Κορωνοϊός: Έλληνες του εξωτερικού μιλάνε για την πανδημία στις χώρες που διαμένουν

Δεν ήταν οι λίγοι οι Έλληνες που έζησαν την πανδημία του κορωνοϊού εκτός της πατρίδας τους, λόγω επαγγελματικών ή άλλων υποχρεώσεων.

Όταν καταγραφόταν το πρώτο κρούσμα της Covid-19 στην Ελλάδα, στις 26 Φεβρουαρίου 2020, ο πλανήτης υποδεχόταν ήδη την πανδημία του 21ου αιώνα. Αυτές τις στιγμές, την «εκκίνηση» της υγειονομικής περιπέτειας στον τόπο όπου διαβιούν, κατά τον πρώτο αυτό χρόνο της πανδημίας, περιέγραψαν στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,FM» Έλληνες που έζησαν σε μέρη διαφορετικά από την πατρίδα τους.

ΗΠΑ: Από τη Νέα Υόρκη στο Λος Άντζελες

«Δύσκολο να περιγράψει κανείς την απότομη αλλαγή στον τρόπο ζωής σε μία μητρόπολη, όπως η Νέα Υόρκη. Ξαφνικά σταμάτησε η ζωή όπως την ξέραμε, η δουλειά μας, η δράση μας στην ελληνική Ομογένεια». Ο Φώτης Παπαγερμανός εργάζεται ως φωτογράφος στην πόλη που χτυπήθηκε όσο λίγες στον πλανήτη από το πρώτο κύμα της διασποράς του SARS-COV-2. Τους πρώτους μήνες, όπως εξηγεί, αναγκάστηκε να περιοριστεί μέσα στο σπίτι σε σχεδόν απόλυτη απομόνωση. «Όσα συνέβαιναν μας καθήλωσαν. Ακόμα οι σημαντικές επισκέψεις στον γιατρό που έπρεπε τότε να κάνω έγιναν με τηλεδιάσκεψη», εξηγεί στο Πρακτορείο 104,FM.

Στο Λος Άντζελες επικρατούν εικόνες σχεδόν κινηματογραφικές. «Η πόλη είναι σήμερα άδεια. Ήμασταν σε αυστηρό λοκντάουν από τον Μάρτιο του 2020. Κάναμε μία παύση για 10-15 ημέρες τον περασμένο Ιούνιο, αλλά μας έκλεισαν πάλι. Έχουμε συμπληρώσει περίπου δέκα μήνες τον τελευταίο χρόνο με αυστηρά μέτρα και απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 10 το βράδυ. Οι 9 από τους 10 φίλους μου έχουν πια φύγει. Επέστρεψαν σε μικρότερες πόλεις, στα χωριά τους, πολλοί στο πατρικό τους», αναφέρει ο Σταύρος Βασιλειάδης, στέλεχος εταιρείας.

Σε Μαλαισία, Ιταλία και Γαλλία

«Αυτή τη στιγμή είναι σε ισχύ το λοκντάουν στη Μαλαισία, όμως σιγά σιγά τώρα, τα μέτρα χαλαρώνουν, ενώ φτάνει και το πρώτο μεγάλο φορτίο εμβολίων. Η Μαλαισία πήρε πολύ αυστηρά μέτρα με την έναρξη της πανδημίας. Πολλές φορές υπήρχε στρατός στον δρόμο, ενώ απαγορεύτηκε η έξοδος από τα σπίτια, κάτι που βοήθησε τη χώρα να κρατήσει χαμηλά τα νούμερα. Ο αριθμός των εμβολιασμένων πάντως είναι χαμηλός». Με αυτό τον τρόπο περιγράφει τη σημερινή κατάσταση ένας από τους περίπου 200 Έλληνες μόνιμους κατοίκους της τροπικής χώρας, ο Δρ. Στέλιος Πλαινιώτης, διευθύνων σύμβουλος εταιρείας συμβούλων περιβαλλοντικού σχεδιασμού με έδρα την Κουάλα Λουμπούρ.

Ορισμένες από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που βίωσαν οι Ιταλοί στην πανδημία του κορονοϊού, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από την έναρξη της, εξιστορεί στο ο Χρήστος Μανάκας, ο οποίος ζει στην περιοχή Εμίλια Ρομάνα, στα σύνορα με τη Λομβαρδία. «Κι εγώ στην αρχή δεν είχα πάρει σοβαρά το θέμα. Το συνειδητοποίησα όταν μου τηλεφώνησε τρομαγμένος ένας Ιταλός φίλος. Το δεύτερο σοκ ήρθε από τις εικόνες στην εντατική που μου μετέφερε άλλος γνωστός, εργαζόμενος σε νοσοκομείο», λέει χαρακτηριστικά.

Ο κ. Μανάκας, λίγα 24ωρα προτού εμφανιστεί στη χώρα το πρώτο κρούσμα, επέστρεφε από την Πορτογαλία και τίποτα δεν προμήνυε όσα θα ακολουθούσαν. «Τον Μάρτιο του 2020, οι Ιταλοί είχαν έναν απίστευτο ημερήσιο αριθμό νεκρών. Το τριήμερο 27, 28 και 29 Μαρτίου ήταν η κορύφωση. Τα πράγματα ήταν πολύ σοβαρά, ανησυχούσες για το τι μπορεί να σου συμβεί», υπενθυμίζει.

Η Γαλλία γνώρισε απότομα, την άνοιξη του 2020, μια έκτακτη υγειονομική κρίση, η οποία μέσα σε μικρό διάστημα εξελίχθηκε σε αντικατοπτρισμό εκείνης της Ιταλίας. «Ακριβώς πριν από έναν χρόνο ήμουν στην Ελλάδα. Την ημέρα που φεύγαμε ήρθε το πρώτο λοκντάουν σε Ελλάδα και Ιταλία. Φτάνοντας στη Γαλλία αντίκρισα μια ατμόσφαιρα τελείως διαφορετική: όλα ανοιχτά, κανένας δεν με πίστευε, όταν μετέφερα αυτά που έζησα στην Ελλάδα. Γρήγορα όλα άλλαξαν. Στις 14 Μαρτίου “ λουκέτο” παντού…», εξιστορεί η Βούλα Σοφούδη- Segalen, καλλιτεχνική διευθύντρια χορού στη Ρεν (Rennes), ιστορική πρωτεύουσα της Βρετάνης.