Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Η ζωή του κωμικού

Σαν σήμερα το 1984, έφυγε από την ζωή ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος. Ο κωμικός είχε πρωταγωνιστήσει πολλές φορές σε ταινίες με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, η οποία έφυγε από τη ζωή πριν από περίπου 24 χρόνια. Η πρώτη ταινία της μεγάλης σταρ ήταν μία ταινία με τίτλο «Aliki my love».

Ήταν Μεγάλη Τρίτη του 1984, όταν ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του, σε ένα δυάρι, στον δεύτερο όροφο της πολυκατοικίας στην Σούτσου και Αλεξάνδρας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής ήταν πεσμένος ανάσκελα στο χαλί με ανοιχτά τα χέρια. Φορούσε τη ρόμπα του, τις μπλε πιτζάμες και σκούρες κάλτσες. Πέθανε από ανακοπή καρδιάς την Παρασκευή 13 Απριλίου, πριν την Κυριακή των Βαϊών και βρέθηκε τέσσερις ημέρες αργότερα.

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Το who is who

Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος γεννήθηκε ένα πολύ ζεστό βράδυ, στις 12 Ιουλίου 1912, στο Διακοφτό, στο πατρικό του πατέρα του Σπήλιου, σε ένα δίπατο σπίτι δίπλα στις γραμμές του τραίνου και ήταν το 8ο παιδί που έφερε στον κόσμο η μητέρα του Μαρία. Ήταν πολύ καλός μαθητής, αυτό που λένε «υπόδειγμα» όμως και υπερβολικά ατίθασος.

Όπως αναφέρεται στο zalmoxis.wordpress.com, σε μια μαθητική φωτογραφία του δίπλα στον συνομήλικό του (επίσης γεννηθέντα το 1912) Γιάννη Σπυρόπουλο που θα γινόταν αργότερα ο γνωστός ζωγράφος, μοναχικός και αυτός όπως και ο Παπαγιαννόπουλος, ο «Νιόνιος» φαίνεται πως… είχε γεννηθεί φαλακρός. Ίσα που κάλυπτε την κορυφή του κεφαλιού του κάποιο σκούρο τρίχωμα.

Το 1924 γράφτηκε στο γυμνάσιο του Αιγίου και τότε, πάλι κάποιο κείμενο σε ένα απόκομμα χαρτιού του άλλαξε τη ζωή. Παρότι όπως και οι περισσότεροι συμμαθητές του απεχθάνονταν τα αρχαία ελληνικά, άρχισε να διαβάζει ελληνική γραμματεία όταν ξετύλιξε τις σαρδέλες για να δει τι έγραφε το χαρτί που είχε τυλίξει ο μπακάλης. Ήταν μια σελίδα βιβλίου με ένα μεταφρασμένο απόσπασμα του Ηρόδοτου!

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Πολύ καλός ποδοσφαιριστής

Παράλληλα, έπαιζε και πολύ καλό ποδόσφαιρο, το οποίο σταμάτησε εξαιτίας ενός πολύ σκληρού χτυπήματος που δέχθηκε στο κεφάλι από έναν Άγγλο (του οποίου είχε κάνει τη ζωή δύσκολη με τις τρίπλες του) σε ένα φιλικό ματς που είχε δώσει η ομάδα του (ο «Κεραυνός Παναιγιαλείου») απέναντι σε Άγγλους ναύτες. Έκτοτε, είχε θα είχε πόνους σε όλην του την ζωή στον σβέρκο όποτε άλλαζε ο καιρός…

Εκείνη την εποχή έτυχε να παρακολουθήσει μια παράσταση ενός περιοδεύοντος θιάσου: «Ο Βαρκάρης του Βόλγα». Μάλιστα, παραλίγο να μη δοθεί καν η παράσταση, αφού οι θεατές ήταν ελάχιστοι. Τελικά, δόθηκε λες και αυτό συνέβη μόνο και μόνο για να ωφεληθεί το ελληνικό θέατρο, αφού μετά από αυτήν ο μικρός Διονύσης αποφάσισε πως θα γινόταν ηθοποιός.

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: 3 θεατρικά έργα

Οργάνωσε λοιπόν παράσταση με 3 θεατρικά έργα με τους συμμαθητές του, την «Γκόλφω», το «Κόκκινο Πουκάμισο» και τον «Γιο του ήσκιου» με τις εισπράξεις να πήγαιναν υπέρ του ναού του Αγίου Τρύφωνα, αφού αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να πείσουν τους γονείς τους που δεν ήθελαν τα παιδιά τους να γίνουν «θεατρίνοι» για να παίξουν. Μετά τη παράσταση, κόσμος τον περίμενε να τον συγχαρεί.

