Σταύρος Λυγερός στο pagenews.gr: Η Ελλάδα πρέπει να πρωτοστατήσει σε μια μεγάλη μεσογειακή συμμαχία

Για την ανάγκη επεξεργασίας ενός νέου εθνικού δόγματος μίλησε ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός στο pagenews.gr και στην εκπομπή «Point Zero» με τον Λάμπρο Καλαρρύτη. Ο δημοσιογράφος αναφέρθηκε στη συμμαχία με τη Γαλλία, τόνισε ότι είναι θέμα εθνικής ασφαλείας το μεταναστευτικό, είπε για το τι θα αλλάξει στην Τουρκία με την κυβέρνηση Μπάιντεν, ενώ υποστήριξε ότι η Ελλάδα πρέπει να διεκδικήσει νέο ρόλο στη Μεσόγειο.

Μάλιστα, σημειώσε ότι οι διεκδικήσεις της Τουρκίας δεν αφήνουν κανέα περιθώριο διαπραγμάτευσης. Διαβάστε τι είπε ο Σταύρος Λυγερός στον Λάμπρο Καλαρρύτη:

Για την ανάγκη επεξεργασίας ενός νέου εθνικού δόγματος:

«Τα λάθη στις διεθνείς σχέσεις πληρώνονται. Μπορεί να μην πληρώνονται αμέσως, αλλά πληρώνονται. Αυτό είναι δεδομένο. Είναι χειρότερα από τα οικονομικά χρέη. Γι’ αυτό και χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Η Ελλάδα, που έχει το θλιβερό προνόμιο να είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που αντιμετωπίζει άμεσο πρόβλημα εθνικής ασφαλείας, όχι θεωρητικό, θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά μπροστά από όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες σε ζητήματα που αφορούν την εθνική της ασφάλεια. Όπως η ευρηματική διπλωματία της, οι Ένοπλες Δυνάμεις της, οι Μυστικές Υπηρεσίες της και σίγουρα να έχει επεξεργαστεί μια εθνική στρατηγική, η οποία να εντάσσει όλα τα παραπάνω κι ακόμα περισσότερα σε ένα ενιαίο σύνολο, λειτουργικό, ικανό να αντιμετωπίσουμε μια απειλή που προέρχεται από μια μεγαλύτερη γειτονική χώρα, όπως είναι η Τουρκία.

Μια χώρα που δεν διστάζει να προβάλλει όχι απλώς κάποιου είδους απαιτήσεις που αφορούν κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά και την ίδια την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Αναφέρομαι στην περίφημη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» που έχει πάψει πάψει πια να είναι θεωρία «γκρίζων ζωνών» γιατί λένε ότι δεκάδες ελληνικά νησιά και νησίδες είναι τουρκικά υπό ελληνική κατοχή. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι πρόκειται για εδαφικό ακρωτηριασμό υπό προώθηση από την πλευρά της Άγκυρας.

Άρα, ναι, παραδοσιακά έχουμε έλλειμμα και τώρα που τα πράγματα έχουν γίνει πολύ πιο σύνθετα, δεν είμαστε στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου όπου υπήρχαν δύο στρατόπεδα και μέσα εκεί έπρεπε να βολευτούν και να καταπιεστούν τοπικές αντιθέσεις. Τώρα πια που πάμε σε ένα πολυπολικό κόσμο, βλέπουμε πολλά περίεργα. Βλέπουμε την κατάσταση στη Λιβύη, για παράδειγμα. Την πλευρά Χάφταρ να την υποστηρίζει η Ρωσία, η Γαλλία, η Αίγυπτος, τα ΗΑΕ, χώρες που έχουν μεταξύ τους διαφορετικούς προσανατολισμούς.

Αντίθετα, βλέπουμε την Τουρκία να πηγαίνει μαζί με την Ιταλία και τη Γερμανία. Αυτά τα περίεργα τα βλέπουμε και σε άλλα μέτωπα. Κατά συνέπεια, οφείλουμε να προσαρμοστούμε. Να δούμε πώς μπορεί να εκμεταλλευτεί η Ελλάδα αυτή τη συγκυρία και αυτές τις αντιθέσεις ώστε να ενισχύσει τη δική της θέση σε διπλωματικό επίπεδο, αλλά όχι μόνο. Θα έλεγα και στο αμυντικό».

