Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου Λαμίας μεταφέρθηκε εσπευσμένα σήμερα το απόγευμα ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Το ηγετικό στέλεχος της «17 Νοέμβρη» βρίσκεται σε απεργία πείνας εδώ και 40 μέρες. Διεκδικεί να επιστρέψει στις φυλακές Κορυδαλλού και όχι στον Δομοκό, όπου μεταφέρθηκε «εκδικητικά», όπως υποστηρίζει.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο στις 25 Ιανουαρίου και το περασμένο Σάββατο οι γιατροί είχαν ενημερώσει τη συνήγορό του, Ιωάννα Κούρτοβικ, ότι αντιμετωπίζει προβλήματα που προκαλούνται σε συνθήκες απεργίας δίψας και όχι μόνο πείνας (μεγάλη απώλεια μυϊκής μάζας, σοβαρή απίσχνανση, παρατεταμένη ακινησία με κίνδυνο κατακλίσεων, προβλήματα όρασης, αιμορραγία ούλων, αρχόμενη περιφερική νευροπάθεια κ.ά.).
Στην ανακοίνωση της η Ιωάννα Κούρτοβικ ανέφερε: «Είχαμε εκφράσει προβληματισμό για τη μεταφορά του στη ΜΕΘ του Νοσοκομείου Λαμίας και είχαμε ζητήσει να μεταφερθεί σε Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας, όπως ζητούν οι δικοί μας γιατροί. Και τούτο γιατί, αφενός μεν στη ΜΕΘ είναι περισσότερο εκτεθειμένος σε λοιμώξεις, αφετέρου διότι ο διευθυντής της ΜΕΘ μάς έχει δηλώσει ότι αν το κρίνει αναγκαίο θα προβεί σε αναγκαστική σίτιση, ακόμη και με ακινητοποίηση. Υπάρχει από ημέρες εισαγγελική παραγγελία για οποιαδήποτε αναγκαία ενδεδειγμένη ιατρική ενέργεια. Είχαμε αντιδράσει επισημαίνοντας ότι η αναγκαστική σίτιση είναι βασανιστήριο». Η απάντηση του διοικητή του νοσοκομείου ήταν ότι πλέον η ευθύνη περνάει στους γιατρούς της Εντατικής.
Ανάρτηση για την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα στο Facebook έχει κάνει και ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης. Ανάμεσα σε άλλα, ο δικηγόρος σημειώνει ότι: «Η κατάσταση της υγείας του κρατούμενου απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα είναι κρίσιμη, καθώς μετά από 40 μέρες απεργίας πείνας νοσηλεύεται πλέον σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο νοσοκομείο της Λαμίας.
Το τελευταίο που απαιτεί η κρισιμότητα της κατάστασης από όσους αποφασίζουν και από όσους παρεμβαίνουν στον δημόσιο διάλογο είναι υπεκφυγές και εξυπνάδες». Στη συνέχεια προσθέτει: «Είμαστε ενώπιον μιας τρανταχτής περίπτωσης κατά την οποία το κράτος επιδεικνύει τον μισάνθρωπο και εκδικητικό πυρήνα του. Για όσες και όσους πιστεύουν στη δημοκρατία, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα: είμαστε αντιμέτωποι με μια εμβληματική περίπτωση κατά την οποία η δημοκρατία διαπράττει απιστία προς τον εαυτό της. Γιατί η δημοκρατία πρέπει να αποδεικνύει, ακόμα και απέναντι στους αρνητές της, την ηθική της ανωτερότητα. ‘
Οπως το έγραφε ο μακαρίτης ο Ανδρουλάκης: «η δημοκρατία ακούει και απαντά, προσπαθεί να πείσει τον αρνητή της ότι η προσφυγή του στη βία ήταν αδικαίωτη, γιατί οι θεσμοί της ήταν και είναι αναλλοίωτοι και ζωντανοί».
Τσαλαπατώντας τους ίδιους της τους νόμους, στην περίπτωση Κουφοντίνα, η δημοκρατία δικαιώνει αναδρομικά την βίαιη δράση του. Και έτσι ο κρατούμενος, αντί να ηττάται όπως καμώνονται τα ανδρείκελα της κυβέρνησης, νικάει την ώρα της συντριβής του. Ας μην νικήσει ο θάνατος σε αυτή την υπόθεση. Ας νικήσουν, έστω την τελευταία στιγμή, η ζωή και η δημοκρατία».