Ανάμεσά τους και μια συμμαθήτριά του η οποία τον φίλησε και ο Νιόνιος «έχασε το φως του». Δυστυχώς όμως γι αυτόν, η μικρή μετακόμισε και έχασε τα ίχνη της, χωρίς κανείς να μπορεί να του απαντήσει πού βρισκόταν, όπως ο ίδιος δήλωσε 3,5 δεκαετίες αργότερα σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Βραδυνή».

Από το 1939 οπότε έβγαλε το εξατάξιο γυμνάσιο και για 6 χρόνια, προσπαθούσε ένα πείσει τους γονείς του να τον αφήσουν να πάει στην Αθήνα να σπουδάσει. Τελικά, μεταχειρίστηκε ένα τέχνασμα: έβαλε τον παπά της εκκλησίας του Αγίου Τρύφωνα να ζητήσει από τους θεοσεβούμενους γονείς του να του επιτρέψουν να σπουδάσει σε ιεροδιδασκαλείο της Αθήνας. Βέβαια, ο Νιόνιος συνειδητά εξαπατούσε εκείνη τη στιγμή ιερέα και γονείς, όμως του βγήκε σε καλό.

Πήγε στην Αθήνα, και το 1938 αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου με άριστα. Σημειωτέον δε, ότι την πρώτη φορά τον είχαν κόψει στις εισαγωγικές εξετάσεις, διότι πρόφερε βαθιά το «λάμδα» και το «σίγμα».

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Το τηλεγράφημα του Αιμίλιου Βεάκη

Όταν ο Αιμίλιος Βεάκης έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στους γονείς του για το δίπλωμα, αυτοί νόμισαν πως ο Βεάκης ήταν διευθυντής του ιεροδιδασκαλείου και έσπευσαν με χαρά να δείξουν το τηλεγράφημα στους συγχωριανούς. Και βέβαια, το σοκ δεν άργησε να έλθει, καθώς κάποιοι συγχωριανοί γνώριζαν το όνομα του μεγάλο αυτού ηθοποιού.

Για πολλά χρόνια η αντιμετώπιση που είχε ο «θεατρίνος» από συγγενείς και συχωριανούς ήταν από αρνητική μέχρι απαξιωτική. Μέχρι και ένας μπάρμπας που πρωτύτερα του προξένευε την κόρη, όταν δέχτηκε τελικά να τη ζητήσει σε γάμο ο Νιόνιος, «έφαγε χυλόπιτα».

Το πρώτο έργο στο οποίο έπαιξε ήταν την περίοδο 1938 – 1939 ο «Βασιλιάς Ληρ» με πρωταγωνιστή τον Βεάκη. Ο Παπαγιαννόπουλος έκανε με την πρώτη του εμφάνιση μεγάλη εντύπωση με ένα πολύ μικρό ρόλο ο οποίος περιοριζόταν μόλις σε 8 λέξεις: -«Αφέντη μου, η κόρη σου δεν είναι καλά»! Στη συνέχεια έπαιξε ακόμη 2 μικρούς ρόλους ως έκτακτος, έως ότου μετατάχτηκε από την Πρωτοχρονιά του 1940 σε τακτικό ηθοποιό του Εθνικού Θεάτρου.

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Οι συνεργασίες του

Εργάστηκε σκληρά υπό τους Γιώργο Γληνό, Χριστόφορο Νέζερ, Μήτσο Μυράτ, Κατίνα Παξινού. Το 1940 επιστρατεύθηκε και παρουσιάσθηκε στο 6ο σύνταγμα που ήταν εμπροσθοφυλακή. Στη Χειμάρρα έγινε λοχίας και εκεί του ήλθε το γράμμα που τον πληροφορούσε πως ο πατέρας του πέθανε από εγκεφαλικό. Έμεινε στην 1η γραμμή πυρός μέχρι και την συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα, αποφάσισαν μαζί με τους Τάκη Χορν, Στέλιο Βόκοβιτς, Κώστα Παππά και Κρινιώ Παππά, να μεταπηδήσουν από το Εθνικό στο ελεύθερο θέατρο. Εκεί βρήκε δάσκαλο στο πρόσωπο του Λογοθετίδη. Συνέχισε να υποδύεται μικρούς ρόλους στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη παίζοντας το 1941 τον ξυλοκόπο δίπλα στην 17χρονη πρωταγωνίστρια του έργου του Χάουπτμαν «Η Χάνελλε πάει στον Παράδεισο», Έλλη Λαμπέτη.

