Τιτανικός: Συγκρούστηκε με παγόβουνο και βυθίστηκε – Αληθινές φωτογραφίες με επιζώντες και πτώματα

Ο Τιτανικός σαν σήμερα ξεκίνησε το μοιραίο ταξίδι του που οδήγησε στο πιο διάσημο ναυάγιο της ιστορίας. Χρειάστηκαν δύο χρόνια και δύο μήνες για να κατασκευαστεί το μεγαλύτερο και πολυτελέστερο κρουαζιερόπλοιο της εποχής του και δύο ώρες και 40 λεπτά για να βυθιστεί όταν συγκρούστηκε με παγόβουνο κατά το παρθενικό ταξίδι του από το Σαουθάμπτον προς τη Νέα Υόρκη. Στο πλοίο επέβαιναν και Έλληνες.

Ο Τιτανικός παραμένει ακόμη και στις ημέρες μας ένα μυστήριο κυρίως όσον αφορά τις προειδοποιήσεις που είχε λάβει στις 14 Απριλίου στον ασύρματό του για μεγάλα παγόβουνα που θα συναντούσε στο δρομολόγιό του.

Ο Τιτανικός έχει γίνει ένα από τα διασημότερα πλοία στην ιστορία και η μνήμη του διατηρείται ζωντανή από πολυάριθμα βιβλία, τραγούδια, ταινίες, εκθέματα και μνημεία.

Ξεκίνησε το παρθενικό ταξίδι του σαν σήμερα, την Τετάρτη, 10 Απριλίου 1912. Στο πλοίο πρώτα επιβιβάστηκαν οι επιβάτες της Γ’ θέσης, και ακολούθησαν οι επιβάτες Β’ και Α’ θέσης. Το πλοίο ξεκίνησε από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας με 922 επιβάτες, ενώ οι περισσότεροι επιβιβάστηκαν στο Χερβούργο και το Κουινστάουν.

Στο λιμάνι του Σαουθάμπτον, ο Τιτανικός παραλίγο να προκαλέσει ένα ατύχημα, όταν το κύμα που προκάλεσε το τεράστιο εκτόπισμά του έσπασε τους κάβους του αγκυροβολημένου πλοίου SS City of New York, το οποίο παραλίγο να συγκρουόταν με τον Τιτανικό. Το πλοίο τέθηκε υπό έλεγχο και ρυμουλκήθηκε.

Τιτανικός

Τιτανικός: Δεν χωρούσε στο γαλλικό λιμάνι του Χερβούργου

Το πλοίο έφτασε με ασφάλεια στη Μάγχη και πλησίασε στο γαλλικό λιμάνι του Χερβούργου στη Γαλλία. Επειδή στο λιμάνι δεν υπήρχαν αποβάθρες για ένα πλοίο στο μέγεθος του Τιτανικού, οι επιβάτες μεταφέρθηκαν στο πλοίο με δύο άλλα μικρότερα πλοία της εταιρείας. Στο πλοίο επιβιβάστηκαν άλλοι 274 επιβάτες και αποβιβάστηκαν 24. Το πλοίο στη συνέχεια αναχώρησε για το Κουινστάουν, στην Ιρλανδία.

Τιτανικός

Τιτανικός: Το πλοίο είχε τεράστιους χώρους

Όπως και στο Χερβούργο, ούτε στο Κουινστάουν οι αποβάθρες ήταν αρκετά μεγάλες και οι επιβάτες επιβιβάστηκαν με βοηθητικά πλοιάρια. Ο Τιτανικός αναχώρησε από το λιμάνι στις 1:30 μμ στις 11 Απριλίου 1912.

Στις 23:40 14 Απριλίου 1912, συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στον Ατλαντικό Ωκεανό, νοτιοανατολικά της Νέας Γης. Παρ’ όλες τις προσπάθειες που έγιναν να αποφύγει την σύγκρουση, (όπισθεν ολοταχώς και στροφή αριστερά) το μοιραίο δεν άργησε να γίνει, καθώς το πλοίο είχε αναπτύξει την μέγιστη ταχύτητα, γιατί ήθελαν να φτάσουν στο λιμάνι της Ν.Υόρκης πιο γρήγορα από το αναμενόμενο.