Για τη συμμαχία με τη Γαλλία:

«Μας έχει προσφερθεί αμυντική συνδρομή από τη Γαλλία, σύμφωνα με τις πληροφορίες που δεν έχουν διαψευστεί ούτε η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει τον κόπο να αναφέρει αν πράγματι ισχύουν. (Η αμυντική συνδρομή που έχει προσφερθεί) είναι στο πλαίσιο και μιας συναλλαγής που αφορά τις φρεγάτες Belharra. Θα έπρεπε όλα αυτά να έχουν γίνει αντικείμενο συζήτησης αφού βλέπουμε να φεύγουν κάτω από τα πόδια μας σαν νεράκι, λες και πρόκειται για ασήμαντα πράγματα. Όχι μόνο αυτό, μπορεί κανείς να φέρει πολλά παραδείγματα. Το σίγουρο είναι ότι είμαστε αναντίστοιχοι με την κρισιμότητα, ως πολιτικό σύστημα, αλλά και ως μιντιακό σύστημα. Απορεί κανείς πώς υπάρχει αυτή η ιεράρχηση των θεμάτων σε μια χώρα, η οποία έχει αυτό το πρόβλημα.

Προφανώς, θα ασχοληθούμε με τον κορωνοϊό και την πανδημία, αλλά και πριν τον κορωνοϊό ασχολιόμασταν με ασήμαντα πράγματα και να αφήνουμε αυτό το θέμα λες και είμαστε εθισμένοι. Να το θεωρούμε κάτι από την πραγματικότητά μας που δεν έχει καμιά σημασία. Δεν είναι έτσι. Μας το δείχνει αυτό η ζωή με έναν τρόπο που δεν θα έπρεπε.

Στην πραγματικότητα, η χώρα δεν έχει δόγμα εθνικής ασφαλείας. Ανέφερα το παράδειγμα της γαλλικής συνδρομής. Αν θέλεις να αγοράσεις ένα οπλικό σύστημα, μετράς τι είναι καλύτερο για τις ανάγκες σου. Όμως, όταν ένα οπλικό σύστημα συνοδεύεται από κάτι που άλλαζε ριζικά τον συσχετισμό δυνάμεων, αναφέρομαι σε αυτό που λένε οι ίδιοι οι Γάλλοι ότι έχουν προσφέρει, θα περίμενα η Αθήνα να βγει και να πει τι ισχύει. Αν η Ελλάδα εμπλακεί σε πόλεμο με την Τουρκία, η Γαλλία θα πολεμήσει μαζί μας; Περί αυτού πρόκειται. Αν υπάρχουν δεσμεύσεις με κανόνες εμπλοκής, δηλαδή αυτόματα και δεν τις παίρνουμε, εγκληματούμε εναντίον του εαυτού μας. Εάν πάλι δεν υπάρχουν πειστικές δεσμεύσεις, να ειπωθεί».

Για τα διδάγματα από την εισβολή στον Έβρο:

«Πριν από έναν χρόνο στον Έβρο, εκεί αρχές Μαρτίου, είδαμε μια αντανακλαστική αμυντική αντίδραση από τη μεριά της Ελλάδας, η οποία ήταν επιτυχής. Πράγματι, είδαμε και πως ανέβηκε το ηθικό του κόσμου και πως αντέδρασαν οι τοπικοί πληθυσμοί. Όμως, τι ακολούθησε μετά; Τίποτα. Τι διδάγματα έπρεπε να βγάλουμε από εκείνο το περιστατικό; Πολλά και πολύ χρήσιμα. Αντ ‘αυτού, η ελληνική κυβέρνηση επιμένει να φτιάξει μουσουλμανικές πόλεις στην καρδιά των μεγάλων νησιών του Ανατολικού Αιγαίου που είναι αυτοκτονικό. Γιατί; Να το βάλουμε ότι κάποιοι θέλουν να κερδίσουν χρήματα; Μπορούν να κερδίσουν και από άλλα πράγματα. Χρειάζεται να είναι εθνικά αυτοκτονικό;

