Ελλάδα

Αρνί Πάσχα: Τι συμβολίζει το σούβλισμα του οβελία

Αρνί Πάσχα: Ένα από τα αναπόσπαστα κομμάτια του Πασχαλινού Τραπεζιού είναι ο οβελίας, όμως έχει ενδιαφέρον να δει κανείς την προέλευση του εθίμου.

Ένα από τα ιστορικά έθιμα για το Πάσχα είναι το αρνί. Ένα άλλο έθιμο είναι το βάψιμο των κόκκινων αυγών, που και αυτό έχει την ερμηνεία του. Ακόμη, άλλο έθιμο είναι το πασχαλινό τσουρέκι, το οποίο έχει μείνει αναλλοίωτο και θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι του Πασχαλινού Τραπεζιού.

Πιο συγκεκριμένα, το σούβλισμα του αρνιού το Πάσχα έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες, σαράντα ημέρες μετά τον θάνατο των συγγενών τους, μαγείρευαν δίπλα από τον τάφο. Πίστευαν ότι στο γεύμα που δίνεται μετά την ταφή και στο μνημόσυνο, συμμετέχει και ο ίδιος ο νεκρός. Έψηναν αρνιά σε εστίες, έπιναν κρασί και χόρευαν για να τον τιμήσουν.

Ο συμβολισμός του οβελία

Σύμφωνα με τη Χριστιανική παράδοση, ο αμνός συμβολίζει τον Χριστό, διότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε παρομοιάσει τον Ιησού με τον αμνό θεού που θα πάρει στις πλάτες του τις αμαρτίες του κόσμου. Για αυτό και ο Χριστός ονομάστηκε από τον Ιωάννη τον Προδρόμο ως ο «αμνός ο αίρων την αμαρτία του κόσμου».

Στις Εβραϊκές παραδόσεις, οι κάτοικοι έβαφαν την είσοδο των σπιτιών τους με το αίμα του θυσιαζόμενου αρνιού, κατ’ αναπαράσταση της νύχτας της εξόδου τους από την Αίγυπτο. Στο πασχαλινό δείπνο υπήρχαν και πικρά χόρτα σε ανάμνηση της πικρίας από την δουλεία στην Αίγυπτο, κρασί, αλλά και άζυμος άρτος σε υπενθύμιση της βιαστικής αναχώρησης από την Αίγυπτο.

Έθιμα και παραδόσεις

Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, οι κλέφτες και οι αρματωλοί, όταν έκαναν ανακωχή, σούβλιζαν αρνιά λέγοντας ότι ο Χριστός θα χαρίσει την «ανάσταση» και στο πολύπαθο γένος τους.

Τα χρόνια που ακολούθησαν το σούβλισμα του αρνιού γινόταν στη Ρούμελη και στην Πελοπόννησο. Σήμερα στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας την Κυριακή του Πάσχα ψήνουν το αρνί στη σούβλα.

Την Κυριακή του Πάσχα καθαγιάζεται και ο Αμνός του Πάσχα και διανέμεται στους εκκλησιαζόμενους από τον παπά. Οι πιστοί φέρνουν τη μερίδα τους στο σπίτι τους και όλα τα μέλη της οικογένειάς τους παίρνουν από το αγιασθέν κρέας. Στην Κέρκυρα το ονομάζουν “καταβόλι”.