Το 1943 συνεργάζεται με το Κρατικό Θέατρο Θεσσαλονίκης. Στο έργο «Λουίζα Μύλλερ» του Φρειδερίκου Σϊλλερ, έπαιξε τον ρόλο του «Βουρμ» (στην γερμανική, σημαίνει «σκουλήκι» και «ραδιούργος») και μετά την παράσταση, όταν ο Παπαγιαννόπουλος αρνήθηκε να δεχτεί τα συγχαρητήρια του Γερμανού διοικητή Μαξ Μέρτεν, ο τελευταίος αν και παραδέχτηκε πως στις κυριότερες σκηνές ο Παπαγιαννόπουλος ήταν καλύτερος από τον ειδικευμένο στον ρόλο αυτό στην Γερμανία, τον διάσημο Κράους, το απέδωσε αυτό, βγάζοντας όλη του τη χολή, «στην έμφυτη ατιμία και πονηριά των Ελλήνων»!

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Το έργο του στο θέατρο

Μετά την απελευθέρωση συνεργάστηκε με τον θίασο των Αρώνη / Μανωλίδου / Χορν και βρέθηκε να δίνει παραστάσεις σε Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολη, Κύπρο, Αίγυπτο,Σουδάν. Μέχρι την αρχή της δεκαετίας του 1950, θα παίζει δραματικούς ρόλους. Έπαιξε κωμωδία για πρώτη φορά χάρη στον Ντίνο Ηλιόπουλο, ο οποίος τον κάλεσε να παίξουν στο Θέατρο Αθηνών.

Την περίοδο 1953 – 1954 οι μεγαλύτεροι κριτικοί θεάτρου, συγγραφείς και θεατρόφιλοι (Καραγάτσης, Χουρμούζιος, Τερζάκης, κ.λπ.) του αφιερώνουν διθυράμβους. Τότε (1953) παίζει στο «Ποντικάκι» του Νίκου Τσιφόρου μαζί με την άβγαλτη τότε Αλίκη Βουγιουκλάκη και στην «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη. Στο σινεμά υπήρξε πολλές φορές «πατέρας» της Βουγιουκλάκη (τον ρόλο αυτό τον έπαιζε σχεδόν εναλλάξ με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα) και της Καρέζη.

Οι 47 ταινίες της περιόδου 1963-1967

Τότε είναι που μοιράζει χαστούκια και σε αυτές τις δύο αλλά και στις άλλες οι «κόρες» του, όπως η Βαλσάμη ή η Αναλυτή. Και βέβαια μένουν αλησμόνητες οι σφαλιάρες στην Καρέζη στην «Λόλα» ή στην Ζέτα Αποστόλου στην ταινία «Άγγελοι του πεζοδρομίου».Όπως έλεγε ο Δαλιανίδης, ο Παπαγιαννόπουλος ήταν μάστορας στις αληθοφανείς σφαλιάρες και χαστούκια (ανάμεσα σε όσους τα είχαν δοκιμάσει ήταν ο Βουτσάς, ο Τζανετάκος, ο Καρράς, ο Τζεβελέκος, ο Δεστούνης, ο Γεωργίτσης…) καθώς έβαζε φόρα και ορμή και κατόρθωνε να «φρενάρει» την τελευταία στιγμή.

Την περίοδο 1963 – 1967 εμφανίσθηκε σε 47 ταινίες, οι περισσότερες με μεγάλη εμπορική ή και ποιοτική επιτυχία. Σταθμός στην καριέρα του ήταν και «Το μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη με τον θίασο Καρέζη – Καζάκου και μαζί με 50 ηθοποιούς και τον Νίκο Ξυλούρη , όπου το καλοκαίρι του 1973 υποδύθηκε συγκλονιστικά 4 ρόλους: του Βυζαντινού ζητιάνου στο δρόμο για την Κωνσταντινούπολή, του αγάλματος του Γέρου του Μοριά που ζωντανεύει, του Ελευθέριου Βενιζέλου (εκεί όπου ο Ξυλούρης τραγουδά το «Σήμερα σε είδα κι αναγάλλιασα, εσένα που σε βύζαξαν οι μοίρες») και του Καραγκιόζη!

