Με αφορμή την επικείμενη «Πενταμερή» για το Κυπριακό αναζωπυρώθηκε η συζήτηση για το τι είδους λύση θέλουμε, Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι, τι είδους λύση είναι «εφικτή» και αν τελικά θέλουμε «λύση».
Σε αυτό το πλαίσιο επιχειρείται από ορισμένους μία ύπουλη μετάθεση του βάρους των αποφάσεων στην ελληνοκυπριακή πλευρά στη βάση του γνωστού, θλιβερού δόγματος «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται».
Ευθύνη για αυτό έχει και σημαντικό μέρος της κυπριακής πολιτικής ηγεσίας και του πολιτικού συστήματος συνολικά, που εμφανίζεται να φλερτάρει ακόμα και τις πλέον ακραίες εκδοχές των ούτως ή άλλως απορριπτέων τουρκικών προτάσεων. Δίνουν έτσι λαβή στους εγχώριους θιασώτες του «λύση να ΄ναι και ό,τι να ‘ναι για να τελειώνουμε» να προπαγανδίζουν εθνικά επιζήμιες προεκτάσεις.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός στην πρόσφατη επίσκεψή του στη Λευκωσία ορθώς «μάζεψε» τα πράγματα τα οποία είχαν ξεχειλώσει και ξεκαθάρισε ότι πλαίσιο συζήτησης αποτελούν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και το ευρωπαϊκό κεκτημένο εφόσον η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος της ΕΕ.
Μπορεί τα ψηφίσματα του ΟΗΕ να μην έχει καταστεί δυνατόν να εφαρμοστούν διότι δεν βολεύουν την Τουρκία, αλλά πρέπει τυπικά να συνεχίσουμε να τα επικαλούμαστε ως απαρέγκλιτη αναφορά στη διεθνή νομιμότητα, ακόμα και να δεν συνιστούν την καλύτερη λύση. Εξάλλου η Άγκυρα δεν πρόκειται να τα αποδεχθεί.
Για να είμαστε σοβαροί, αν θέλουμε να επιβιώσει ο ελληνισμός με τις δύο κρατικές του υποστάσεις, Ελλάδα και Κύπρο, και να διαδραματίσει γεωπολιτικό ρόλο σε μία ιστορική περίοδο που ανοίγεται γεωπολιτικό παράθυρο ευκαιρίας, η κατεύθυνση είναι μία . Αξιοποίηση των νέων συσχετισμών με ενίσχυση των διακρατικών συνεργασιών και συμμαχιών σε έναν τεράστιο γεωπολιτικό διάδρομο που μορφοποιείται από τη Δυτική Μεσόγειο μέχρι τον Κόλπο και τον Ινδικό, όπως σωστά γίνεται μέχρι τώρα, και ενίσχυση Ελλάδας και Κύπρου σε αμυντικό επίπεδο ώστε να πέραν της γεωγραφίας να είναι πρωταγωνιστές και πολύτιμοι σύμμαχοι και σε επιχειρησιακό επίπεδο. Η Ελλάδα επανεξοπλίζεται. Είναι καιρός καιη Κύπρος να αποκτήσει Πολεμική Αεροπορία και Πολεμικό Ναυτικό, ώστε να ενοποιηθεί de facto έτι περαιτέρω ο ενιαίος αμυντικός χώρος και να αναβαθμιστεί από άποψη στρατιωτικών δυνατοτήτων. Εντωμεταξύ μπορούμε να κάνουμε ότι συζητάμε. Τα υπόλοιπα θα τα λύσει η Ιστορία.