Κάτι αλλάζει προς τη σωστή κατεύθυνση – Ή πάμε μπροστά ή ιστορική ευθανασία

Είναι γεγονός ότι η πορεία της χώρας το τελευταίο διάστημα διέπεται από αντιφάσεις. Εν μέσω της πλέον ταραγμένης περιόδου εθνικά αλλά και διεθνώς, λαμβάνονται αποφάσεις οι οποίες κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Τη ίδια ώρα αντίρροπες δυνάμεις και κατεστημένες νοοτροπίες κυρίως στα θέματα άμυνας, ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής, επιχειρούν να λειτουργήσουν ως τροχοπέδη ή και ανατροπείς της προσπάθειας να σπάσει τη χώρα τα αόρατα δεσμά.

Το οξύμωρο είναι ότι οι υπονομευτικές τάσεις στους συγκεκριμένους τομείς δεν προέρχονται από τα καθ΄ ύλην επίσημα θεσμικά κέντρα αποφάσεων, αλλά κυρίως από παράκεντρα με απολήξεις και στις παρυφές αλλά και εντός θεσμικών πυρήνων. Ωστόσο το ισοζύγιο, μέχρι στιγμής, είναι θετικό. Υπάρχει μία επίπονη και επίμονη διαδικασία αλλαγής υποδείγματος στη χώρα και αυτό σε μεγάλο βαθμό πιστώνεται στις ηγεσίες των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας και στην στρατιωτική ηγεσία. Πρόκειται για ευτυχή «συναστρία» για τη χώρα.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με πληροφορίες του έγκυρου αμυντικού αναλυτή και συντάκτη Σάββα Βλάση («Δούρειος Ίππος»)doureios.com) το ΓΕΕΘΑ, στο πλαίσιο της αναθεώρησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ (MDCA – Mutual Defense Cooperation Agreement) έχει συντάξει κατάλογο ελληνικών ανταποδοτικών απαιτήσεων.

Μία από αυτές αφορά αίτημα ετήσιας ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων ύψους $3 δις(!) για προμήθειες αμυντικού υλικού μέσω δωρεάν πιστώσεων FMF (Foreign Military Financing)! Και αυτό είναι ένα μέρος μόνο των αιτημάτων της ελληνικής πλευράς…

Σημειώνεται ότι η πρόσφατη διεύρυνση της αμερικανικής παρουσίας στην Ελλάδα μέσω αύξησης των βάσεων, των υποδομών και των διευκολύνσεων, στο πλαίσιο της αναθεωρημένης MDCA, δεν συνοδεύθηκε από ανάλογα ανταλλάγματα για τη χώρα μας επειδή η προηγούμενη κυβέρνηση απλά δεν ζήτησε τίποτα.

Προφανώς στο πλαίσιο του γενικού σκεπτικού που την διακατείχε να δίνει τα πάντα σε όλους με μόνο επιδιωκόμενο αντάλλαγμα την παράταση της παραμονής της στην εξουσία, δεν κατέθεσε κατάλογο αιτημάτων, προς μεγάλη έκπληξη των Αμερικανών αλλά και της νυν ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών που εκλήθη να ολοκληρώσει και να υπογράψει τη Συμφωνία η οποία όμως είχε ήδη διαμορφωθεί.

Εξ ου και οι προ καιρού δηλώσεις του υπουργού Νίκου Δένδια ότι θα υπάρξει συνολική επαναδιαπραγμάτευση της Συμφωνίας με αφορμή την επικείμενη νέα αναθεώρησή της, η οποία μάλιστα θα προβλέπει πενταετή διάρκεια αντί ετήσιας που ισχύει μέχρι τώρα. Οι ΗΠΑ επιθυμούν περαιτέρω διεύρυνση της παρουσίας τους, το ίδιο και η Ελλάδα προκειμένου να «δέσει» μία πραγματική στρατηγική συνεργασία με τους Αμερικανούς, τώρα που κλονίζονται οι σχέσεις τους με την Τουρκία, αλλά στη βάση κάποιας αμοιβαιότητας.

Ο κ. Δένδιας έχει επίσης προαναγγείλει επέκταση των στρατηγικού χαρακτήρα συμφωνιών της Ελλάδας που εμπεριέχουν και αμυντική διάσταση κατά το πρότυπο της Συμφωνίας με τα ΗΑΕ με κράτη πέραν του άμεσου γεωγραφικού περίγυρου, που όμως αποτελούν τη γεωπολιτική γειτονιά της.

Τέτοιου είδους αμυντική συνεργασία αναμένεται να διαμορφωθεί και με τη Σαουδική Αραβία, μαχητικά F-15 της οποίας πρόκειται να μετασταθμεύσουν στη Σούδα για κοινές ασκήσεις με την Πολεμική Αεροπορία, όπως είχε γίνει με τα ΗΑΕ. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ προαναγγέλλει επίσπευση της στρατηγικής συνεργασίας με την Ινδία, η οποία ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως για τέτοια σχέση με την Ελλάδα, ολοκλήρωση της εκκρεμούς Συμφωνίας με τη Γαλλία, αλλά και άνοιγμα διαύλων με στρατηγικές προοπτικές με χώρες όπως η Κένυα…

Παρά τα προβλήματα, τις αγκυλώσεις ετών που έχουν παγιώσει παθογένειες και την εκ των έσω πολεμική από κέντρα που είτε λόγω ιδεοληψίας είτε με ύποπτα κίνητρα προσπαθούν να υπονομεύσουν την αλλαγή παραδείγματος, πράγματα μεταβάλλονται προς το καλύτερο. Για να είμαστε δίκαιοι, δεδομένης της επί δεκαετίες εμπεδωμένης αρρωστημένης αντίληψης μικροϊδεατισμού, ενδοτισμού, παραίτησης, κακομοιριάς και του πρακτορεμένου (καθαρά) συστήματος, αυτό που γίνεται τον τελευταίο χρόνο είναι κοσμογονία.

Αν το momentum συνεχιστεί, η χώρα θα αλλάξει σελίδα και προοπτική, παρά την τρομακτικά δύσκολη και πρωτοφανώς ασύμμετρη συγκυρία η οποία δεν πρόκειται να τελειώσει σύντομα. Εδώ που τα λέμε, δεν υπάρχει εναλλακτική. Η άλλη επιλογή είναι ιστορική ευθανασία.