Τιτανικός: Περίπου 1.500 άνθρωποι πέθαναν στο ναυάγιο

Επίσης, εκείνη την εποχή ήταν συνηθισμένο φαινόμενο τα πλοία να αναπτύσσουν μέγιστη ταχύτητα για να ξεπεράσουν γρήγορα την περιοχή με τα παγόβουνα.

Το παγόβουνο έσκισε το κύτος του πλοίου, ξεκινώντας από την πλώρη, όπου κατέστρεψε και τα 5 στεγανά μέρη του πλοίου επιτρέποντας την εισροή υδάτων στο σκάφος.

Τιτανικός: Φωτογραφίες από τα πράγματα των ναυαγών 

Το πλοίο είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε ακόμα και αν πλημμύριζαν 4 στεγανά να μπορούσε να επιπλεύσει, όχι όμως και με 5. Το πλοίο ήταν από τα πρώτα που χρησιμοποίησε το σήμα κινδύνου SOS – πρότερα και αντί αυτού χρησιμοποιούνταν το CQD (CQ Distress).

Ο Τιτανικός βυθίστηκε δύο ώρες και σαράντα λεπτά αργότερα, στις 02:20 στις 15 Απριλίου. Το κύτος 2 λεπτά πριν την βύθιση έσπασε σε 2 κομμάτια, αφού ενώ βυθιζόταν με την πλώρη προς τα κάτω και την πρύμνη προς τα πάνω, αποκόπηκε η πρύμνη, λόγω του τεράστιου βάρους του νερού στην πλώρη.

Η βύθισή του παρέσυρε στο θάνατο γύρω στους 1.500 ανθρώπους, με τους υπόλοιπους 700 να βρίσκονται στις σωσίβιες λέμβους και να παρακολουθούν το τραγικό γεγονός. Το ναυάγιο αυτό θεωρείται ένα από τα τραγικότερα «εν καιρώ ειρήνης» ναυάγια. Η περισυλλογή των διασωθέντων έγινε από το πλοίο RMS Carpathia, το οποίο έπλεε από τη Νέα Υόρκη προς το Φιούμε (σημερινή Ριέκα) και κατέφθασε στο σημείο του ναυαγίου στις 03:30.

Πόσοι επέζησαν

Επτακόσιοι άνθρωποι κατάφεραν να επιζήσουν από το ναυάγιο. Από τους ανθρώπους που έπεσαν στη θάλασσα μετά την βύθιση του πλοίου, διασώθηκαν μόνο 6. Οι βάρκες που βρίσκονταν τριγύρω, δεν τόλμησαν να γυρίσουν για να μαζέψουν τους επιζήσαντες, εκτός από μία.

Ελάχιστοι άνθρωποι πέθαναν από πνιγμό, καθώς οι περισσότεροι πέθαναν από υποθερμία μέσα σε λίγα λεπτά, διότι η θερμοκρασία του νερού του Ατλαντικού ήταν μόλις λίγους βαθμούς πάνω από το μηδέν και ειδικά στο σημείο της καταστροφής, λόγω του παγόβουνου, ήταν πιθανώς στους −2 °C. Σήμερα κανένας επιζών δεν βρίσκεται στην ζωή. Η τελευταία επιζήσασα από το ναυάγιο, Μιλβίνα Ντιν, απεβίωσε στις 31 Μαϊου 2009, σε ηλικία 97 ετών.

Τιτανικός: Μετά την τραγωδία

Η καταστροφή του Τιτανικού οδήγησε στην αλλαγή διάφορων νόμων της ναυτιλίας και κυρίως σε θέματα σωστικών μέσων των πλοίων. Ιδιαίτερα δε της απαίτησης τα μέσα διάσωσης όπως οι ναυαγοσωστικές λέμβοι, οι σωσίβιες ζώνες κ.λπ. να υπερκαλύπτουν σημαντικά τον συνολικό αριθμό των επιβαινόντων (επιβατών και πληρώματος) κάθε πλοίου. Επίσης, οδήγησε στην ίδρυση, το 1914, της υπηρεσίας έγκαιρου εντοπισμού των παγόβουνων, υπό την ονομασία Διεθνής Περιπολία Πάγων.

