε ό,τι μπορούσε για να καταστήσει το χάσμα με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ μη θεραπεύσιμο. Του χρωστάμε χάρη. Η στάση του αυτή κατέδειξε με ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια τη διαφορά της σημερινής Τουρκίας με τον μεγάλο ανταγωνιστή της και σύμμαχο της Ελλάδας, την Αίγυπτο, όπως και την διαφορά σε επίπεδο ηγεσιών, μεταξύ του ιδίου και του Σίσι.

Το Ιράν όπως αναμενόταν επέλεξε τον ίδιο δρόμο με την Τουρκία, εξάλλου είναι ο βασικός παράγων χρηματοδότησης και εξοπλισμού της Χεζμπολά κα της Χαμάς. Ότι η Τουρκία ταυτίζεται σε απόψεις και πρακτικές με το Ιράν ως σουνιτική εκδοχή του ισλαμικού εξτρεμισμού μπορεί να είναι κακό για την περιοχή, αλλά, με όλη την κυνικότητα που διέπει τις διεθνείς σχέσεις, είναι καλό για εμάς.

Η Ελλάδα από την πλευρά της, με την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στο Ισραήλ και στα παλαιστινιακά εδάφη κατόπιν συνεννόησης με Αίγυπτο, Ιορδανία , ΗΑΕ, ΗΠΑ και ΕΕ, υπενθύμισε ότι είναι μια χώρα η οποία μπορεί να μιλά με όλους στη περιοχή, ακόμα και αν κάποιοι, όπως οι Παλαιστίνιοι, έχουν περάσει στην επιρροή της Τουρκίας και τη συγχαίρουν για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.

Τα αραβικά κράτη του Κόλπου υποδέχθηκαν με ανακούφιση την εκεχειρία διότι την άβολή θέση τους να προσπαθούν ισορροπήσουν μεταξύ της «υποχρέωσης» να στηρίζουν την παλαιστινιακή υπόθεση και να μην διαταράξουν τις φρέσκες «Συμφωνίες του Αβραάμ» για την αποκατάσταση σχέσεων με το Ισραήλ, τους την έκανε πιο άβολη η Τουρκία η οποία προσπαθούσε να εκθέσει τις ηγεσίες τους. Η ΕΕ ως συνήθως ήταν απούσα και χαιρέτισε την εκεχειρία που πέτυχαν άλλοι. Αν δεν υπήρχε η πανδημία ίσως να διοργάνωνε τη δεξίωση.

Το Ισραήλ πάντως το οποίο είναι ή θα πρέπει να είναι ο πιο σημαντικός εταίρος και σύμμαχος της Ελλάδας στην περιοχή, έβγαλε επιχειρησιακά συμπεράσματα από τη σύγκρουση με τη Χαμάς τα οποία αφορούν και εμάς. Όπως έβγαλε και η Χαμάς και επίσης μας αφορούν.