Ο Αλέξης Τσίπρας τοποθετήθηκε στην σημερινή προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή για την πανδημία ασκώντας κριτική στον πρωθυπουργό, ο οποίος νωρίτερα είχε αναφέρει ότι η Ελλάδα “βρίσκεται στην 5η καλύτερη ευρωπαϊκή θέση των εμβολιασμών“.
Τσίπρας: Πώς μιλάμε για ασφαλές άνοιγμα και για ζώνη ανοσίας αν δεν είναι εμβολιασμένοι αυτοί;
Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης τόνισε: «Θα μπορέσουμε να έχουμε ένα άνοιγμα της οικονομίας αν οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ, οι εργαζόμενοι κούριερ, οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, οι εκπαιδευτικοί και οι εργαζόμενοι στον τουρισμό είναι δυνατόν να μην είναι εμβολιασμένοι; Πώς μιλάμε για ασφαλές άνοιγμα και για ζώνη ανοσίας αν δεν είναι εμβολιασμένοι αυτοί;».
Παράλληλα, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι δείχνει να μην κατανοεί την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κοινωνία και να αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν ενώ υποστήριξε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης τα ίδια έλεγε κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας. Επίσης, ο κ. Τσίπρας έκανε λόγο για απώλεια της εμπιστοσύνης των πολιτών προς την κυβέρνηση.
«Ποια εμπιστοσύνη να σας έχουν κύριε Μητσοτάκη όταν παρακολουθούν ζαλισμένοι ένα χορό αντιφάσεων, διαχειριστικής ανεπάρκειας και εξόφθαλμης ανικανότητας; Ποια εμπιστοσύνη όταν σας βλέπουν να μοιράζετε χαμόγελα και διαβεβαιώσεις ότι η χώρα βρίσκεται λίγο πριν την εκτόξευση;» διερωτήθηκε.
Τσίπρας: Ακολουθούν τα βασικά σημεία της τοποθέτησή του
«Διακρίνω μεγάλη δυσανεξία, από τα έδρανα της κυβέρνησης, στην κριτική. Δεν χρειάζεται αυτή η δυσανεξία Ζούμε μια έκτακτη συνθήκη. Μια δραματική συνθήκη. Και σε μια συνθήκη όπως αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να έχει χαρακτήρα στείρας αντιπαράθεσης. Παρεμβάσεις όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Με σκληρή κριτική αλλά πάντα με προτάσεις. Χρειαζόμαστε μία ψύχραιμη αναζήτηση λύσεων σε δυο κατευθύνσεις. Η πρώτη, πώς θα απαλλαγεί η χώρα με τις λιγότερες δυνατές απώλειες από τον κλοιό της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης. Η δεύτερη: ποιο δρόμο πρέπει να πάρουμε, όχι από αύριο, αλλά από χτες, για να αφήσουμε πίσω μας τα δύσκολα χρόνια και να δώσουμε μια νέα ελπίδα και μια νέα προοπτική στον κόσμο της εργασίας και της δημιουργίας.
Είναι λυπηρό, στις συνθήκες αυτού του δράματος, να εμφανίζονται εκείνοι που έχουν επωμιστεί τη μεγαλύτερη ευθύνη, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του να μην καταλαβαίνουν, να μην σέβονται την αλήθεια και τους ανθρώπους που υποφέρουν, και να μην είναι σε θέση να δράσουν με το συντονισμό, την αποτελεσματικότητα, το σχέδιο, και την αποφασιστικότητα που απαιτούν οι συνθήκες.
Είναι λυπηρό αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό: Από τη μια μεριά η κοινωνία, οι φορείς των εργαζομένων και των μικρομεσαίων, οι άνθρωποι της πρώτης γραμμής. Ο πραγματικός κόσμος που αγωνιά και αναζητά λύσεις. Ο θαυμαστός κόσμος του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του. Όπου όλα έχουν καλώς. Και το κακό, οι θάνατοι, τα λουκέτα, η αγωνία, η ανασφάλεια, εμφανίζονται σαν φυσιολογική εξέλιξη της πανδημίας. Ή, ακόμα χειρότερα, με μια αλχημεία μακάβρια μέσων όρων και δημιουργικής λογιστικής εμφανίζονται σχεδόν ειδυλλιακά.
