Ο Βασίλειος Μαρτζούκος μίλησε στο pagenews.gr και την εκπομπή Point Zero και στον Λάμπρο Καλαρρύτη για τις νέες φρεγάτες στο Πολεμικό Ναυτικό γιατί αυτή η πολυετής απραξία «κόστισε» στη χώρα μας και πρέπει να καλυφθεί αυτή τη στιγμή με ταχείες διαδικασίες οι οποίες και αυτές με τη σειρά τους έχουν ένα κόστος.
Επιπλέον, ο Αντιναύαρχος εν αποστρατεία σχολίασε την τόσο θετική μα τόσο πολύπλοκη συνάμα εξέλιξη αναφορικά με το Εξοπλιστικό Πρόγραμμα της Ελλάδας, την ώρα που η απειλή ασφαλείας εναντίον της χώρας μας είναι υπαρκτή και εκδηλώνεται καθημερινά.
«Πριν πάμε στις φρεγάτες, υπάρχει ένα ψευδοδίλημμα και θέτει την επιλογή επί τάπητος μεταξύ μεγάλων και μικρών πλοίων. Άλλοι υποστηρίζουν τα μεγάλα πλοία και άλλοι τα μικρά λόγω της γεωγραφίας της περιοχής. Τέτοιο δίλημμα όμως, είναι απλά ψευδοδίλημμα και κανένα πλοίο δεν μπορεί να υποκαταστήσει ένα άλλο πλοίο. Το καθένα έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο. Κάθε Ναυτικό οφείλει να καλύπτει όλο το φάσμα των πλοίων προκειμένου να ανταποκρίνεται αποτελεσματικά στις αποστολές του και πάντα η δοσολογία εξαρτάται από τη γεωγραφία και από τη φύση της απειλής».
«Ξεκινάμε πάντα από το θέμα της ασφάλειας. Εννοείται πως κάθε άλλη επιχειρηματική, αναπτυξιακή, πολιτισμική και οποιαδήποτε άλλη δραστηριοποίηση σε ένα κράτος, προϋποθέτει περιβάλλον ασφαλείας. Χωρίς αυτό, δεν μπορούν να γίνουν ξένες επενδύσεις. Δεν μπορεί να γίνει αξιόλογη τουριστική πρόοδος. Αυτή τη στιγμή η χώρα μας πληρώνει την παραμέληση των Ενόπλων Δυνάμεων με αποτέλεσμα να πρέπει να αντικαταστήσουμε εννιά ταυτόχρονα τουλάχιστον.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι πλοία με αεράμυνα περιοχής. Μια φρεγάτα για παράδειγμα, της δεκαετίας του 1970 δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απειλές. Το Πολεμικό Ναυτικό ζήτησε από τους Γάλλους αλλαγές στις Belh@arra. Σκοπός να υπάρξει μια αλλαγή ώστε να έρθουν τα χαρακτηριστικά πιο κοντά σε αυτό που ζητάμε εμείς».
«Υποψήφιοι είναι οι Γάλλοι, οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί, οι Ολλανδοί, οι Γερμανοί και οι Ισπανοί. Ένας με δύο τύποι ικανοποιούν καλύτερα τις ανάγκες μας. Τα κριτήρια είναι η ενέργεια εντοπισμού και εγκλωβισμού των στόχων, δηλαδή το ραντάρ, η ευελιξία των όπλων προσβολής, η δυνατότητα εμπλοκής με πολλούς εναέριους στόχους. Άρα οι γαλλικές Belh@arra, οι ολλανδικές και οι αγγλικές είναι πιο κοντά σε αυτό που θα θέλαμε. Η επιθυμητή δομή πάντα θα υπολείπεται και για αυτό θα πρέπει να προσαρμοζόμαστε στα πραγματικά δεδομένα. Για αυτό χρειάζεται συνδυασμός φρεγατών και κορβετών».
«Τα νησιά μας δεν πρέπει να τα αφήσουμε όπως είναι τώρα. Γιατί τώρα έχουμε εξοπλίσει μόνο το Ανατολικό Αιγαίο. Να καλύψουμε το Αιγαίο πρωτίστως, από πάνω μέχρι κάτω, μέχρι και Κρητικό και Λιβυκό. Και αν και η Κύπρος είχε τέτοια συστήματα, θα υπήρχε κάλυψη μέχρι εκεί».
«Θα μπορούσαν να κάνουν τον τόπο μας απροσπέλαστο. Κάποτε ήταν σαφής ο διαχωρισμός Αεροπορίας – Ναυτικού – Στρατού αλλά είναι λάθος να αντιμετωπίζουμε τώρα, ξεχωριστά τα εξοπλιστικά προγράμματα. Η λογική είναι: Όλο μαζί. Γιατί κλειδί είναι η διακλαδικότητα. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τον αγώνα που έρχεται και όχι για τον αγώνα του χτες».
«Στις διερευνητικές δεν έχουμε τίποτα να… διερευνήσουμε με τους Τούρκους. Γνωρίζουμε τις προθέσεις του αντιπάλου. Η λέξη, διερευνητικές, είναι μάλλον παραπλάνηση και κυρίως δίνει πόντους στην άλλη πλευρά. Πρέπει να βάζει κανείς προϋποθέσεις και κανόνες. Τώρα ο χρόνος δουλεύει κατά της Τουρκίας και ίσως να πρέπει αυτό το διάστημα να περιμένουμε αλλά όχι αδρανείς. Να κινηθούμε εξοπλιστικά και διπλωματικά. Και έχουμε ηθική υποχρέωση αλλά και γεωπολιτικό συμφέρον να προστατεύσουμε την Κύπρο».