Το αμέσως επόμενο καλοκαίρι, του 1974, ξεκινά το «Λούνα Παρκ», η 1η και τελευταία εμφάνιση του Παπαγιαννόπουλου στη τηλεόραση, σε μια σειρά η οποία θα κρατήσει ως το καλοκαίρι του 1981. Εκεί οι Έλληνες που του δίνουν ποσοστά τηλεθέασης 63% (αδειάζουν οι δρόμοι κάθε Πέμπτη στις 8 παρά τέταρτο) θα τον γνωρίζουν ως «Κυρ-Γιώργη» και πολλοί θα τον αποκαλούν έτσι μέχρι να πεθάνει το 1984.

Στην προσωπική του ζωή, υπήρξε μοναχικός

Προφασιζόταν τον εκ πεποιθήσεως εργένη παρότι όπως είχαν πει κάποιοι ελάχιστοι που τον ήξεραν, όπως ο ανιψιός του Τάκης Βλαστός, ήθελε πολύ να παντρευτεί. Γιατί δεν το έκανε; Οι ερμηνείες ήταν πολλές: Από την απογοήτευση που ένιωσε όταν χώρισε με μια ηθοποιό, από αναβλητικότητα, από πολυγαμικές τάσεις, από μοναχικές τάσεις, εν γένει από τις πιο αντιτιθέμενες μεταξύ τους απόψεις.

Πρωτόπαιξε στο σινεμά το 1947 με «τα παιδιά της Αθήνας» και τελευταία εμφάνισή του ήταν το 1984 στην 136η ταινία του, με τον ρόλο του Αντώνη στο «Ταξίδι στα Κύθηρα». Ο δήμος Διακοφτού, τον οποίο βοήθησε σε αφάνταστο βαθμό, έστησε την προτομή του στην παραλία.

Ο ηθοποιός Τάκης Βλαστός, η μητέρα του οποίου υπήρξε αδερφή του Διονύση Παπαγιαννόπουλου, είχε στείλει το 2018 επιστολή στο LIFO.gr με αφορμή ένα δημοσίευμα για για τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο. Σε αυτή την επιστολή ο Τάκης Βλαστός αποκάλυψε ότι: “Ο Παπαγιαννόπουλος ήταν δεξιός και φιλοβασιλικός, αλλά ουδέποτε σχετίστηκε με τη χούντα των συνταγματαρχών.

Η φιλία με σημαντικές προσωπικότητες

Είχε φιλία με τον Κωνσταντίνο τον Γλίξμπουργκ, όπως και με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που ποτέ δεν “επιδείκνυε”, καθ’ ότι μια ζωή υπήρξε διακριτικός άνθρωπος. Από καιρό σε καιρό έκανε κάποια ταξίδια και συναντούσε προσωπικά τον Καραμανλή.

Με βεβαιότητα σας λέω πως η προτίμησή του στη δεξιά παράταξη οφειλόταν εν πολλοίς στη φιλία αυτή. Δεν τα έλεγε αυτά τα πράγματα, επαναλαμβάνω, απλώς τα γνωρίζω από πρώτο χέρι και σας τα μεταφέρω για πρώτη φορά. Υπληρξε φίλος καρδιακός υπήρξε και με τον Δημήτρη Χορν.

Όταν φτιαχνόταν η προτομή του στην κεντρική πλατεία του χωριού και όχι στην παραλία του Διακοφτού, μου τηλεφώνησε ο Χορν και με κάλεσε στο σπίτι του, στη Βασιλέως Γεωργίου. Μου έδωσε εκατό χιλιάδες δραχμές: “Αυτά για την προτομή του Νιόνιου” μου είπε.

Πολεμιστής στο Μέτωπο

Είναι κάτι που αποκάλυψα μετά τον θάνατο του Χορν, καθώς με είχε παρακαλέσει να μη μάθει κανείς για την προσφορά του. Ο Παπαγιαννόπουλος πολέμησε όντως στην πρώτη γραμμή του ελληνοαλβανικού μετώπου μαζί με τον ηθοποιό Ντίνο Ηλιόπουλο, όπως είχε πει και ο ίδιος ο Ηλιόπουλος κάποτε στη μητέρα μου και αδερφή του. Δεν πρόλαβα να το διασταυρώσω προσωπικά, καθώς κανένας από τους δύο δεν βρίσκεται σήμερα εν ζωή.