Τιτανικός: Η έρευνα για το ναυάγιο

Πολλές ερευνητικές αποστολές οργανώθηκαν για την ανεύρεση του ναυαγίου του Τιτανικού, όμως παρουσίασαν πολλές δυσκολίες, με κυριότερο το μεγάλο βάθος στο οποίο βρίσκεται το ναυάγιο, ίσο με 3.800 μέτρα και την μεγάλη πίεση του νερού σε αυτό το βάθος. Τελικώς, το ναυάγιο του Τιτανικού ανακαλύφθηκε από μια γαλλοαμερικανική ομάδα της οποίας ηγούνταν οι Ρόμπερτ Μπάλαρντ και Ζαν Λουί Μισέλ στις 1 Σεπτεμβρίου 1985.

H ομάδα ανακάλυψε ότι το πλοίο είχε σπάσει σε δύο μέρη, τη πλώρη και τη πρύμνη, τα οποία απείχαν στον πυθμένα 600 μέτρα το ένα από το άλλο.

Τα δύο μέρη του πλοίου συγκρούστηκαν στον πυθμένα της θάλασσας με μεγάλη ταχύτητα, που έφτασε τα 100 χιλιόμετρα την ώρα για την πρύμνη, με αποτέλεσμα η πρύμνη να διαλυθεί και η πλώρη να παραμορφωθεί από τη σύγκρουση, κάθως η ταχύτητα που έφτασε στον πυθμένα ήταν μικρότερη από αυτή της πρύμνης.

Το ναυάγιο του Τιτανικού είναι μια σπάνια όαση ζωής σε αυτό το βάθος. Μια έρευνα του 1991 κατέγραψε 28 είδη ζώων στο πλοίο, μεταξύ των οποίων γαρίδες, καβούρια και ανεμώνες, τα οποία αποτελούν μια συμβιωτική αποικία. Η απαραίτητη ενέργεια για την διατήρηση αυτής της αποικίας, προέρχεται από την οξείδωση του ατσάλινου κουφαριού του πλοίου από βακτήρια.

Ένα από τα είδη βακτηρίων που αναγνωρίστηκαν στο πλοίο ήταν καινούριο είδος και ονομάστηκε Halomonas titanicae, ή «αλομονάδα του Τιτανικού». Αποτέλεσμα αυτής της μετατροπής είναι το πλοίο σταδιακά να οξειδώνεται σε σκουριά και αναμένεται τελικά να καταρρεύσει σε 20 με 30 χρόνια.

Το ναυάγιο είναι επιλέξιμο από τις 16 Απριλίου 2012 για Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Εκείνη η ημερομηνία σηματοδοτεί τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη βύθιση του πλοίου και έτσι το πλοίο θα μπορεί να συμπεριληφθεί στα προστατευόμενα μνημεία, σύμφωνα με τη Σύμβαση Προστασίας της Υποθαλάσσιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς του 2001, καθώς ορίζει ότι η βύθιση του πλοίου πρέπει να έχει συμβεί τουλάχιστον 100 χρόνια πριν.

Οι Έλληνες του ναυαγίου

Οι Ελληνες που μπάρκαραν με τον «Τιτανικό» είχαν καταγωγή από το μικρό χωριό Άγιος Σώστης του δήμου Οιχαλίας, στη Μεσσηνία. Επρόκειτο για τους Παναγιώτη Λυμπερόπουλο, Απόστολο Χρονόπουλο, Δημήτρη Χρονόπουλο και Βασίλειο Καταβέλη.

Ο 33χρονος Παναγιώτης Λυμπερόπουλος ζούσε αρκετά χρόνια στη Νέα Υόρκη. Είχε, μάλιστα, ανοίξει εργαστήριο μεταλλικών χειροτεχνημάτων. Στην πατρίδα του είχε γυρίσει τον Απρίλιο του 1912, το Πάσχα, προκειμένου να βαφτίσει τον γιο του Κώστα. Παρά τα παρακάλια της συζύγου του, λίγες ημέρες μετά αποφάσισε να επιστρέψει και πάλι στη «Γη της Επαγγελίας».

Αυτός, όμως, ήταν αποφασισμένος και όταν πλέον έφτασαν στο λιμάνι της Μασσαλίας με τον Βασίλη Καταβέλο της έγραψε πως «θα ταξιδέψουμε με το καλύτερο ατμόπλοιο του κόσμου» προκειμένου να την καθησυχάσει. Στον «Τιτανικό» επιβιβάστηκε από το λιμάνι του Χερβούργου με αριθμό εισιτηρίου 2683 Γ’ Θέση. Οταν το πλοίο χτύπησε το παγόβουνο, ο Λυμπερόπουλος εγκατέλειψε την Γ΄ θέση.