Ποια εμπιστοσύνη να σας έχουν κύριε Μητσοτάκη όταν παρακολουθούν ζαλισμένοι ένα χορό αντιφάσεων, διαχειριστικής ανεπάρκειας και εξόφθαλμης ανικανότητας; Ποια εμπιστοσύνη όταν σας βλέπουν να μοιράζετε χαμόγελα και διαβεβαιώσεις ότι η χώρα βρίσκεται λίγο πριν την εκτόξευση; Ότι με ένα μαγικό τρόπο θα μας μεταφέρετε σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, από την Ελλάδα των χιλιάδων θανάτων στην Ελλάδα του 2.0;
Tην τελευταία εβδομάδα είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη σε ποσοστό αύξησης θανάτων 5,6%, αλλά και αύξησης κρουσμάτων 7% και μας ακολουθούν η Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο; Και τέλος ποια εμπιστοσύνη όταν σε μια στιγμή που απαιτείται ένα μίνιμουμ έστω επίπεδο συνεννόησης, όταν απαιτείται η ενότητα της κοινωνίας για τη σωτηρία των ανθρώπων, η κυβέρνηση προκρίνει το διχασμό, την ενοχοποίηση του πολίτη, τις διώξεις πολιτικών αντιπάλων και την αστυνομική καταστολή; Μεταλλάσσοντας με επικίνδυνη αφροσύνη την απόγνωση σε οργή;
Τραγική υποτίμηση του ΕΣΥ. 1200 κλίνες ΜΕΘ μας λέγατε ότι δημιουργήσατε, από τα 600 γεμάτα κρεβάτια είχαμε φρακάρει με δεκάδες διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ, να περιμένουν στη λίστα και να πεθαίνουν. Και αντί να κάνετε κάτι, μας είπατε ότι το 20% που πεθαίνει εκτός ΜΕΘ είναι φυσιολογικό ποσοστό. Το ίδιο και με τα εμβόλια. 18 Νοεμβρίου ο Υπουργός Υγείας δηλώνει ότι θα εμβολιάζονται 2 εκατομμύρια πολίτες το μήνα. 15 Ιανουαρίου, κ. Μητσοτάκη εσείς μας είπατε τελικά 2 εκατομμύρια μέχρι το Μάρτιο. Τελείωσε ο Μάρτης και αυτοί που έχουν κάνει και τις δύο δόσεις είναι μόλις 600.000. Και σας λέει η κ. Γεννηματά ότι είμαστε 25οι στην Ευρώπη και εσείς φωνάζετε εδώ μαζί με την αδερφή σας. Ή λέτε ψέματα ή δεν σας ενημερώνουν καλά.
Τα ίδια και χειρότερα με τα περιοριστικά μέτρα. Πρώτα, μας φέρατε έξυπνα μέτρα. Μετά είπατε επιτρέπεται αν πας με τα πόδια σε διπλανό δήμο, αν πας με αμάξι έχει πρόστιμο. Ποιος να σας πάρει στα σοβαρά με μια τέτοια διαχείριση; Και πώς να μην οδηγηθούμε σε καταστάσεις Νέας Σμύρνης όταν προσπαθείτε να επιβάλλετε την ανικανότητα με την αστυνομική βία; Πώς και ποιον θα πείσετε όταν: Στην αρχή -θυμάστε;- λέγατε ότι ο ιός δεν κολλάει στα σχολεία. Αργότερα κολλούσε και τα κλείσατε. Δεν κολλάει στα ΜΜΜ. Ύστερα κολλούσε και πήρατε εκτάκτως ιονιστές. Τώρα ο κ. Καραμανλής, που ακύρωσε τον δικό μας διαγωνισμό για νέα λεωφορεία, πάλι δεν κολλάει.
Τα ίδια ακριβώς κάνετε και με την οικονομία. Στην αρχή η προκαταβολή ήταν στο σύνολο της επιστρεπτέα. Μετά έγινε κατά το ήμισυ μη επιστρεπτέα. Τώρα μπορεί να γίνει στο σύνολο της μη επιστρεπτέα. Απλά, είστε τόσο χύμα που καταλήγετε ακόμα και κάποια αυτονόητα μέτρα να τα παίρνετε με μεγάλη καθυστέρηση. Πολύ λίγα, πολύ αργά.
Ειλικρινά, αδυνατεί κανείς να κατανοήσει τι ακριβώς κάνετε. Η απλή αλήθεια είναι ότι Δεν ξέρετε που πατάτε και πού βρίσκεστε. Και γι’ αυτό δεν εμπνέετε καμία εμπιστοσύνη στον πολίτη. Θέλω να είμαι δίκαιος. Δεν είναι αποκλειστικά δική σας ευθύνη οι ελλείψεις στα εμβόλια. Είναι μια αποτυχία της Ευρώπης, που στην πιο κρίσιμη στιγμή από την ίδρυση της, βάσισε όλη της τη στρατηγική στο business plan λίγων φαρμακοβιομηχανιών. Η δική σας ευθύνη κ. Μητσοτάκη είναι ότι φερθήκατε σαν ανέμελος παρατηρητής».