Ποτέ δεν ανήκε στις τάξεις του Εθνικού Στρατού και ποτέ δεν πολέμησε στον Εμφύλιο, εφόσον τότε ήταν ήδη επαγγελματίας ηθοποιός και έπαιζε στο θέατρο. Το ότι παρέμεινε “γεροντοπαλίκαρο” λόγω μιας ερωτικής απογοήτευσης έχει μια βάση κατά 50%, αλλά δεν ήταν η Άννα Καλουτά η γυναίκα της ζωής του. Ο Νιόνιος είχε κρυφή σχέση με μια άλλη γυναίκα, ήθελε να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά, αλλά δεν ήταν εφικτό αυτό, καθώς εκείνη, που βρίσκεται σήμερα στη ζωή, ήταν ήδη παντρεμένη.

Μέχρι σήμερα δεν το έχει παραδεχτεί και ενοχλείται με οποιαδήποτε αναφορά, γι’ αυτό και δεν αποκαλύπτω το όνομα της. Το αστείο της υπόθεσης δεν είναι το ότι ο Νιόνιος θεωρούνταν απλώς λάτρης των γυναικών αλλά και μεγάλος εραστής. Αυτό που τον έκανε να ξεχωρίζει απ’ τους άλλους συναδέλφους του, μεγάλους εραστές, σαν τον Κώστα Χατζηχρήστο, ήταν το ότι ποτέ δεν ήθελε να ξέρει κανείς με ποιαν είχε σχέση.

Ο Νιόνιος μιλούσε τέσσερις και πέντε φορές τη μέρα στο τηλέφωνο με τη μητέρα μου και κανονίζαμε να περάσουμε το Πάσχα του 1984 στο χωριό. Έναν χρόνο πριν είχε τελειώσει το χτίσιμο του σπιτιού του στο Διακοφτό, ενός μεγάλου, άνετου σπιτιού που πάντα ονειρευόταν, με σκοπό να αποσυρθεί εκεί.

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Τα προβλήματα με την καρδιά του

Η καρδιά του όμως τον ενοχλούσε. Σημειωτέον, είχε κάνει επέμβαση “μπαλονάκι” στο Λονδίνο, αφού τότε δεν γινόταν εδώ, χωρίς να μας πει τίποτα, περισσότερο για να μη στενοχωρήσει τη μάνα μου. Μας είχε πει δηλαδή ότι πήγε για να κοιτάξει το θέμα του ποδιού του, εφόσον, ως γνωστόν, το 1977, σε μια περιοδεία του, ήταν συνεπιβάτης σε ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, στο οποίο είχε σκοτωθεί η ηθοποιός Χάρις Λουκέα.

Από εκείνο το δυστύχημα και μετά είχε μόνιμους πόνους στο πόδι του. Ο γιατρός του τού είπε ότι δεν τη βλέπει καλά την καρδιά του και καλό θα ήταν να μείνει μέσα. Του απάντησε ότι θα έμπαινε στο νοσοκομείο μόλις τελείωναν οι διακοπές του Πάσχα. Δεν πρόλαβε όμως. Ο Παπαγιαννόπουλος πέθανε στον ύπνο του. Ο Παπαγιαννόπουλος είχε δύσπνοια και δεν μπορούσε να κοιμηθεί ξαπλωμένος, γι’ αυτό και τα τελευταία χρόνια κοιμόταν στην πολυθρόνα του, βάζοντας μαξιλάρια στα μπράτσα της.

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Μαρτυρίες για τον θάνατο του

Βρέθηκε με ανοιχτά μάτια και ανοιχτό στόμα. Θυμάμαι πως μόλις μας ειδοποίησαν το πρωί της Μεγάλης Τρίτης του ’84 είχε τέτοια κίνηση στους δρόμους μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι, ώστε είχαν ήδη φτάσει ο ιατροδικαστής, τα δύο κρατικά κανάλια και οι δημοσιογράφοι.

Η ηθοποιός Ελένη Ζαφειρίου, επίσης, που έμενε κοντά του και δεν γνωρίζουμε ποιος την ειδοποίησε. Η τελευταία εικόνα του, όπως μας την περιέγραψε η καθαρίστρια προτού τον ξαπλώσουν, ήταν στην πολυθρόνα του με μια έκφραση δύσπνοιας στο πρόσωπό του. Προφανώς, ο άνθρωπος προσπαθούσε να ανασάνει και “έμεινε” επί τόπου”.