Κωνσταντίνος Γρίβας στο pagenews.gr: Το αδιανόητο συζητιέται – Μικρά πυρηνικά σε πόλεμο ΗΠΑ – Ρωσίας

Ο Κωνσταντίνος Γρίβας μίλησε στο pagenews.gr και στην εκπομπή Point Zero με τον Λάμπρο Καλαρρύτη, ερωτηθείς για την κρίση στην Ουκρανία που χαρακτηρίζεται ως η επίσημη «ιδρυτική πράξη γεννήσεως του νέου Ψυχρού Πολέμου», τονίζοντας πως δεν υπάρχει περίπτωση να υποχωρήσει η Ρωσία. Για αυτό και υπάρχει η πιθανότητα για πόλεμο μεγάλης κλίμακας.

«Το αδιανόητο θέμα συζήτησης», όπως ανέφερε ο Καθηγητής Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και στο Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι η χρήση «μικρών» πυρηνικών που είναι στο τραπέζι, με το φλερτ με αδιανόητα στρατιωτικά δόγματα να είναι υπαρκτό, την ώρα που η κουλτούρα στρατιωτικής σύγκρουσης καλλιεργείται σε ΗΠΑ, Ευρώπη και Ρωσία, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να σπρώχνουν την τελευταία σε σύμπραξη με την Κίνα και στη δημιουργία μιας ευρασιατικής «Hyperpower». Μάλιστα, εξήγησε και τον ιδεολογικό ενοποιητικό παράγοντα συσπείρωσης της Δύσης και αναφερόμενος στην καχυποψία των διεθνών παικτών για την Τουρκία, παρουσίασε τον κομβικό ρόλο Ελλάδας και Κύπρου για την ανάσχεσή της.

Για την κρίση στην Ουκρανία και την επίσημη «ιδρυτική πράξη γεννήσεως του νέου Ψυχρού Πολέμου»:

Αποτελεί κατά κάποιο τρόπο την «πράξη γεννήσεως του νέου Ψυχρού Πολέμου» που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Και είναι εξαιρετικά πιθανό αν η κρίση στην Ουκρανία εξελιχθεί με τον τρόπο που περιμένουμε να γίνει, δηλαδή να οδηγήσει σε κάποιας μορφής αντιπαράθεση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας και να συσπειρώσει το ΝΑΤΟ εναντίον της δεύτερης. Είναι μια πολύ επικίνδυνη πραγματικότητα. Είναι εκεί που γεννήθηκε το ρωσικό έθνος, είναι οι περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας που έχουν ανακηρύξει την ανεξαρτησία τους. Και η Μόσχα δεν υπάρχει περίπτωση να δεχθεί μια επίθεση από τις ουκρανικές δυνάμεις ώστε να επανακαταλάβουν τις περιοχές αυτές. Θα υπάρξει μια πολεμική αναμέτρηση μεγάλης κλίμακας. Το θέμα είναι τι θα γίνει μετά, πώς θα αντιδράσεις το ΝΑΤΟ.

Για «το αδιανόητο θέμα συζήτησης», τη χρήση «μικρών» πυρηνικών στο τραπέζι:

Οι Αμερικανοί φοβούνται το ασαφές πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας. Γιατί δεν αναφέρεται σε ποια περίπτωση θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά. Βέβαια οι Ρώσοι το αρνούνται και λογικά το κάνουν τονίζοντας πως γίνεται όλο αυτό εναντίον τους για να κάνουν μια επιθετική πολιτική κατά τους. Και οι Αμερικανοί, κατά την άποψή τους, προσπαθούν να προσαρμοστούν σε αυτό το νέο περιβάλλον, κατασκευάζοντας πυρηνικά όπλα μικρής ισχύος. Για πρώτη φορά βγάζουμε τα πυρηνικά από τη σφαίρα του αδιανόητου και τα βάζουμε στη σφαίρα των λογικών εξετάσιμων επιλογών στο πλαίσιο κάποιων πολεμικών αναμετρήσεων.

Για το δόγμα των ΗΠΑ για διπλή ανάσχεση Ρωσίας και ΗΠΑ:

Ο Τραμπ, με τα πολλά στραβά του έφερε έναν αέρα ορθολογισμού στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και προσπάθησε να εφαρμόσει την πολύ λογική αρχή, το «διαίρει και βασίλευε». Δεν έχουμε μόνιμους εχθρούς, δεν έχουμε μόνιμους φίλους, έχουμε μόνιμα συμφέροντα. Και αυτό είναι να μην δημιουργηθεί μια ενιαία δύναμη στην Ευρασία. Και τώρα έρχεται ο Μπάιντεν που επιταχύνει αυτή την προσπάθεια διπλής ανάσχεσης. Ουσιαστικά «σπρώχνει στην αγκαλιά» της Κίνας τη Ρωσία και το αντίστροφο. Και κατά παρανοϊκό τρόπο δημιουργεί ένα τόσο μεγάλο και ισχυρό γεωπολιτικό σχήμα που είναι πρωτοφανές. Από μόνες του είναι ελέγξιμες. Και οι δύο μαζί κλείνουν τα κενά τους. Αυτός ο «πόλεμος» μπορεί να λειτουργήσει ως το συνδετικό στοιχείο του Δυτικού Κόσμου που και αυτός έχει φυγόκεντρες τάσεις. Επαναβεβαιώνει τον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών ως κυρίαρχη δύναμη.

Για το «έπαθλο» Ινδία και το γεγονός ότι είναι μία ήπειρος από μόνη της, μία ανερχόμενη υπερδύναμη:

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, είναι εχθρός της Κίνας. Από την άλλη, είναι σύμμαχος με τη Ρωσία. Οπότε τι γίνεται; Μέσω της Ρωσίας, οι διαφορές Ινδίας και Κίνας μπορούν να εξομαλυνθούν. Και επειδή το οικονομικό κέντρο του πλανήτη έχει μετακινηθεί προς την Ανατολή και αυτό θα συνεχίσει να επεκτείνεται, μπορεί οι οικονομικές συναλλαγές να λειτουργήσουν σαν καταλύτης για την εξομάλυνση των διαφορών. Και αυτό σημαίνει ότι δεν είναι αδύνατο να ξεπεράσουν τις διαφορές τους και να δούμε και την Ινδία να «κουμπώνει» σε αυτό το σχήμα.

Για την καχυποψία των διεθνών παικτών για την Τουρκία και τον κομβικό ρόλο Ελλάδας – Κύπρου για την ανάσχεσή της:

Υπάρχει μια λογική «δουλοπρέπειας» που έχει καλλιεργηθεί στην Ελλάδα. Είναι η λογική της μικρής και αδύναμης χώρας που έχει διάφορες μορφές αλλά η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να πρωταγωνιστήσεις στις εξελίξεις. Και αυτό ενισχύεται από τη φιλοδοξία της Τουρκίας που συμπαρασύρει την Ελλάδα στην παγκόσμια σκακιέρα. Η Τουρκία, δηλωμένα, θέλει να είναι μια από τις μεγάλες ευρασιατικές δυνάμεις των επόμενων δεκαετιών. Αυτό αυτομάτως προκαλεί… πονοκέφαλο στους πάντες. Χρειάζεται μια δύναμη που θα λειτουργήσει σαν κόφτης. Και αυτή η δύναμη- και δεν λέω- χώρες, είναι η Ελλάδα και η Κύπρος που βρίσκονται στην κατάλληλη θέση. Και φυσικά η Τουρκία το ξέρει αυτό.