Σοφία Μπεκατώρου: Έτσι με βίασε παράγοντας της Ομοσπονδίας

Στη διαδικτυακή Ημερίδα, με θέμα «Start to Talk/Σπάσε τη Σιωπή – Μίλησε, Μην Ανέχεσαι», που διοργάνωσε το υφυπουργείο Αθλητισμού, στο πλαίσιο του προγράμματος του Συμβουλίου της Ευρώπης για την «Προστασία των Παιδιών στον Αθλητισμό», η Σοφία Μπεκατώρου έκανε μια φρικτή καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση.

Σύμφωνα με έρευνες, ένα στα πέντε παιδιά στην Ευρώπη κακοποιείται σεξουαλικά. Η «σεξουαλική βία» είναι ένας ευρύς όρος, ο οποίος περιλαμβάνει τη «σεξουαλική παρενόχληση» και τη «σεξουαλική κακοποίηση». Δυστυχώς, το 1/3 των παιδιών που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής βίας δεν μιλούν ποτέ γι’ αυτό, ενώ από τον κύκλο εμπιστοσύνης τους προέρχεται το 80% των δραστών. Ανάλογα φαινόμενα έχουν εντοπιστεί και στον χώρο του αθλητισμού.

Η καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη

Συγκλονιστική ήταν η μαρτυρία της Χρυσής Ολυμπιονίκου μας στην ιστιοπλοΐα, Σοφίας Μπεκατώρου, η οποία είχε πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης: «Κάποια στιγμή, όπως μιλάγαμε με τον Χ, γύρισα και με φίλησε. Εγώ πάγωσα, δεν ήξερα πώς να αντιδράσω, δεν περίμενα ποτέ να κάνει μία τέτοια κίνηση. Για μένα ο Χ αντιπροσώπευε το πατρικό πρότυπο, ήταν ένας άνθρωπος που επιτέλους δεν μας πολεμούσε μέσα στην Ομοσπονδία και ήθελε το καλό μας, σκέφτηκα.

Συνέχισα να προχωράω με ταχύτερο ρυθμό, κάνοντας πως δεν κατάλαβα ότι συνέβη, αν και του το ανέφερα, λέγοντάς του ότι δεν περίμενα ποτέ μία τέτοια κίνησή του. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας, στο ασανσέρ, πριν πάει στο δωμάτιό του, μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Εγώ αρνήθηκα και πήγα να κλείσω την πόρτα. Εκείνος πάντα ευγενικά και με χαμόγελο με ρώτησε αν τον φοβάμαι και τότε του απάντησα πως όχι, αλλά ότι δεν υπήρχε λόγος να πάω μαζί στο δωμάτιό του. Εκείνος, προσπαθώντας να με πείσει, με διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει κάτι ερωτικό, απλά να συζητήσουμε. Ήξερε όμως πώς να μου μιλήσει και πώς να με ηρεμήσει και να με κάνει να ρίξω τις άμυνές μου. Και όταν αυτό έγινε, τότε άρχισε να ασελγεί εις βάρος μου. Προσπάθησα να τον απωθήσω, να του δείξω ότι δεν υπάρχει αμοιβαία επιθυμία, θεωρώντας ότι θα το σεβαστεί.

«Του είπα όχι, αλλά…»

«Του είπα όχι, του επανέλαβα ότι δεν θέλω να προχωρήσω και εκείνος με ψεύτικα γλυκόλογα έλεγε ότι δεν είναι τίποτα, κάνοντας χιούμορ. Έλεγε ότι θα σταματήσει αν δεν το θέλω, όμως δεν σταμάτησε ό,τι κι αν του έλεγα. Κλαμένη και ντροπιασμένη, έφυγα από το δωμάτιο όταν αυτός ολοκλήρωσε και σηκώθηκε από πάνω μου. Γύρισα στο δωμάτιό μου, όπου η συναθλήτριά μου κοιμόταν ανυποψίαστη. Έκανα μπάνιο, ένιωθα βρώμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη και ανίκανη να υπερασπιστώ τα δικαιώματά μου. Ενώ είχαμε μόλις αποκτήσει το δικαίωμα στο όνειρο με την Αιμιλία, αν εγώ μιλούσα για ό,τι μου συνέβη, μπορεί αυτό να κατέρρεε.

Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου, γιατί μπορεί να μας δίχαζε. Η ομάδα μας, που συμπεριλάμβανε και την ανδρική, βρισκόταν πάντα σε ένα λεπτό σχοινί ισορροπίας και δεν υπήρχαν δυνατοί δεσμοί που θα μπορούσαν να με κάνουν να μιλήσω ανοιχτά. Ο δε προπονητής μας ήταν 25 χρόνων, αρκετά συναισθηματικός και άπειρος σε θέματα διαχείρισης κρίσεων. Επίσης, τότε, δεν είχαμε κάποια συνεργασία με αθλητική ψυχολόγο και φυσικά δεν θα μιλούσα ποτέ στους γονείς μου, γιατί θα με σταμάταγαν από την ιστιοπλοΐα. Στο μικρό και αθώο μυαλό μου η μόνη λύση ήταν να σιωπήσω και να κάνω ότι δε συνέβη τίποτα. Έκλαψα πολύ και όταν ξύπνησα άρχισα μία παράσταση που έληξε μέχρι και πριν από λίγο καιρό.

Με πολλή δουλειά, θεραπεία και ανάλυση κατάφερα να αναλάβω το βάρος της ευθύνης μου, το να μην μιλήσω τότε, ώστε να απομακρυνθεί αυτός ο παράγοντας εκτός αθλητικών χώρων. Αυτός ο μισάνθρωπος, που δεν είχε όρια, εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις, τη συναισθηματική μου ευφορία και την προσήλωση στον στόχο μου. Εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία της ομάδας μας, γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε μεγάλη συνοχή και δύναμη, τη θεσμική του θέση, ώστε να ικανοποιήσει το αρρωστημένο του ένστικτο. Ο μόνος στον οποίο κατάφερα να ανοιχτώ ήταν ο δεσμός που διατηρούσα τότε, από τον οποίο επίσης ζήτησα να μην αντιδράσει, καθώς ήταν κι αυτός αθλητής.

Ο Χ ουδέποτε δήλωσε μετάνοια ή άλλαξε τον τρόπο που λειτουργούσε. Με την αλλαγή της στάσης μου και την ψυχρότητά μου έγινε ειρωνικός και σε γενικές γραμμές αμφισβήτησε τις ικανότητες και τις επιδόσεις μου, σε κάθε δυνατή ευκαιρία, λέγοντας ότι οι νεότεροι αθλητές πρέπει να έχουν πλέον ευκαιρίες και όχι αυτοί των οποίων η καριέρα τους βρίσκεται στη δύση της. Τη νοοτροπία αυτή υιοθέτησε από το 1999 μέχρι το 2019. Στο διάστημα αυτό έχω πετύχει τις περισσότερες διακρίσεις για τη χώρα μας στην ιστιοπλοΐα, έχοντας όμως χάσει το σημαντικότερο αγαθό ως προσωπικότητα: την αγάπη προς τον εαυτό μου»!

Αυγενάκης: «Προτεραιότητα η προστασία των παιδιών»

Ο οικοδεσπότης της Ημερίδας, υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης, επισήμανε μεταξύ άλλων ότι «αποτελεί προτεραιότητά μας η προστασία των παιδιών. Μάλιστα, ενδεικτικό της σημασίας που δίνουμε αποτελεί το γεγονός ότι τα δύο κεντρικά θέματα που θέσαμε, στο πλαίσιο της ελληνικής προεδρίας του Συμβουλίου, είναι:

• η Αναθεώρηση της Ευρωπαϊκής Χάρτας Αθλητισμού, και
• τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στον Αθλητισμό

Ωστόσο, η χώρα μας δεν είχε επιδείξει σημαντική πρόοδο στην καταγραφή, κατανόηση και φυσικά αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος».

