Άσχημα τα νέα για τον Δημήτρη Κολλάτο

Ο Δημήτρης Κολλάτος με μία σπαρακτική ανάρτηση στο Facebook, έκανε γνωστό πως έφυγε από την ζωή, ο γιος του Άλκης. Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κολλάτος ήταν γνωστός και από το σποτ που είχε φτιάξει για τις ευρωεκλογές του 2019. 

Πιο συγκεκριμένα, ο Άλκης, έπασχε από αυτισμό και έγινε γνωστός από την αυτοβιογραφική ταινία του πατέρα του με τίτλο «Η ζωή με τον Άλκη» (1988) που είχε προκαλέσει ιδιαίτερη αίσθηση την εποχή εκείνη. Τον Άλκη είχε υποδυθεί ο κατά έναν χρόνο μικρότερος αδελφός του, Αλέξανδρος, ο οποίος είχε βραβευτεί για την ερμηνεία του στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.

Η ανάρτηση του Δημήτρη Κολλάτου

Ο Δημήτρης Κολλάτος έγραψε στο προσωπικό του λογαρισμό σε γνωστό κοινωνικό δίκτυο ότι «Σήμερα το πρωί έφυγε ο Άλκης από ανακοπή στο Τζάνειο νοσοκομείο, ο Αλέξανδρος ήταν δίπλα του. Εγώ σπίτι μου τα πόδια μου με φοβερούς πόνους με κράτησαν σπίτι. Είναι άδικο να ζω εγώ και να φύγει ο Αλκης.»

Λίγα λόγια για τον Δημήτρη Κολλάτο

Ο Δημήτρης Κολλάτος είναι κινηματογραφικός και θεατρικός σκηνοθέτης και συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1937. Έγραψε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1956, ενώ ήταν μαθητής στο λύκειο.

Το 1959-1960 ο Δημήτρης Κολλάτος ίδρυσε το πειραματικό θέατρο Τσέπης ανεβάζοντας, εκείνη και τις επόμενες δύο θεατρικές περιόδους, σε ένα υπόγειο της οδού Στουρνάρη, τη “Φαλακρή τραγουδίστρια” του Ιονέσκο, το “Τέλος του παιχνιδιού” του Σάμιουελ Μπέκετ και το “Δωμάτιο” του Χάρολντ Πίντερ. Στις 7 Οκτωβρίου 1961 στο Παρίσι ανέβασε την “Ιφιγένεια εν Ταύροις” του Ευριπίδη στο Centre culturel Πρωταγωνιστές ήταν οι: Arlette Baumann, Roger Jandly, Nicolas Ruffieux,M.-F. Bonte, F. Guiman.

Το γαλλικό περιοδικό “L’Express” χαρακτήρισε την παράσταση “μία άνοιξη στο γαλλικό θέατρο”. Η Αρλέτ Μπωμάν έγινε η πρώτη του σύζυγος, από την οποία απέκτησε δύο γιούς, τον Αλέξανδρο και τον Άλκη, και η οποία πρωταγωνίστησε σε όλες τις ταινίες του. Το 1962 γύρισε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, “Αθήνα Χι Ψι Ξι”, που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ακολούθησε η μεσαίου μήκους “Ελιές” το 1964, που κι αυτή βραβεύτηκε.