Με τη βοήθεια των αγγλικών που γνώριζε, φόρεσε ένα σωσίβιο και έπεσε στα παγωμένα νερά. Κολύμπησε μέχρι μια σωσίβια λέμβο, όπου βρίσκονταν άλλα τρία άτομα. Δυστυχώς, η λέμβος παρασύρθηκε από τα νερά και δεν βρέθηκε παρά δύο μήνες μετά σε μια ακτή του Καναδά.

Οι ναυαγοί ήταν νεκροί και είχαν δεθεί στη λέμβο με τις ζώνες των παντελονιών τους. Τα σωσίβιά τους ήταν σκισμένα με τα δόντια τους, πιθανώς σε μια προσπάθεια να ξεγελάσουν την πείνα τους. Η γυναίκα του και ο γιος του Παναγιώτη Λυμπερόπουλου παρέλαβαν τα αντικείμενα που βρέθηκαν στις τσέπες του: τη βέρα του, μια χρυσή καρφίτσα, ένα ρολόι, μια ατζέντα και κάποια χρήματα. Ο ίδιος ετάφη σε νεκροταφείο του Καναδά.

Σε ό, τι αφορά τον 19χρονο Βασίλειο Καταβέλη, που ήλπιζε να καταφέρει να φτάσει στο Μιλγουόκι των ΗΠΑ, η σορός του εντοπίστηκε από τα σωστικά συνεργεία και πάνω της βρέθηκε ένα εισιτήριο τρένου από την Νέα Υόρκη προς το Μιλγουόκι, ένας μικρός καθρέπτης, δύο σημειωματάρια, μια χτένα και ένα κλειδί.

Μάλιστα, τα προσωπικά του αντικείμενα παραδόθηκαν στα αδέλφια του Πέτρο, Παναγιώτη και Λαμπρινή στο λιμάνι του Πειραιά λίγο καιρό αργότερα.

O Απόστολος Χρονόπουλος, 26 ετών, είχε πάει πρώτη φορά στην Αμερική σε ηλικία 18 ετών και δούλευε διερμηνέας σε μια βιοτεχνία. Γύρισε στην Ελλάδα για να πάρει μαζί τον αδελφό του Δημήτρη, ο οποίος ήταν τότε 19 ετών. Αρχικά, τα δύο αδέλφια επρόκειτο να ταξιδέψουν στην Αμερική με κάποιο άλλο υπερωκεάνιο, αλλά, όταν έφτασαν στη Μασσαλία με τον Παναγιώτη Λυμπερόπουλο και τον Βασίλη Καταβέλο, ο πρώτος τούς έπεισε να αλλάξουν τα εισιτήριά τους και να ταξιδέψουν με τον «Τιτανικό» για να φτάσουν πιο γρήγορα.

Καθότι και τα δύο αδέλφια ήταν επιβάτες της τρίτης θέσης, οι σοροί τους δεν βρέθηκαν ποτέ. Καθότι και τα δύο αδέλφια ήταν επιβάτες της τρίτης θέσης, οι σοροί τους δεν βρέθηκαν ποτέ.

Στο ορεινό χωριό του Αγίου Σώστη στη Μεσσηνία, υπάρχει ένα μικρό μνημείο για τους τέσσερις άντρες-θύματα του «Τιτανικού». «Εις μνήμην των τεσσάρων Ελλήνων θυμάτων του “Τιτανικού” του έτους 1912 αναζητούντων καλυτέραν τύχην εις ΗΠΑ δι’ εαυτούς και οικογενείας των. Βασιλείου Γ. Καταβέλου – Παναγιώτου Κ. Λυμπερόπουλου – Αποστόλου Μ. Χρονόπουλου – Δημητρίου Μ. Χρονόπουλου» γράφει το μνημείο, που δημιουργήθηκε το 2001.