Ξέρουμε πόσο ευαίσθητα είναι τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου από πλευρά εθνικής ασφαλείας. Ξέρουμε ότι έχουν εκφραστεί τουρκικές επιδιώξεις. Να τα εγκλωβίσουν χωρίζοντας το Αιγαίο στη μέση. Και πας και κάνεις αυτό; Την ώρα που βλέπουμε ότι οι Τούρκοι χρησιμοποιούν το προσφυγικό – μεταναστευτικό σαν όπλο. Το είδαμε και στον Έβρο για όσους είχαν αμφιβολία».

Για το τι θα αλλάξει στην Τουρκία με την κυβέρνηση Μπάιντεν:

«Θα πρέπει να ξεκινήσουμε με μία διαπίστωση. Επί προεδρίας Τραμπ, αυτό που είδαμε για κάποιο λόγο, εγώ δεν μπορώ να δώσω μια κατηγορηματική εξήγηση, ο Ερντογάν ένιωθε ασφαλής. Ένιωθε ότι με τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο, δεν είχε να φοβηθεί. Δεν είχε να φοβηθεί πολλά πράγματα γιατί πριν φοβότανε, ειδικά μετά το πραξικόπημα, ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια ελληνοτουρκική σύγκρουση σαν ευκαιρία για τις ΗΠΑ να τον ανατρέψουν.

Με τον Τραμπ, αυτό έφυγε από το τραπέζι και γι’ αυτό είδαμε μια κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, η οποία χτύπησε “κόκκινο”. Είναι προφανές ότι οι χαμηλοί τόνοι αυτή την στιγμή της Άγκυρας, δεν οφείλονται τόσο στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου, που άλλωστε έριξε την Τουρκία στα “μαλακά”, στα “πούπουλα”, αλλά κυρίως στα ερωτηματικά που υπάρχουν στην Άγκυρα για τις προθέσεις των Αμερικανών.

Ο Τραμπ υπέγραψε κάποιες κυρώσεις είναι δυνητικά σημαντικές. Τώρα, μάλιστα, με την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για το οποίο είχε βάλει βέτο ο Τραμπ από τη Βουλή και τη Γερουσία, θα έχουμε ένα δεύτερο κύμα κυρώσεων που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αφετηρία μιας διαφοροποίησης της αμερικανικής στάσης. Είναι δεδομένο ότι η Ουάσινγκτον δεν θέλει να χάσει την Τουρκία. Ακόμα είναι τραυματική η απώλεια του Ιράν».

Για την στρατηγική της Ελλάδας από εδώ και πέρα:

«Να ξεδιπλώσει η ελληνική πλευρά τις δικές της πρωτοβουλίες στο διπλωματικό επίπεδο. Θα έπρεπε η Ελλάδα ως χώρα που δέχεται την τουρκική επιθετικότητα, θα έπρεπε να πρωτοστατεί στη συγκρότηση μιας μεσογειακής συμμαχίας. Για πρώτη φορά στην ιστορία οι συνθήκες το επιτρέπουν. Για τους δικούς τους λόγους, χώρες όπως η Γαλλία, η Αίγυπτος, τα ΗΑΕ, η Σαουδική Αραβία, η Ιορδανία, το Ισραήλ έχουν πρόβλημα. Υπάρχουν αυτή την στιγμή οι τριγωνικές σχέσεις συνεργασίας, θα μπορούσαμε να κάνουμε και ένα βήμα παραπάνω και να βάλουμε πιο δυνατά τη Γαλλία, η οποία ενδιαφέρεται για την Ανατολική Μεσόγειο. Να δούμε τι θα κάνουν και οι ΗΠΑ με τον Μπάιντεν και να προχωρήσει αυτή η μεσογειακή συμμαχία που πρέπει να αποκτήσει και στρατιωτική διάσταση για να εξισορροπήσει την τουρκική επιθετική πίεση».