Όπως τόνισε ο κ. Αυγενάκης «από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων μου στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, δώσαμε ιδιαίτερη προσοχή στο θέμα αυτό, το οποίο χρήζει προσεκτικής και ουσιαστικής αντιμετώπισης και, φυσικά, δεν επιλύεται με απλό και άμεσο τρόπο. Απαιτεί προγραμματισμό, συμμετοχή της κοινωνίας, ενημέρωση και ευαισθητοποίησή της».

Στη συνέχεια, ο υφυπουργός Αθλητισμού απαρίθμησε τις πρωτοβουλίες που έχουν ληφθεί από πλευράς του:

• Στην Ευρωπαϊκή Ένωση συζητάμε το ζήτημα σε επίπεδο Συμβουλίου Υπουργών, αναζητώντας βέλτιστες πρακτικές και κατάλληλους τρόπους αντιμετώπισης
• Στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στο πλαίσιο της Χάρτας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στον Αθλητισμό, στόχος μας είναι να διαμορφώσουμε ένα κοινό πλαίσιο αρχών και θέσεων.
• Δημιουργούμε στη ΓΓΑ το Μητρώο Προπονητών, που δεν υπάρχει, ώστε να υπάρχουν σαφή κριτήρια για το ποιος/ποια αναλαμβάνει να προπονήσει τα παιδιά μας, ποιο είναι το πρόσωπο στο οποίο εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας, ποιο είναι το πρόσωπο που εμπιστεύονται τα παιδιά μας. Άλλωστε, στην αντιμετώπιση του προβλήματος, ίσως η πιο σημαντική παράμετρος είναι η σχέση προπονητή – αθλητή, δεδομένου ότι ο προπονητής είναι το πρόσωπο που εμπιστεύεται ένα παιδί και ακολουθεί τις οδηγίες του.
• Υπογράψαμε Μνημόνιο Συνεργασίας με το Κέντρο Μέριμνας Οικογένειας και Παιδιού (ΚΜΟΠ) για θέματα εκφοβισμού (μπούλινγκ). Διότι και ο εκφοβισμός αποτελεί παράμετρο κακοποίησης. Στο πλαίσιο της συνεργασίας αυτής, αναπτύσσουμε δράσεις ευαισθητοποίησης σε θέματα εκφοβισμού με τη δράση «Ζήσε χωρίς Εκφοβισμό» (Live without Bullying).
• Παράλληλα, έχουμε αναπτύξει δράσεις, όπως το πρόγραμμα «Ζήσε Αθλητικά», με αποστολή την προώθηση του Αθλητικού Ιδεώδους και του Αθλητικού Ήθους ως προτύπου της καθημερινής ζωής, όπου, μεταξύ άλλων, οι Ολυμπιονίκες και Παγκόσμιοι Πρωταθλητές που συμμετέχουν, ευαισθητοποιούν τα παιδιά σε ζητήματα αθλητισμού και υγιούς και ασφαλούς τρόπου ζωής.
• Στηρίζουμε το πρόγραμμα HALT (στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Erasmus+ Αθλητισμός) και αναπτύσσουμε συνεργασίες και συνέργειες με στόχο την ευαισθητοποίηση σε θέματα παρενόχλησης και κακοποίησης στον αθλητισμό.Υιοθετούμε και προσαρμόζουμε στα δεδομένα της χώρας μας, μέσω της διαμόρφωσης του εθνικού πλαισίου για την προστασία των παιδιών και των νέων, τα οκτώ διεθνή μέτρα για την προστασία του παιδιού στον αθλητισμό:

• Ανάπτυξη εθνικής πολιτικής.
• Διαδικασίες που να δίνουν ικανοποιητικές απαντήσεις σε αμφιβολίες/ενδοιασμούς και ανησυχίες.
• Παροχή συμβουλών και υποστήριξης
• Ελαχιστοποίηση των κινδύνων για τα παιδιά και νεαρά άτομα
• Οδηγίες συμπεριφοράς
• Πρόληψη, εκπαίδευση και επικοινωνία
• Συνεργασία με συνεργάτες/εταίρους
• Παρακολούθηση και αξιολόγηση