Τιτανικός: Πέντε «μυστικά» που δεν γνωρίζατε για το «αβύθιστο» πλοίο

• Στις 14 Απριλίου, μία μέρα πριν την τραγωδία, ο Τιτανικός είχε λάβει στον ασύρματο αμέτρητα μηνύματα με προειδοποιήσεις για μεγάλα παγόβουνα που θα συναντούσε στο δρόμο του.
• Ο πλουσιότερος επιβάτης που έχασε την ζωή του στο ναυάγιο, ήταν ο Τζον Τζέικομπ Αστορ. H περιουσία του ανερχόταν στα 85 εκατομμύρια δολάρια. Περίπου 2 δισ δολάρια με σημερινά δεδομένα.
• Οι μηχανικοί του πλοίου χάθηκαν στο ναυάγιο. Παρέμειναν στις θέσεις τους μέχρι να βυθιστεί το πλοίο, προκειμένου να λειτουργούν τις μηχανές για να διασωθούν οι επιβάτες.
• Ο Τιτανικός έπρεπε να έχει 64 λέμβους και είχε μόνο 20, οι οποίες δεν γέμισαν καν ολόκληρες.
• Η εκπαίδευση του πληρώματος για την χρήση των σωστικών λέμβων δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ!

Η ναυπήγηση

Στα μέσα του 1907 ο πρόεδρος της αγγλικής ναυτιλιακής εταιρείας White Star Line, Μπρους Ισμέι και ο Αμερικανός τραπεζίτης Τζον Πίερποντ Mόργκαν (J. P. Morgan), ιδιοκτήτης της μητρικής εταιρείας International Mercantile Marine, αποφασίζουν να ναυπηγήσουν το μεγαλύτερο και πολυτελέστερο πλοίο της εποχής.

Η White Star Line αντιμετώπιζε οξύ ανταγωνισμό από την αμερικανική Cunard Line και τις γερμανικές Hamburg America και Norddeutscher Lloyd, οι οποίες διέθεταν ταχύτερα επιβατηγά πλοία για τα υπερατλαντικά ταξίδια.

Ο Ισμέι ήθελε να «χτυπήσει» τους ανταγωνιστές του στο μέγεθος παρά στην ταχύτητα και πρότεινε να κατασκευαστεί μια νέα κλάση επιβατηγών πλοίων, που θα ήταν αρκετά μεγαλύτερα από τα ήδη υπάρχοντα και κατασκευασμένα με την τελευταία λέξη της άνεσης και της πολυτέλειας.

Η ναυπήγηση του Τιτανικού (RMS Titanic), ανατέθηκε στα ναυπηγεία Harland &Wolff, που έδρευαν στο Μπέλφαστ της Ιρλανδίας και με τα οποία η White Star Line είχε μακρά περίοδο συνεργασίας.

Στις 29 Ιουλίου 1908, τα ναυπηγεία παρουσίασαν τα τελικά σχέδια στους επιτελείς της White Star Lines, τα οποία εγκρίθηκαν από τον Ισμέι. Δύο ημέρες αργότερα υπογράφηκαν τα τελικά συμβόλαια για την κατασκευή των τριών πλοίων. Το πλοίο που θα ονομαζόταν αργότερα Τιτανικός έλαβε την κωδική ονομασία Αριθμός 401 και η ναυπήγησή του άρχισε στις 31 Μαρτίου 1909.

Η κατασκευή του Τιτανικού απαίτησε 26 μήνες μέχρι την καθέλκυσή του. Το μέγεθος του πλοίου ήταν μεγάλη κατασκευαστική πρόκληση για τα ναυπηγεία Harland & Wolff, που χρειάστηκε να επενδύσουν μεγάλα ποσά για τη βελτίωση του τεχνολογικού τους εξοπλισμού.

Οι εργασίες κατασκευής ήταν δύσκολες και επικίνδυνες, με αποτέλεσμα 7 εργαζόμενοι να χάσουν τη ζωή τους και 246 να τραυματισθούν, από τους οποίους οι 28 πολλοί σοβαρά. Ο Τιτανικός καθελκύστηκε στις 12:15 μ.μ. της 31ης Μαΐου 1911, παρουσία του Ισμέι, του τραπεζίτη Μόργκαν, καθώς κι ενός πλήθους, που ξεπερνούσε τις 100.000.

