Κραυγή απόγνωσης και ένα μεγάλο παράπονο από την μητέρα της άτυχης Μυρτώς, Μαρία Κοτρώτσου, που είχε πέσει θύμα βιασμού στην Πάρο πριν από 9 χρόνια. Όπως χαρακτηριστικά λέει το κράτος την αναγκάζει να ζητιανεύει για το παιδί της. Παρά τις δυσκολίες δείχνει αποφασισμένη να μην σταματήσει τον αγώνα της για να δικαιωθεί το παιδί της. Μάλιστα σκέφτεται να προσφεύγει ακόμη και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ως έσχατο διάβημα.
Η κυρία Κοτρώτσου είναι απολύτως πεπεισμένη ότι το ελληνικό κράτος οφείλει να αποζημιώσει την κόρη της, εφόσον ήταν οι παραλείψεις κρατικών φορέων, όπως η Ελληνική Αστυνομία, οι οποίες τον Ιούλιο του 2012 επέτρεψαν στον 21χρονο τότε Πακιστανό Αχμέτ Βακάς, να ληστέψει, να βιάσει, να διαλύσει το κρανίο της Μυρτώς στα βράχια της Χρυσής Ακτής Πάρου, να την εγκαταλείψει ημιθανή και, εν ολίγοις, να καταστρέψει οριστικά τη δική της ζωή όπως και της οικογένειας της.
Όπως εξηγεί στο ΘΕΜΑ η κυρία Κοτρώτσου, «αυτή τη στιγμή ζούμε με την βοήθεια κάποιων συγκεκριμένων ανθρώπων. Εκείνοι δεν φαίνονται αλλά μας στηρίζουν. Κανείς όμως δεν έχει υιοθετήσει το παιδί μου για πάντα. Αυτού του είδους η βοήθεια μπορεί να σταματήσει οποιαδήποτε στιγμή. Και ήδη υπάρχουν κάποιες θεραπείες που πρέπει να κάνει η Μυρτώ οι οποίες δεν μπορούν να καλυφθούν ούτε μέσω αυτής της οικονομικής ενίσχυσης. Είμαι σίγουρη ότι αν π.χ. ζούσα στη Γερμανία και είχε πάθει το παιδί μου ό,τι έπαθε το κράτος θα μου έδινε τα μέσα ώστε να συνεχίσω να ζω αξιοπρεπώς.
Και όχι να δέχομαι ή να ζητάω βοήθεια σαν ζητιάνα. Στην Ελλάδα το κράτος με εξαναγκάζει να βγω στα ΜΜΕ και να ικετεύω βοήθεια. Οχι αρνούμαι να το κάνω αυτό. Και αρνούμαι επειδή έχω όλο το δίκιο με το μέρος μου. Μας έβλαψαν, την Μυρτώ και την οικογένειά μας, εγώ δεν έβλαψα κανέναν».
Ο Αχμέτ Βακάς καταδίκασε τη Μυρτώ σε βαρύτατης μορφής, δια βίου αναπηρία. Οπως αναφέρει το Πρώτο Θέμα, μετά από 9 επώδυνα χρόνια και αμέτρητες θεραπείες, η 23χρονη σήμερα Μυρτώ έχει καταφέρει να βρίσκεται σε μία υποτυπώδη αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Αυτό είναι πιθανότατα το ανώτατο όριο της αποκατάστασής της.
Δυστυχώς το Διοικητικό Εφετείο της Αθήνας αρνήθηκε να ανατρέψει την πρωτόδικη απόφαση η οποία απέρριπτε το σχετικό αίτημα για αποζημίωση. Το επόμενο στάδιο είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας και το μεθεπόμενο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