Ο Τιτανικός ήταν για την εποχή του ένα θαύμα της ναυπηγικής. Με μήκος 269 μέτρων και ύψος 53,3 μ. αποτελούσε ένα πρωτοποριακό τύπο πλοίου, που ενσωμάτωνε πολλές καινοτομίες: ανελκυστήρες για γρήγορη πρόσβαση στα διάφορα καταστρώματα, χαμάμ, γυμναστήριο, πισίνα, ταχυδρομείο και υπέρμετρη πολυτέλεια, ιδιαίτερα το σέρβις και το φαγητό που πρόσφερε σε επιβάτες της Α’ θέσης ήταν πολύ πλουσιότερο και από τα αντίστοιχα των σύγχρονων ξενοδοχείων 5 αστέρων.

Ήταν διπλοπύθμενο, με 16 στεγανά διαμερίσματα. Δεδομένου ότι τα τέσσερα από αυτά μπορούσαν να κατακλυσθούν χωρίς να απειλήσουν την πλευστότητα του πλοίου, είχε επικρατήσει η αντίληψη ότι ήταν αβύθιστο. Παρόλα τα προηγμένα μέτρα ασφαλείας, δεν διέθετε επαρκή αριθμό σωστικών λέμβων, λόγω των απαρχαιωμένων κανονισμών λειτουργίας.

Οι βάρκες του έφθαναν μόλις για 1.178 από τους 2.224 επιβαίνοντες του υπερωκεανείου. Στις 6 το πρωί της 2ας Απριλίου 1912, ημέρα Δευτέρα, ξεκίνησαν οι δοκιμαστικοί πλόες του, οι οποίοι ολοκληρώθηκαν μέσα σε δύο ημέρες. Όλα πήγαν καλά και ο Τιτανικός ήταν έτοιμος για το παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον της Μεγάλης Βρετανίας στη Νέα Υόρκη.

Τιτανικός: Η ταινία

Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Τζέιμς Κάμερον βασισμένος στο διασημότερο ναυάγιο όλων των εποχών ετοίμασε την ταινία “Τιτανικός” μια αμερικανικη δραματική, αισθηματική ταινία εποχής, παραγωγής 1997 με πρωταγωνιστές τους Λεονάρντο Ντι Κάπριο και Κέιτ Γουίνσλετ.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Τζακ και της Ρόουζ, δύο νεαρών ατόμων από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, που ερωτεύονται πάνω στο πλοίο, ενώ αυτό κάνει το μοιραίο του ταξίδι. Παρόλο που οι δύο αυτοί κεντρικοί ήρωες είναι φανταστικοί, αρκετοί χαρακτήρες βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα. Η Γκλόρια Στιούαρτ υποδύεται την ηλικιωμένη Ρόουζ, που αφηγείται την ιστορία και ο Μπίλι Ζέιν τον αρραβωνιαστικό της νεαρής Ρόουζ.

Η αγάπη του Κάμερον για τα ναυάγια οδήγησε στη δημιουργία του Τιτανικού και εμπνεύστηκε την ερωτική ιστορία με σκοπό να δεσμεύσει το κοινό με την πραγματική τραγωδία. Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε το 1995, όταν ο Κάμερον τράβηξε κάποια πλάνα από τον πραγματικό Τιτανικό.

Έτσι ξεκίνησε η ανακατασκευή του πλοίου και με ηλεκτρονικούς υπολογιστές αναδημιούργησαν το βύθισμα. Η ταινία χρηματοδοτήθηκε κυρίως από τη 20th Century Fox και την Paramount Pictures και μέχρι τότε ήταν η πιο ακριβή παραγωγή που έγινε ποτέ, με προϋπολογισμό 200 εκατομμύρια δολάρια.

Ο Τιτανικός είχε αρχικά προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει στις 2 Ιουλίου 1997, όμως λόγω καθυστέρησης στο post-production κυκλοφόρησε στις 19 Δεκεμβρίου 1997. Η ταινία αποδείχτηκε τεράστια καλλιτεχνική[7] και εισπρακτική επιτυχία.

Προτάθηκε για 14 Όσκαρ κερδίζοντας 11, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας,[8] και έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών με συνολικές εισπράξεις 1,8 δισεκατομμύριο δολάρια.[9] Τον τίτλο τον κράτησε για 12 χρόνια, μέχρι την επόμενη ταινία του Κάμερον, Avatar.